2025-09-08 Letland: Richting zuiden - Subate
Maandag 8 september 2025
Ik heb mijn ontbijt even laten schieten om een grote kuis te houden. De stof
van de grindwegen zit letterlijk in elk kiertje en gaatje. Resultaat is dat ik de
complete bagagebak heb leeggeruimd en uitgesopt.
Een dikke drie uur werk waarna alles er weer spik en span uitzag. Hierna
nog een uurtje beddengoed verschonen en het interieur inclusief cabinematten
schoonmaken en klaar is Hansje. Een halve dag werk omdat ik zo nodig de
spannende routes moet rijden. Tsja, je moet er iets voor over hebben.
Daarna nog even een fysieke prestatie door middel van het beklimmen van
dertien trappen van vijftien treden om vanaf een wiebelende toren alles in
vogelperspectief te kunnen bekijken.
De toren was op veel plaatsen aan wat revisie toe. En dat zie je dus pas
als je boven bent.
Ondanks dat de toren een hele klim was, is hij niet hoger dan de boomtoppen.
Dus de grens met Belarus was niet goed te zien. Enkel de zijde aan de rivier
is noemenswaardig.
Na alle werkjes van de dag en de beklimming is het inmiddels al over enen.
Ik heb nog even overwogen om hier nog een nachtje te blijven maar heb er
toch maar voor gekozen om richting Daugavpils te rijden. Daar is een knots
van een fort.
Meer een garnizoensdorpje, omringd door aarden wallen, verdedigingswerken
en poorten.
Dit project, ontwikkeld door de architect Alexander Staubert van het Ministerie
van Oorlog, voor de bouw van de vier monumentale vestingpoorten, werd in
1816 goedgekeurd.
Een complexere architectonische indeling was bedoeld voor de twee hoofdpoorten
en een eenvoudigere voor de andere twee. De beslissing over de toekenning van
de vestingpoort titels ter herdenking van de naam van de Russische keizer Alexander I
en zijn broers werd genomen in 1820. Tegelijkertijd werd ook de locatie van de poort
definitief bepaald.
In 1821 werd een doorgang aangelegd en werden de palen onder de voet
van de poort in het gordijn (de muur van de hoofdwal) tussen Bastion 7 en
Gordijn-Lunet 6 dichtgemaakt. Metselwerk, de brug en de aanleg van de
toegangsweg werden uitgevoerd van 1822 tot 1826. De poort gevel werd
afgewerkt met granieten blokken en de volledige bouw van de poort werd
voltooid in 1827.
Dit alles omringd een compleet dorp aan garnizoensgebouwen.
Men is druk bezig met het gebied te renoveren.
Een deel is inmiddels klaar. Ik zag een nationaal archief, een commissariaat
van de nationale politie, diverse musea en een hip café-restaurant.
Een deel van de oude gevels is opgefleurd met foto’s die het gebied een
artistieke uitstraling geven. Het heeft alles in zich om er een hippe wijk van
te maken waar kunstmusea en een nationaal fotografiemuseum niet zouden
mistaan.
Hierna ben ik via de P70 naar het zuidwesten gereden. Bewust wat westelijk
omdat meer oostelijk de grens met Belarus ligt en de ervaring leert dat de
meeste wegen daar grindwegen zijn. En ja… daar ben ik even van genezen.
Park4night wist een leuke picknickplek.
Aan de rivier met zwemmogelijkheid. Dus ik kan er alle stof van mijn
lijf spoelen. De plek is een paar kilometer verwijderd van de grens
met Litouwen. Dat betekent dat het hoofdstuk Letland morgen is
afgelopen en een nieuw avontuur in Litouwen gaat beginnen.
Reacties
Een reactie posten