Europa-trip 2024: Week 18 - van Carignano naar Col du Glandon

 Zondag 1 september 2024

Vandaag heb ik niet veel te schrijven in de Blog. Ik ga richting Turijn. Een dikke honderd kilometer, dus ik heb besloten dat via de tolweg te doen. Rechttoe rechtaan. Cruise Control aan en blik op oneindig. Ik zal door de regio’s Liguria en Piemonte rijden.Meer specifiek, de provincies Savona, Cuneo en Torino.

Daar waar het landschap aan de kust nog wat bergzaam is zal dat al snel overgaan in heuvel en glooiende akkerlanden.

Zo’n beetje aan de oever van de rivier de Po, onderaan de SR20, vond ik dit plekje.  Prachtig voor vandaag. Het is drukkend warm en in de verte wordt het donker en hoor ik wat gerommel van onweer. Dus het is mooi geweest voor vandaag. Ik ga  mezelf in de relax modus zetten.

Maandag 2 september 2024

Het was best een lekker plekje hier aan de Po. Het heeft vannacht geonweerd en aardig geregend.

Het het ziet er naar uit dat het een regenachtige dag gaat worden.

Dus de dag start een beetje in mineur. Niet in de laatste plaats omdat er ook

een kleine lekkage is onder mijn kraantje. Dus vandaag geen vakantiedag

maar een hobbydag.

Ik heb een plekje opgezocht in Turijn die niet moeilijk is aan te rijden.

Zodoende kan ik op mijn gemak wat knutselen. Uiteindelijk is het gelukt.

Een slecht sluitend slangenklemmetje was de oorzaak. Een werkje van niets,

maar om erbij te komen. Mijn busje is vrij compact, dus de werkruimte houdt 

niet over. Voor vandaag hou ik het dus voor gezien. De plek waar ik sta is een

industrieterrein. Niet echt rustig maar ook niet te druk. Acceptabel dus.

Dinsdag 3 september 2024

Schuin achter mijn plekje voor de nacht blijken diervriendelijke locals een klein onderkomen te hebben 

gebouwd voor zwerfkatjes die zij van eten voorzien. Zodoende had ik aardig wat aanspraak hier. Toen 

ik liet doorschemeren dat ik Turijn centrum wilde gaan bezoeken werd dit door hen ten sterkste 

afgeraden. Het blijkt dat er al een jaar een ware plaag is van diefstallen uit auto’s en campers. De 

vinger werd gewezen naar mensen van buiten Europa, en volgens hen was het zo erg dat de politie de moed heeft opgegeven.

Zodoende heb ik besloten om vandaag richting Asti te rijden. Zonder echt plan. Ik laat me weer een 

beetje verrassen.  In principe ken ik de omgeving al een beetje.  Vier jaren geleden ben ik, tijdens mijn

trip door een deel van Oostenrijk, hier al geweest. Evenals de Aosta-vallei, die ook op mijn programma 

staat, trouwens. Het is dus voor mij ook meer om deze Blog compleet te maken. De omgeving rond

Turijn is weinig inspirerend. Akkerbouw en industrie.

Zelfs van de koffiepauze kan ik niet meer maken dan dit.

Maar toen ik Asti voorbij reed werd alles iets fotogenieker en het land meer heuvelachtig.

Ik vond een mooi plekje (ver) buiten de stad. Wel langs een (niet zichtbare) spoorlijn. Maar die maakte 

gelukkig niet echt kabaal.

Met zo’n uitzicht mag ik in ieder geval niet klagen. 

Woensdag 4 september 2024

Ik wilde eigenlijk de stad Asti, de wijnhoofdstad van deze streek,  bezoeken.

De recensies in Google hadden al gewaarschuwd dat woensdag de boerenmarkt dag is en er in de

stad geen parkeerplek te vinden zal zijn. En inderdaad. Meer dan even een korte stop om deze 

foto te maken zat er niet in.

Zodoende ben ik doorgereden naar Alessandria. Daar is een enorme citadel te bezoeken.

En enorm is hij inderdaad.Zo’n grote bovengrondse citadel heb ik nog niet eerder bezocht.

Om een indruk te geven zou ik eigenlijk een drone foto moeten maken. 

Tegenover de citadel zag ik deze moderne brug. Een knap stukje architectuur.

Een slaapplekje vond ik op deze verlaten parking buiten Valenza. Geen verlichting, niks. Verder 

helemaal niks. 

Maar van de sterren zal niet veel te zien zijn.Het is regenachtig. Op Google navigator werd trouwens

een mededeling van de overheid getoond dat er zware regen mogelijk kan zijn. Ik moet zeggen dat het tot op heden nog meevalt.

Donderdag 5 september 2024

Ik heb heerlijk geslapen.Ondanks de regen. Ik denk dat het, gezien de plassen,  de hele nacht door 

heeft geregend. En regenen doet het nog steeds. 

Ik rij richting het Parco Naturale delle Lame del Sesia.  Het decor waar ik doorheen rij is vlak. Dus 

knap saai. Heldergroen van kleur door de regen. Dat wel.

