Europa-trip 2024: Week 14 - van Cascano naar Grosseto

Zondag 4 augustus 2024

Eén van de grote nadelen van hitte is vochtinname. Dat gaat door tot het moment van slapen gaan. 

Met als resultaat… diverse malen plassen. Terwijl de begraafplaats van Cascano een oase van 

rust is. Een grotere tegenstelling dan met die stadsparking/camping van de afgelopen twee dagen 

kan er bijna niet zijn.

In het plaatsje Citta Di Sessa Aurunca, nog geen kilometer van mijn slaapplek,  bevindt zich de 

criptoportivo. Een Romeins theater uit de 1e eeuw na Chr. 

Daarnaast nog vele oudheden die van wat recenter zijn. Dit alles verpakt in een wirwar van smalle 

straatjes.

Compleet met de bekende uithangend Italiaanse was. Ja, ja… ook op zondag.

Mijn toer van de dag leidt naar de abdij van Montecassino. 

De abdij is één van de grootste van Italië en bestaat al sinds de zesde eeuw en is in de loop van 

tijd al vier keer verwoest en weer herbouwd. De laatste verwoesting vond plaats tijdens de slag om 

Rome in de Tweede Wereldoorlog. De geallieerden waren ervan overtuigd dat de Duitsers de Abdij 

als artilleriepost gebruikten in de Gustav-linie en gooiden de Abdij compleet plat met bommen. Eén 

van de grootste blunders uit die tijd omdat de Duitsers niet in de Abdij zaten maar in de bergen 

driehonderd meter verderop.

De Italiaanse overheid heeft na de oorlog de abdij compleet gerestaureerd cq herbouwd. En ik 

mag zeggen dat het hun zeer goed gelukt is. Voor mij als leek ziet het er authentiek uit. Hoogstens 

het ontbreken van vervuiling op de stenen verraad de nieuwheid.

De restauratie van de binnenzijde van de kerk moet een monnikenwerk geweest zijn. Echt prachtig om te zien.

 Met een gigant van een orgel dat een prominente plaats inneemt.

Zowel de wanden van de kerk als van het museum, dat op zondag gratis is te bezichtigen, hangen 

vol met schilderijen die in het Nederlandse Rijksmuseum niet zouden misstaan. De Duitsers hadden, 

vlak voor het bombardement, alle reliquieën, boeken etc. zoveel als mogelijk, veilig gesteld. 

Waarschijnlijk waren ze op voorhand ingeseind door de heilige stoel in Rome omdat de Katholieke 

geallieerde piloten, voor het bombardement, toestemming kregen van de Paus.

Weliswaar fors in de minderheid,  hingen er ook wat modernere meesterwerkjes aan de muur.

Het parkeerticket, à raison van acht euro, geeft tevens recht op overnachting met je camper. Dus een plekje voor

de nacht hoef ik niet meer te zoeken.Wel zo relaxt.

Helaas brouwen ze hier niet hun eigen abdijbier. Wel bottelen ze hun eigen wijn, zag ik. Maar voor 

vandaag prefereer ik een biertje.

Maandag 5 augustus 2024

Ik heb heerlijk rustig geslapen vannacht. Zo tegen negen uur in de avond kwam er nog een busje 

aan waarna we dus met twee stonden op een grote parking.

Het kasteel van Cassino kijkt uit over de stad. Maar niet over de Abdij. Die bevindt zich vele malen 

hoger. Tsja onderscheid moet er zijn. Een kasteelheer is nog geen heer van de gelovigen.

De stad Cassino is trouwens groter dan ik had verwacht. Voor zover ik de stad ken uit de WOII 

verhalen moet hij na de oorlog dus aardig zijn gegroeid.

Zo verder toerend kreeg ik een mooi overzicht over het plaatsje Roccasecca. Wat waarschijnlijk 

zoveel zal betekenen als droge rots. 

Het overzicht is genomen vanaf de voet van de ruïne Castello dei Conti d’Aquino. Waar niet veel 

van over was. Het kerkje daarentegen was nog in betere staat. Het was trouwens nog een hele 

toer om boven te komen. Het eerste stuk, over houten vlonders, en het tweede deel over een 

vermolmde houten trap, ging nog wel.  Maar het steile geitenpaadje dat daarop volgde was andere 

koek met al die loszittende steentjes.

Maar gelukkig was halverwege de weg naar beneden een bergwater punt. Dus gauw het zweet 

afgespoeld.

