Europa-trip 2024: Week 19 - van Col du Glandon naar Fréjus.

 Zondag 8 september 2024

De dag begint regenachtig en dat is best jammer omdat ik drie cols in gedachten heb om overheen te 

rijden.

De eerste is meteen een wakker worder om van 1010 meter naar 2170 te rijden. 

De oude grenspost van Italië naar Frankrijk.

De eerste Col van de dag. Col Du Petit Saint Bernard.

Jammer van de regen en mist. Ik zit aardig in de wolken nu. Ook de horizonvervuiling, door de 

electra masten, maken deze col tot een dik minpunt.

Onderweg kwam ik ontzettend veel stromende beekjes en watervalletjes tegen. Ondanks dat het niet

hard regent blijkt de vochtige lucht toch tot aardig wat water omgezet te worden zodra het de bergen 

raakt.

De SS26, waarop ik vanmorgen in Italië begon, is inmiddels de Franse D 1090 geworden. 

Eigenlijk dezelfde weg maar een andere naam. Deze stijgt gestaag zonder extremen. De afdaling 

idem dito. Een lekkere afdaling om je wagen goedkoop uit te laten bollen. Je bent wel zo'n twee

uurtjes bezig.

Het panorama vanaf de tweede col van vandaag. De Col de La Madeleine op 2000 meter. 

Bereikbaar over de Franse D213.

En de laatste col voor vandaag.  De col du Glandon op 1924 meter hoogte. Dit wordt tevens mijn 

slaapplekje voor de nacht. 

Ik mag hopen dat het rustig blijft.

Er komt genoeg naar beneden om voldoende kabaal te maken dat  slapen onmogelijk maakt.

En of de zijkregen niet genoeg was, viel ook de complete GSM ontvangst weg. Ik heb een half uur 

gewacht maar het signaal kwam niet terug. Zodoende een andere plek opgezocht en dertig kilometer 

verder bij het Lac du Verney. En ik mag zeggen dat ik, zo op het eerste gezicht, me niet hoef te 

beklagen.

Maandag 9 september 2024

Vannacht werd ik een paar keren wakker van de regen. Wat mij betreft is er nu wel weer genoeg 

gevallen. Maar laat ik niet zeuren. Met mijn ontbijtje in de hand genieten van dit uitzicht heb ik niets 

te klagen.

Ik ga vandaag weer verder richting kust. De D526 en D1091 leidden mij langs het lac Chambon. Daar 

waren ze net bezig om het waterniveau te reguleren.

Wat aan de ene kant het meer in gaat

moet er aan de andere kant weer uit. Er zal wel een verdeelsleutel zijn hoeveel kub.

Ik zit inmiddels in de Hautes-Alpes en rij richting Briancon. De hoogst gelegen stad in Frankrijk welke  

is omringd door vestingen en forten  die de toegangsweg over de Alpen moesten bewaken.

Een bivakplek vond ik aan de rivier Durance.

Deze rivier gaat mijn badkamertje zijn. Een douche of wasbeurt is hard nodig denk ik. Maar de 

eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik even moed zal moeten verzamelen. Wanneer de zon achter 

de wolken wegtrekt daalt de temperatuur rap naar 16 graden. Terwijl als de zon even tussen de 

wolken komt piepen, de temperatuur 21 graden is. Een pak acceptabeler want het water is 

bergwater en dus ijskoud. 

Dinsdag 10 september 2024

Het was afzien vanmorgen tijdens mijn ijsemmer douche. De temperatuur was acht graden. Gelukkig 

waren de wolken weggetrokken vandaar dat de temperatuur, in de nacht, zo extreem gedaald is. 

Aangezien de zon nog achter de bergen zat, kon ik er tijdens mijn bergwaterdouche niet van genieten.

De mannelijkheid kromp tot lachwekkende proporties.

Ik rij over de N94 en D902 naar de Col de Vars. Idioot populair bij de wielerterroristen. Bij elke stijging 

is een fotograaf te vinden om het gezwoeg, tegen dik geld, als aandenken mee naar huis te nemen. 

Mocht ik niet rondkomen van mijn pensioen donatie, dan weet ik nu hoe ik het kan aanvullen.

De Col is ruim 2100 meter hoog. Dus op zich wel een prestatie om tegenop te fietsen. 

Langs de D900 zag ik dit fort. Het fort van het 157e regiment van Ubaye. Het fort de Tournoux moest 

de wegen controleren tussen Frankrijk, Italië en de diverse departementen.

Ik heb nog overwogen om er mijn uitdaging van de dag van te maken en omhoog te hiken, maar de 

luiheid won. En daarnaast… ik moet nog een stukje door de Alpen richting kust. Reizen door de bergen 

gaat niet zo rap.

Van waar ik stond zou het natuurlijk wel een mooie wandeling geweest zijn. 

Na de Vallée de l'Ubaye heb ik mijn lunchpauze gehouden bij het Lago Della Maddalena. De D900 

was ongemerkt veranderd in SS21. Dus ik ben, zonder het te merken, de Italiaanse grens overgestoken.

In Borgo San Dalmazzo ben ik nog even naar boven gereden. Naar de Santuario Madonna Di 

Monserrato, waar ik een prachtig overzicht had over de omgeving.

Om het laatste stukje Italië te nemen en verder te gaan via de Franse zuidkust, moet ik eerst nog over 

deze bergtoppen. Of er tussendoor, dat kan natuurlijk ook. 

