2025-09-07 Letland: Richting zuiden - Kraslava

 Zondag 7 september 2025

Gisteren kwam ik, op het plekje aan het meer, in gesprek met iemand 

die in hetzelfde jaar in militaire dienst opgeroepen werd als ik. Hij in het 

Rode Leger en ik bij van Heutsz. Hij hield zich bezig met de veiligheid 

van verbindingslijnen en ik, in mijn latere carrière bij Defensie, met de 

veiligheid rond de infrastructuur van dat soort lijnen. Dus we hadden, 

zonder dat we het er verder over gehad hebben, een klik.

Hij heeft me uitvoerig uitgelegd wat dat “Borderland” inhoudt. Het 

blijkt namelijk dat Letland in het grensgebied de noodtoestand heeft 

afgekondigd en dat “Borderland” uitsluitend betreden mag worden 

door personen met een speciale toestemming. Enerzijds omdat Rusland, 

en Vazal Belarus, moedwillig illegale vluchtelingen de grens over jagen 

om onze maatschappij te ontwrichten. 

En anderzijds omdat Rusland bezig is met het creëren van een nieuwe 

gemotoriseerde divisie en Koreaanse houwitsers, die oorspronkelijk 

voor Oekraïne waren bestemd, naar de grens hier heeft verplaatst. Dus

men verwacht een invasie. 

Nu was me al opgevallen dat er op strategische plaatsen tactische middelen 

waren klaargezet die, met name, een snelle opmars moeten vertragen. Dus 

gespreksstof genoeg met hem. We hebben gezamenlijk de Médoc leeggedronken. 

Samen op de foto gaan leek hem niet slim omdat hij momenteel niet weet wat hij

wel en niet tegen buitenlanders mag zeggen. 

Dat men het serieus neemt mag blijken uit deze borden, die ik op veel parkings 

en picknickplekken tegenkwam. 

Vertaald door Google luidt het als volgt:

‘Indien u buitenlandse, onbekende of verdachte personen aantreft (het uiterlijk 

doet vermoeden dat het om burgers van derde wereldlanden gaat), dient u de 

ambtenaren van de grenswacht te informeren.

Anonimiteit gegarandeerd bij de samenwerking en het verstrekken van informatie!!!

De Staatsgrens Wacht wijst erop dat activiteiten die verband houden met het 

illegale verkeer van personen en het bieden van de mogelijkheid om illegaal in 

Letland te verblijven, onrechtmatig en strafrechtelijk strafbaar zijn.

Volgens het Wetboek van Strafrecht kunnen personen die zich bezighouden 

met dit soort illegale activiteiten worden gestraft met een gevangenisstraf van 

maximaal 5 jaar, korte gevangenisstraffen, toezicht door de reclassering, taakstraffen 

of een boete, met of zonder inbeslagname van eigendommen.”

En ja… deze borden kom je dus tegen “in” Borderland. Het was gewoon sterker 

dan mezelf om mijn route van A naar B oostelijk te blijven volgen. Maar wie mij 

beter kent weet dat ik, als westers geïndoctrineerd oud-defensiemedewerker, zeker 

geen kwaad in de zin heb. Een spannend verhaal en leuke foto is waar het mij om 

gaat.

Ik moet zeggen dat ik toch een eind heb mogen rijden zonder checks. Maar 

aan alle bravoure komt vroeg of laat een einde. Alhoewel, de politieambtenaren 

waren strikt in hun controle van mijn papieren en mijn camper, maar alles erg 

vriendelijk, professioneel en beleefd. Ik kan niet anders zeggen. Ik heb ze uitgelegd 

waar ik heen wilde, via welke route en kreeg een papier in het Engels dat ik met 

personalia etc moest invullen om aan te tonen dat ik begrepen heb dat wanneer 

ik vreemde mensen zie waarvan ik vermoed dat het illegalen zijn, ik 110 moet bellen. 

Dit, als ook het vervoer van die mensen, op straffe van een strafrechtelijke vervolging. 

Verder mocht ik mijn route vervolgen.

Een dergelijke controle, ditmaal door een militair roadblock, had ik een dikke vijftien 

kilometer verderop nog een keer. Ook hier kon ik na controle verder rijden.

Alles bij alles gelukkig maar omdat dit stukje Letland, naast alle spannende 

verhalen in de moderne tijd, heel veel moois laat zien. In de meeste plaatsjes 

kom je wel plaatjes van Katholieke of Orthodoxe kerken tegen. 

En we hebben het hier dus over een land dat financieel nog in volle opbouw 

is en dus alle zeilen moet bijzetten. Plus de regio waar ik mij bevind, behoort 

tot de armste van Letland . Het heeft heel wat financiële discipline gevergd om 

dergelijke mooie kerken te bouwen en in stand te houden.

Voor mij, als toerist, zijn dit de mooiste omgevingen om doorheen te mogen rijden. 

Ze laten onvergetelijke indrukken achter van eenvoud en veerkracht. 

Na zevenenzeventig kilometer over stoffige grindwegen te hebben gereden, 

passeerde ik dit bord. Voor de meeste mensen nietszeggend, maar voor mij 

een speciaaltje omdat mijn dochter zo heet.

Bij het stationnetje, dat overigens niet meer operationeel is, heb ik even lekker 

kunnen lunchen.

En kunnen genieten van deze prachtige graffiti.

Bij het tankstation was een auto was selfservice. Dus ik heb er dankbaar gebruik 

van gemaakt. Want na bijna tachtig kilometer grindwegen ziet de wagen er niet 

meer uit van de stof. Binnenin ook trouwens. Daar ben ik morgen wel een paar 

uurtjes mee zoet. Nu eerst maar concentreren op de buitenkant.

Ook dit plaatsje had een pracht van een kerk die de waardigheid van een 

kathedraal heeft.

Aan de oever van de westelijke Divina vond ik deze mooie plek. 

Met, vanuit de camper, dit magnifieke uitzicht. 

En dat alles onder een uitkijktoren. Daar ga ik  later eens in.

Bye the way… de laatste twintig kilometer wemelde het trouwens wel van 

de Ringslangen op de weg. De temperatuur is hier momenteel tegen de dertig 

graden dus ze genieten van het zonlicht. Al heeft deze het niet overleefd. 

De meeste kropen, best rap trouwens, over de weg. En tegen de tijd dat ik 

mijn wagen had stilgezet, je wil op grind geen noodstop maken als je de banden 

heel wil houden,  waren ze alweer verdwenen. Het exemplaar op de foto was zo’n veertig centimeter lang. Veel die ik zag kruipen, waren een centimeter of vijftien schat ik. Ik heb er zeker dertig geteld.

Een record aan slangen observaties in mijn leven.

Vorige   Home   Volgende