Inmiddels bevind ik mij zo’n vijftig kilometer onder Rome. Dus ik heb maar proviand ingeladen. 

In de landelijke omgeving kan je overal wat makkelijker bij dan het dichtbevolkte Rome.

Google maps vond het nodig mij dit plaatsje door te sturen. Een normale navigator rijdt er omheen, 

maar Google is niet van de bange. Dus steile smalle straatje op en neer met korte bochten en tot 

overmaat van ramp halverwege zo’n straatje omhoog een bord, max 2.10 meter. En met 2.58 meter 

ga je even zweten. Maar gelukkig toen ik de bocht om ging zag ik een bord met vrachtwagen 

symbool naar rechts wijzen. Dat zijn van die diepe zucht momentjes. Want Italië staat erom bekend 

veel zaken laat of helemaal niet aan te geven. Veel camperrijders hebben daar wel horror verhalen 

over te vertellen.

Aan de rand van het plaatsje Rocca Di Papa stopte ik even bij deze kerk. Santuario Madonna del 

Tuffo. Zo onder de rook van Rome was ik toch wel nieuwsgierig hoe het er van binnen uit zou zien.

Ik moet zeggen dat kosten nog moeite zijn gespaard om er iets moois van te maken. Ik begreep 

uit twee borstbeelden dat twee pausen deze kerk hebben bezocht. Oke… ze hoefden daarvoor 

dan ook niet zo ver te reizen. Brugge of Utrecht is natuurlijk een pak verder.

Ik moet wel zeggen dat het glas in lood erg mooi was om naar te kijken.

Om morgen Rome aan te doen wilde ik de Ducato op de parking van het het kleine station 

van Villetta neerzetten en dan de trein pakken naar Vaticaanstad. Maar helaas, het station 

is gesloten i.v.m.renovatie. Dus ik moet iets anders verzinnen. De camper op een parking 

in Rome zetten is geen optie. Dus misschien toch maar kiezen voor een camping. Er schijnt

er één net buiten de ring van Rome te zijn die redelijk geprijsd is en een shuttlebus verzorgt 

naar het dichtstbijzijnde metrostation. Maar goed, dat is van later zorg. Voor mij is het eerst 

etenstijd nu.

Dinsdag 6 augustus 2024

ik heb heerlijk geslapen op deze kleine parking. treinen reden er niet dus ik werd niet om de 

zoveel tijd wakker door het lawaai.

Ik ga de rondweg rond Rome nemen naar de noordkant. Daar is de camping Seven hills. De 

recensies noemen hem erg gedateerd. Maar ik vind de prijs een normale. En ik verafschuw luxe.

De rondweg rond Rome om toeren was een makkie.  Geen Boulevard Périphérique toestanden.

Voor 68 euro inclusief toeristenbelasting mocht ik er twee keer overnachten. Een redelijke prijs zo

onder de rook van Rome. Ze hebben een shuttlebus die drie keer in de ochtend naar het station 

rijdt en vanaf 18.00uur zijn er drie gelegenheden om van het station naar de camping terug te keren.

Voor vandaag heb ik er voor gekozen (kon niet anders want het was te laat voor de shuttlebus) om 

lopend naar het station te gaan. Dat was tweeënhalve kilometer. Dus een half uurtje lopen. Ondanks 

de hitte was het te doen, al was mijn T-shirt doorweekt door twee venijnige heuvels die ik op moest. 

 Het eerste wat mij opviel in Rome was de hoeveelheid scooters die geparkeerd stonden. Zo het 

zich laat aanzien is dit dus transportmiddel nummer één.

Vandaag wilde ik ten westen van de rivier de Tiber bekijken. Te beginnen bij het Sint Pietersplein. 

Rond het plein is het één groot commercieel circus. Dit doet me sterk denken aan een bijbelverhaal 

dat ik ooit op school meekreeg. Ik meen Marcus 11,15-19; De tempelreiniging. Het gezag van de 

kerk reikt niet meer zo ver lijkt het.

Het Leonardo Da Vinci museum leek me ook een leuke. 

De man was zijn tijd ver vooruit. Naast een fiets en diverse probeersels om te vliegen heeft hij zelfs 

het eerste gepantserde voertuig bedacht.

Daarnaast natuurlijk al zijn creatieve schilderijen. Zelfs al waren het maar replica's, het was 

leuk om te bekijken.

Het kasteel Sant ‘Angelo ben ik ook gaan bekijken. 