Maar dat gaat voor morgen zijn. In Borgo San Dalmazzo ga ik gebruikmaken van hun camperplaats.

Ik heb best veel gereden vandaag over diverse cols en bergroutes. Dus dat was knap inspannend.

Tijd om te relaxen. Ik heb nog een klein flesje wijn en wat kazen om een kaasplankje samen te 

stellen, dus… santé!

Woensdag 11 september 2024

Gisteren dacht ik even dat ik over of tussen de bergen door de kust zou moeten benaderen.

Maar Google stuurde mij langs de linkerkant van de bergen. Google had vandaag absoluut haar dag 

niet. Ondanks dat ik tolwegen vermijden had ingesteld, bleef ze me maar richting tolpoortjes sturen.

In eerste instantie dacht ik dat er een probleem was met mijn gps antenne, omdat ze op de wegen 

er ook steeds ver naast zat. Ze bleef maar route wijzigen en op de map wegen aanduiden die 50 of 

soms 100 meter verderop lagen. Ook op mijn tablet trouwens. Dus het lag niet aan mijn gps antenne.

Zodoende kwam ik aardig in de richting van het rustgebied van Parcheggio Feglino Sud aan de E80 

die ik 31 augustus als slaapplek heb uitgekozen. Ik heb de Duc er maar opnieuw neergezet. Voor 

vandaag vind ik het welletjes. Ik ga mijn befaamde vitamine smoothie mix maken bestaande uit: 

2 eieren, halve avocado, 1 banaan en een halve watermeloen.  Dat houdt me weer even van de straat.

Donderdag 12 september 2024

Ik heb mijn slaapplekje verlaten en ben naar de SS1 gereden. 

De kustroute die ergens rond Rome begint en na 699 kilometer en 330 meter eindigt aan de Franse grens.

De weg heb ik dus steeds voor een deel gevolgd. Het is een inspannende route. 

Hij loopt door alle toeristische badplaatsen. Eigenlijk is het één grote toeristische badplaats hier aan de kust.

De plaatsen zijn zodanig volgebouwd dat er geen open natuur is langs de kust en je dus voor een groot deel

het gevoel hebt in één grote lange winkelstraat te rijden.

Ook de hofleverancier mocht er weer aan geloven. Nog een geluk dat ik hier terecht kon. De vorige 

drie waren voorzien van poorten voor voertuigen lager dan 2.10 meter. Dit deel van Italië is absoluut 

camper onvriendelijk. Naast het nauwelijks fatsoenlijk kunnen doen van je boodschappen kan je ook

niet stoppen voor een koffietje of even van een panorama genieten. Daar waar er gestopt kon worden

bevond de stopplek zich aan de overkant. Dus een tip voor diegenen die een rondje Italië willen doen, 

zorg dat je de zee aan je rechterkant hebt. Dus reis tegen de klok in.

Na een lange rijdag vond ik een slaapplekje op de heuvels boven de stad Menton.

Met een mooi overzicht over de stad als mijn voortuin. Rechts is nog net de top te zien van de Mont Agel.

Ik ben inmiddels dus de grens over en bevind mij in Frankrijk. Het Italië avontuur is daarmee definitief 

ten einde. Afhankelijk van het weer ga ik nog een maandje uitbollen in Frankrijk.

Een passende gelegenheid om het laatste flesje Italiaanse Chianti wijn open te trekken. Vanaf morgen 

stap ik over op de Franse wijnen.

Vrijdag 13 september 2024

 Ik ben vanuit Menton de D6007 opgereden die overging in de D2564.

Even nadat de weg overging in de D51 heb ik nog even mooi een serie foto's kunnen maken van 

Monaco. Wat een pracht gezicht.  Vlak voor Monaco werd ik trouwens tegengehouden door de 

gendarmerie aan een checkpoint. Na even binnen gekeken te hebben of ik geen immigranten aan 

boord had kon ik weer verder. 

Vanaf Monaco heb ik diverse keren de Peage moeten pakken.  Van die kleine 2,50 euro stukjes.

Betaalpas tegen de lezer houden als je de weg opgaat en wederom als je de weg afgaat. Althans, 

hier. Dus wel twee keer 2,50 euro.

In eerste instantie had ik een mooie parking als slaapplek gevonden aan het Parc des Bouillides. 

Maar er liepen teveel strangers rond de Duc te draaien.  Het ziet er uit alseen drukke homo spot dus 

ik ben maar verhuisd naar de Aire de Les Breguieres Nord. Een Peage stop die nogal wat bange 

recensies had op park4night. Mensen die bedwelmd werden door gas en beroofd etc.

Dus ik ben benieuwd of ik de nacht zonder kleerscheuren doorkom. Voorlopig sta ik niet alleen. Er 

staan nog een viertal families met caravans die zich klaarmaken voor een overnachting.

Zaterdag 14 september 2024

Ik ga vandaag niet te veel rijden. Het is zaterdag en rond Cannes is het een drukte van jewelste. 

De A8 liep nog een beetje, maar de departementale wegen zaten allemaal potdicht. Veel file rijden 

dus. Zelfs de plaatsjes Mougins en Mouana-Sartoux was niet te doen. Het is echt te merken dat 

het weekend is.

Naast een brug over de rivier Argens, ergens onder de rook van Fréjus, zag ik een kleine parking aan

het water en aan de rand van een bos.

Met dit als uitzicht moet je geen kilometers willen maken vandaag.  Dus relax mode aanzetten.

En genieten van het water. Morgen is weer een nieuwe dag.

Vorige Home Volgende