De rivier de sesia, waarvan de bron zo’n 85 kilometer verderop, op een hoogte van 1154 meter,  begint

in Alagna Valsesia. Dat is al aardig richting Alpen.Misschien zijn het al de Alpen.  De bron ligt in ieder 

geval in een skigebied. Pista da Sci World om precies te zijn. 

Voor zover ik kan zien in de omschrijvingen op Google Maps was de rivier een maand geleden een

smal strookje water. Nu een kolkende massa. Zo zie je maar wat een  nacht regen kan doen.

Ik heb als slaapplekje dus een beetje afstand in acht genomen en ben niet pal op de oever gaan staan.

Je weet maar nooit of het rivierwater nog gaat stijgen.

Vrijdag 6 september 2024

Ik heb de regio rond Turijn achter me gelaten en zit al aardig richting D”Aosta vallei. De omgeving 

heeft meteen meer charme. Ik zit dan ook zo'n beetje aan de uitlopers van de Alpen. En dat geeft

veel leuke vergezichten. Zoals deze plaat vanaf de SP 419 over Birga-Torilino.

De route die ik genomen heb leidde, onder andere, ook over de SP 70. Daar ben ik voor de lunch 

gestopt op een picknick parking met dit uitzicht over de Dora Baltea rivier. Deze rivier kan ik helemaal

volgen tot aan Aosta. De rivier zelf gaat nog een stukje verder. De bron bevindt zich voorbij Entrèves 

in Frankrijk. Het laatste stukje, de bron dus heet daar Fume Dora di Very.

Hier begint ook de Aosta wijnstreek.  De kleinste wijnstreek van Italië waar de druiven verbouwd 

op terrassen langs de Dora Baltea rivier.

Zoals overal langs rivieren vind je legio kastelen. Zoals deze Borgo de Bard. In het plaatsje, hoe kan 

het ook anders… Bard.

Mijn overnachtingsplek is de camper area Sosta Arnad geworden. Een oude bekende. Ik heb hier op 26 mei 2022

ook gestaan toen ik bezig was met een roadtrip door België, Luxemburg, Duitsland, Oostenrijk en stukjes Italië

en Spanje. De Aosta vallei heb ik dus al eens gezien. De Reden dat ik hem nu nogmaals aan doe is om deze Blog

compleet te maken.

Daarnaast hou ik, sinds vorig jaar, ook de plaatsen bij waar ik geweest ben. In werkelijkheid zijn het 

er,met name in België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland en Nederland een pak meer. Dus de vlaggetjes

geven een beetje een vertekend beeld. Maar voor mij is het behulpzaam om te kiezen welke richting 

ik op wil gaan om iets nieuws te ontdekken. Hoe meer ik gezien hebt in het leven, hoe moeilijker wordt 

het om het te onthouden. Vaak kom ik er achter op het moment dat ik ergens ben en denk… dit komt 

me bekend voor.

Zaterdag 7 september 2024

Ik ga vandaag verder met het volgen van de SS 26. De E25, die door de tunnel gaat is natuurlijk veel 

comfortabeler maar mijn route volgt de vallei. En dan zie je natuurlijk veel meer. Tevens ben ik er 

inmiddels achter dat de SS 26 veel stop mogelijkheden heeft. De lokale overheden hebben goed in de 

gaten dat het een toeristenweg is.

Maar eerst langs de Lidl. Ik heb een mousserende wijn uit Asti koud staan om morgen, op mijn 

verjaardag, soldaat te maken. Aangezien ik nooit alcohol drink zonder er iets bij de eten moet ik 

wat snacks in slaan.  Het valt me op dat deze Lidl een pak duurder is dan de Lidl’s die ik eerder 

aandeed. Een chocolade reep, zelfde merk en gewicht is hier 1,19 tegen 0,98 elders. Het is te 

merken dat er veel toeristen hun inkopen doen. 

De rivier Dora Baltea moet toch een Eldorado zijn voor kajakkers. Hij is overal wild, echt wild.

Ik passeerde deze mooie camper stopplaats in Pré Saint-Didier en besloot er voor vandaag de brui 

aan te geven. 

Deze camperplaats heeft een los- en laadfaciliteit. Dus een perfecte spot voor de nodige huishoudelijke

werkjes. 

Daarnaast zag ik deze mooie panorama locatie en de camperplaats ligt precies naast het pad naar

boven. En tsja… dan moet ik zo’n uitdaging wel aangaan natuurlijk.

Een klein uurtje buffelen, op de flip-flops, en de calorieën van de afgelopen luie dagen zijn weer 

verbrand.

En het uitzicht over de vallei is de hike absoluut waard. 

Met in de verte de echte bergen waar de sneeuw nog op de toppen ligt.

Bij het panoramapunt was een zip-line experience mogelijkheid opgezet. Net toen ik aangekomen 

was zag ik een groepje lef-meiden zich klaar maken voor die ervaring.

 

En, de meesten waren niet bang uitgevallen. 

Voor de twijfelaars waren er ervaren instructeurs voorhanden.

En twijfelaars zitten er altijd wel tussen wanneer we bedenken dat dit de afgrond is waar het kabeltje 

overheen loopt.

En je mag niet één,maar twee keer je leven wagen. Voor de terugweg was er een hogere kabel 

gespannen die bereikbaar is gemaakt via, fragiel ogende, trapjes.

Vorige Home Volgende