Niet in de laatste plaats om de mooie overzichten over Rome.

Maar ook de schilderijen en muurschilderingen zijn waanzinnig om naar te kijken.

Het Vaticaan Museum is daarvoor natuurlijk the place to be maar, letterlijk de hele wereld, staat daar in de rij voor een kaartje. En bij 36 graden in de zon is dat niet aan mij besteed.

Dus ik neem,voor vandaag, hier genoegen mee.Misschien morgen. Wie weet.

Het station Sint Pieter staat, net als elk ander station dat ik inmiddels gezien heb, ook in de steigers.

Al met al weer een heel avontuur. Het blijft altijd weer een hele uitzoekerij hoe je een ticket 

bemachtigd. Zelfs het openen van de treindeuren is soms een uitdaging. Hoewel, dat mag 

gezegd worden, ik vandaag met supermoderne treinen mocht meerijden met perfect werkende

airco.

Twee keer tweeëneenhalve kilometer om naar het station en terug te komen plus het geslenter

in Vaticaanstad van zo’n vijftien kilometer maakt dat ik, bij 36 graden, wel trek had in een biertje 

of twee. Calorieën heb ik genoeg verloren vandaag. Dus daar hoef ik mij geen zorgen om te maken.

Woensdag 7 augustus 2024

Ik ben de dag niet begonnen met een wandeling naar het station maar heb het shuttlebusje 

genomen. Voordeel is dat ik het steile parcours niet over moet. 

Deze keer heb ik als uitstappunt niet gekozen voor station Saint-Pierre maar Roma Ostiense. Dat is 

een paar haltes verder waardoor ik wat dichter bij de bezienswaardigheden aan de andere kant van 

de Tiber ben. Al met al ook nog wel drieeneenhalve kilometer maar oke, het gaat alles bij elkaar een

lange trip worden. Dus die kunnen er ook nog wel bij.

Al lopende passeerde ik de Aureliaanse muur. Overblijfselen van muren die in 271 na Chr. in naam 

van de keizers Aurelianus en Probus gebouwd zijn. Zoals bijna alle bezienswaardigheden maken ze 

deel uit van de moderne stad. Waarmee ik wil zeggen dat er gewoon verkeer onderdoor gaat. 

Deze Battistero di San Giovanni in Laterano stond niet op mijn lijstje om zijn eenvoud.

Maar hoe eenvoudig hij er van buiten uitziet, zo mooi is hij van binnen.

De Basiliek van San Giovanni stond wel op mijn lijstje. Ik had hem graag van binnen bekeken 

maar, naast het dik geld dat neergeteld moet worden, zag ik voor de ingang een hele politiepost 

waar elke bezoeker zijn hele rugzak leeg moest schudden. En eerlijk gezegd, de temperatuur is 

inmiddels 38 graden, had ik daar geen puf in.

Ik besloot Ad Hoc om nergens naar binnen te gaan. Combinatie van te warm en te duur. Het ligt 

allemaal nu ook weer niet echt binnen mijn interessegebied. De sfeer proeven vind ik voldoende.

Zoals hier bij het Colosseum.

In tegenstelling tot de chaotische smalle steegjes in Napels zijn het hier statige kaarsrechte lanen.

En prachtige galerijen.

Zoals van de Piazza della Repubblica.

Ik was zeker niet de enige die op stap was in Rome. Overal was het gigantisch druk. Het is te 

merken dat we inmiddels in het hoogseizoen zitten. Dus zo rond drie uur in de middag hield ik 

het voor gezien. Met zo’n twintig kilometer in de benen en nog zo’n vijf te gaan naar station en 

camping vond ik het welletjes. Ik mag zeggen dat het een beste belevenis is. Maar wanneer je 

meer in het diepe wil duiken van alle bezienswaardigheden, heb je zeker vijf dagen nodig. 

Daarnaast moet je er niet voor terugdeinzen om diep in de buidel te tasten. Alle entreeprijzen 

tikken dik aan. En de wachtrijen zijn extreem lang. Vaak in de brandende zon.

Donderdag 8 augustus 2024

Ik ben voorlopig even voldaan na al die mensen en stadsgeluiden. Ook de warmte begint me 

knap tegen te staan. Dus ik duik het platteland in richting de bossen.

In eerste instantie liet het zich aanzien als een hereboerderij, maar het bleek een oud kerkje.

Het Santuario Santa Maria in Celsano uit de veertiende eeuw.

