Europa-trip 2024: Week 20 - van Fréjus naar Narbonne

 Zondag 15 september 2024

Ondanks dat de overnachtingsplek aan een, best wel, drukke weg lag, heb ik heerlijk geslapen. De 

zonsondergang hier was prachtig. 

Ik rij vandaag over de D559 richting Saint-Tropez. Naast,voor een deel, file rijden waren er ook mooie 

stukken weg die rustig waren en pal langs strandjes liepen.

Zodoende kon ik hier mooi een plons nemen in het zoute water.  Dat is dus heel lang geleden. Na 

alle bergmeertjes en beekjes met, bijna altijd, ijskoud zoet water nu even zout water van een meer 

aangename temperatuur.

Bij La Môle, een plaatsje in het departement Var van de regio Provence-Alpes-Côte d'Azur, 

ben ik door de wijngaarden de heuvels ingetrokken.

Vanwaar ik een mooi zicht had op de zee in de verte.

Een overnachtingsplek vond ik op een kleine parking nabij de wandelroute Des Lamberts.

Ik zie dat ik de twintigste week van mijn roadtrip in ga. Dus ik denk dat ik een schuimwijntje 

open trek. Santé.

Van het “Ik denk”maak ik “Ik doe”. Het is maar een detail, doch een wereld van verschil. ;-)

Maandag 16 september 2024

Ik ben de dag, na het ochtendritueel en ontbijt, begonnen met het verder afrijden van de D41.

Een prachtige route door de heuvels achter de kust. Persoonlijk verkies ik dergelijke routes 

tegenover de kustroute. Pal Langs de kust is het veelal file rijden. Ok, voordeel is wel, wanneer 

je wat geluk hebt, dat je een plons kan nemen in de zee.  Maar de ervaring leert dat dit soort 

mazzeltjes maar sporadisch voorkomen. 

Ik kreeg laatst een opmerking van iemand uit Korea, dat hij het meenemen van een stukje 

vegetatie als kader in de foto zo mooi vond. Ik doe dit inderdaad vaak. Het creëert een gevoel 

van 3D in het 2D plaatje dat een foto in werkelijkheid is. 

Aan het einde van de D41 ben ik de D14 ingeslagen. Kilometers lang door uitgestrekte 

wijngaarden. Deze streek doet zeker niet onder voor de Champagne streek of de regio rond 

Bordeaux.

Zo’n beetje eind augustus begint de wijnoogst met de administratieve publicatie van de ‘Ban 

des vendanges’, dat is de toelating van de prefectuur om de druiven te oogsten. Deze datum 

komt overeen met de 100ste dag na de bloeitijd van de wijnstokken.  Uiteindelijk is het de 

wijnbouwer die beslist wanneer te oogsten. Hij is immers verantwoordelijk voor de aroma’s

die hij zijn wijn wil meegeven.

Het valt mij op dat men in Frankrijk vrij veel aan onderhoud en vernieuwing van het wegennet 

aan het doen is. Dit in tegenstelling tot Italië, die het allemaal op zijn beloop laat. Tsja… of er 

domweg geen geld voor (over) heeft.

Magnifiek mooi vind ik de stoplichten met een secondenteller. Ik vind dat ze dat verplicht 

moeten stellen bij alle stoplichten. Het komt de rust bij het wachten ten goede en iedereen

kan dan gewoon de gelegenheid te baat nemen de auto even in zijn vrijstand te zetten in plaats 

van in de versnelling te laten met een, al dan niet, slippen van de koppeling.

Een beetje achteraf op een rustplaats aan de A57, ergens in de richting van Toulon, heb ik de 

lunch gebruikt. Ik vond het plekje eigenlijk best wel lekker. Lekker genoeg om als bivak

te gaan gebruiken vannacht.

Dinsdag 17 september 2024

Vorig jaar ben ik vanuit Spanje, via de Coll dels Belitres, Frankrijk ingereden. Ik ben toen zo'n

beetje voor Narbonne, linksaf, het binnenland ingereden. Naar Toulouse. Dit jaar wil ik,

komende vanuit de andere kant, bij Narbonne, rechtsaf, richting Clermont-Ferrand. Dan krijg

ik de vlaggetjes die ik plaats op Google Maps lekker dekkend.