Ik had hem graag even van binnen bekeken maar hij was op slot. 

Dus ik moet het met deze foto’s doen.

In het Parco Naturale Regionale di Bracciano Martignano, iets ten noordwesten van het Lago 

di bracciano vond ik met behulp van park4night deze picknickplek. Diep verscholen in een 

donker bos waar de temperatuur aangenaam was. Volgens de recensies komt er bijna geen 

mens dus ik kan mooi in alle rust alle indrukken van de afgelopen dagen verwerken. De GSM 

ontvangst was net voldoende om nog een beetje comfortabel te surfen. Meer hoeft het niet te zijn.

Vrijdag 9 augustus 2024

Zalig plekje was dit. Aardedonker en muisstil. Ik heb dan ook voortreffelijk geslapen.

Ik trek weer noordwaarts en blijf een beetje links van het midden. Voor het merendeel landbouw

gebied. Ik blijf nog even een paar dag weg van de kust om niet enkel maar met zee verhalen terug 

te komen.

Ook een beetje omdat de wegen hier redelijk berijdbaar zijn. Soms gerenoveerd en redelijk 

glad zelfs. Vandaag wint de luiheid en het gemak.

Al is de route wel wat saai.

En dan, in the middle of nowhere, deze warmwaterbron. De Terme di Vulei. Als ik de mijn concessie 

van de regio Lazio mag geloven is het water 42 graden en koolzuurhoudend, Bicarbonaat met

Sulfaat, calcium, Magnesium, Fluoride, IJzerhoudend, zuur en microbiologisch zuiver.

Wanneer ik uit mijn badkamertje om me heen kijk is het rondom van ditte. Dus echt in de middle 

of nowhere.

Zo in het zonnetje bij een temperatuur van 34 graden in het hete water gaan de poriën goed 

open staan. Schoner dan schoon kan ik het niet krijgen. Dus ik blijf hier vanavond/nacht een 

nachtje bivakkeren.

Landelijker kan ik het niet krijgen. 

Zaterdag 10 augustus 2024

Met een beetje weemoed verlaat ik deze plek. Dit zijn echt pareltjes. En hij staat nog geeneens 

genoteerd in Park4Night. Ik  laat dat ook maar zo. De locals zullen me dankbaar zijn.

Vannacht tot middernacht met zes locals op de rand van het bassin  gezeten. Zo Zullen de Romeinen 

zich in de oudheid gevoeld hebben in een Turks stoombad. Een pracht van een sterrenhemel met 

als kers op de taart een viertal vallende sterren. En vanmorgen bij de opkomende zon de dag 

beginnen met een warm therme bad. Dat is voor mij niet alledaags.

Ik rij binnendoor richting Siena. Zonder echt plan. Dus ik neem dit ruim. Ik laat me gewoon verrassen 

en zie wel wat ik tegenkom. Voorlopig is dit zo’n beetje mijn uitzicht.

Landelijk dus. Akkerbouw, wijn en olijfgaarden en veeteelt.

En zowaar een antieke brug. De Ponte di San Pietro. Geen Romeinse brug. Hij is gebouwd in de 

vijftiende eeuw.

Na zo’n twee uurtjes gereden te hebben ben ik even op een parking gaan staan aan de SS1 ofwel

de E80. Het is inmiddels 38 graden en ik sta onder een dennenboom. De E80 maakt te veel herrie 

om hier comfortabel te slapen dus ik ga op mijn gemak een kijken waar ik een leuk bivakplekje kan 

vinden. Maar eerst het kebabvlees, de gebakken aardappelen met Rozemarijn en de Mexicaanse 

groenten in de pan mikken zodat mijn diners voor de komende drie dagen klaar zijn en enkel nog 

opgewarmd hoeven te worden.

Ik heb op Park4Night diverse opties gezien voor een overnachtingsplek. Maar eerst langs de 

supermarkt. De hitte begint apocalyptische vormen aan te nemen en het ziet er niet naar uit dat 

dit de komende dagen gaat veranderen. Naast voldoende water is een biertje of wijntje op zijn tijd 

ook lekker. Maar alcohol drink ik nooit zonder er iets bij te eten en ik ben door mijn voorraad 

aperitieven heen. Dus even aanvullen.

Als bivakplek heb ik gekozen voor een parkeerplekje aan de rand van Grosseto. Letterlijk aan 

de rand. Voor mij heb ik een kleine villawijk en achter me het grote niemandsland.

Vorige    Home    Volgende