Zodoende ben ik de A57 op gereden richting Toulon en heb langs die snelweg mijn eerste 

koffiepauze genomen.

Verrassend genoeg had ik daar nog net een mooi doorkijkje naar de zee.

Vanaf Toulon ben ik naar Marseille gereden. Daar heb ik een plek gezien die mogelijk als een 

mooie overnachtingsplek kan dienen. Dit zou dan het uitzicht geweest zijn,maar helaas was 

er duidelijk aangegeven dat slapen in campers niet is toegestaan.

Wat niet betekent dat ik voor niets hierheen gereden ben. Een ritje door Marseille kon ik 

mooi als een soort van sightseeing zien en op deze plek keek ik tegen een uitdagende klif

aan waar ik wat mensen op zag lopen.

De enigste mogelijkheid naar boven was over een soort van geitenpad. (Ja, ja…op de

slippertjes natuurlijk)

Per slot van rekening moet het de uitdaging, naast calorieën verlies,  wat spannender maken. 

Aangezien overnachten daar dus niet was toegestaan, ben ik iets het binnenland ingereden.

Voorbij Aix-en-Provence heb ik de Duc op de Meyrargues-Fontbelle rustplaats neergezet. 

Het weer is niet ‘je van het’ inmiddels. Het druppelt regelmatig en het is met 16 graden zeker

niet warm te noemen. En dan te bedenken dat ik nog steeds in Zuid-Frankrijk ben.

Woensdag 18 september 2024

Ik begin de dag met een bezoek aan de Brico. Eén van de grotere doe het zelf zaken. Ik moet 

de kerosine aanvullen. Mijn standkachel loopt op diesel en brandt schoner op kerosine. Ik ben 

vertrokken met het idee dat ik aan de vijf liter in de tank wel voldoende zou hebben maar het

is nu toch al een paar avonden knap frisjes geweest. Gisterenavond was het net aan 10 graden.

Vanmorgen bij het wakker worden zelfs maar acht. 

Ik volg vandaag de D973. Een, in tegenstelling tot de Italiaanse departementale wegen, goed 

begaanbare weg. Lekker recht en niet te veel kuilen.

De weg gaat door het wijngebied in het grensgebied van de Vaucluse en Bouches du Rhône. 

Met prijswinnende Domaines als ik de reclame mag geloven. In de Super U heb ik net een 

klein flesje Médoc gekocht. Na de Italiaanse Chianti, die zeker niet slecht is, heb ik behoefte 

aan een wat zwaardere Franse wijn die wat meer aan het gehemelte plakt. En dus een wat 

vollere smaak heeft. De Médocs en Pomerols voldoen, voor mij, daar aan. Ik zag, en passant, 

dat de kaasplankjes hier schreeuwend duur zijn. Een plankje van zes verschillende (erg) 

kleine stukjes kaas mocht vijftien euro's kosten. Dat is knap aan de prijs. Ik heb dus maar een 

wat kleinere versie gekocht.

Naast de wijngaarden passeerde ik meer leuke momentjes. Zoals dit treinhuisje naast een 

spoor bij het plaatsje Caderel.

En dit aanblik op het plaatsje Lauris 

Vroeger ging de D973 over de Pont Supendu de Mallemort.

Een, inmiddels, vergane brug over de Durance. Voor mij was het een leuk te fotograferen 

object.

Ik ben  wederom, als afsluiter van de dag, op een verzorgingsplaats gaan staan. De Aire de 

repos de Lamanon. Ergens voorbij Salon-de-Provence. Eerst maar even relaxen en na het 

eten zal ik wel beslissen of ik hier blijf. Deze is, in tegenstelling tot de Aire van gisteren, knap 

luidruchtig qua verkeerslawaai.

Donderdag 19 september 2024

Vandaag wilde ik Avignon gaan bezoeken. Avignon met het paleis van de Paus leek me een 

leuke city-hike. Helaas, wat ik ook probeerde… er was geen parkeerplek te vinden. Zelf de 

grote parkeerplaatsen voor de toeristen waren, hoe slim zijn die Fransen, gebarricadeerd voor 

campers. Hoe dom, en ongastvrij, kan je zijn. Avignon is dus een grote afrader voor wie met 

een camper rijdt. 

Ik zag op de satellietweergave binnen Google Maps dat aan de A9, achter de Aire de Tavel-Nord 

een groot picknickpark was. Het zag er naar uit dat het een beetje een vergeten gebied is omdat 

het aardig ver van de snelweg gesitueerd lag. Het bleek ook nog eens, één van de grootste, 

zonnewijzers ter wereld te zijn. 

Het werk, gemaakt in 1993, is het resultaat van de samenwerking tussen de beeldhouwer

Odile Mir,  de astronoom Denis Savoie  en de ingenieur Robert Queudot. Ze is een bekend

voorbeeld van wat soms pejoratief ‘snelwegkunst’ wordt genoemd .

Het lijkt me een perfect plekje om mijn bivak op te slaan. De snelweg is hier niet te horen,

het is afgelegen en het ziet er naar uit dat meeste mensen die deze rust en pleisterplaats

aandoen van het bestaan niet weten en niet verder de Aire oprijden dan de parkings en

rustruimte rond het restaurant. Er is zelfs een (kraakhelder) toiletgebouw aanwezig.

Aangezien ik, door het  teleurstellend bezoek aan Avignon, geen plan B heb, sterker nog,

ik reis zonder plan, geef ik lekker toe aan mijn luiheid van de dag en ga mijn

Médoc wijntje opentrekken.

Vrijdag 20 september 2024

Vandaag geen Blog verhaaltje. Of, een kleintje dan. Ik was zelfs te lui vandaag om ver rijden 

dus ik ben van de ene Aire naar de andere gereden. 

Het enige wapenfeit van de dag was het inkopen van wat klein spul in de Lidl. 

Ik moet zeggen dat de toiletten aan de A9 picobello in orde zijn.

Niets herinnert meer aan de sta-wc’s uit de oudheid waar de stront tegen het plafond zat. 

Alles is nieuw en uitermate proper. In de uurtjes dat ik gisteren op de Aire stond werd de het 

toiletgebouw drie keer schoongemaakt door een particulier schoonmaakbedrijf.

Zoals gezegd was ik vandaag te lui om veel te rijden. Ik ben dus wederom op een Aire gaan 

staan aan de A9. Ondanks dat deze ook een grote picknickplek heeft is het geluid van de 

snelweg harder hoorbaar. Dus ik denk dat ik morgen weer naar de kust afzak. Uiteindelijk kan 

ik mijn dagen wel vullen met luieren en youtubjes kijken, maar ik zal uiteindelijk toch weer een 

beetje de Belgische richting op moeten gaan.

Zaterdag 21 september 2024

Mijn energie begint het langzaam wat te winnen van de luiheid. Het is nog niet alles maar oké, 

acceptabel. Zodoende werd de navigator op “tolwegen vermijden” gezet en ben richting kust 

gereden.

Het eerste stuk ging langs de wijngaarden langs de N113.

Daarna reed ik door de delta’s over diverse departementale wegen tot aan de omgeving rond 

l’Espiguette.

Waar het wemelde van de kraanvogels. 

Een prachtig gebied maar de parkeerkosten waren vijftien euro. En dat vind ik het niet waard. 

Dat het natuurbehoud wat kost zal ik niet ontkennen maar om voor de bezichtiging circusprijzen

te vragen…

Maar voor vandaag heb ik weer genoeg moois gezien. Ik heb nog even wat kilometertjes 

gemaakt over de A9 richting Béziers en ben gestopt op de Aire de Gigean Nord.

Ik heb nog overwogen om een plekje te zoeken rond het plaatsje Gigean, maar dat hou ik 

even als plan B.

Ik heb inderdaad maar een plan B gemaakt. Er ging een vrachtwagen koeltransport achter me 

staan. En als er iets ambetant is dan is het wel die loeiende koelmotoren die om de haverklap 

aanslaan. Dus ik ben bij het sportcomplex van Narbonne gaan staan. Een plek die door diversen 

op Park4Night werd aangeraden voor diegenen die bang zijn overvallen te worden langs de 

snelweg. Deze plek schijnt schoon, stil, veilig en niet te ver van de snelweg af te liggen.

Helaas kon ik, door de duisternis, al dit moois niet verifiëren. Dat zal voor morgenochtend zijn.

Vorige Home Volgende