Europa-trip 2024: Week 13 - van Catanzaro naar Cascano

 

Zondag 28 juli 2024

Het is zondag. Alweer een week voorbij. Ik pak de draad weer op en ga de SS18 een 

stuk volgen.

Zo ongeveer bij Scalo Ferroviario Cosenza ben ik de SP45 ingeslagen. Een smalle bergweg 

die zich, al slingerend, de bergketen op, omhoog werkt.

Een leuke route met hier en daar een verrassing. Zoals dit beeld dat me sterk aan Rio 

de Janeiro deed denken.

De weg leidt mij dwars door het dorpje Fiumefreddo Bruzio. Gelukkig viel de breedte van de 

doorgangen mee. Ik heb het Castello della Valle niet bezocht. Een foto mag genoeg zijn.

Ergens boven op één van de bergtoppen kon ik het dorpje mooi vanuit een andere hoek 

vastleggen.

Mijn eigenlijke doel was de Abbazia di Fonte Laurato. Een kleine abdij hoog in de bergen.

Helaas waren ze hem aan het restaureren en stond hij geheel in de steigers. Maar het dorpje 

van vier huizen geeft de sfeer mooi aan.

Park4Night had me een picknickplaats aangeraden midden in het bos. Maar daar aangekomen 

was het afgeladen met mensen. Tsja, het is vandaag de zoveelste hete dag op rij, dus iedereen 

vlucht de bossen in. Ik vond vijfhonderd meter verderop, in een zijpad, een mooi schaduwrijk plekje.

Maandag 29 juli 2024

Ik werd, zo waar, wreed om zes uur in de ochtend gewekt. Vijftig meter verderop lagen 

boomstammen klaar om opgehaald te worden. En, jawel, dat moest om zes uur. Dus  

drie vrachtwagens en een kraan lieten van zich horen. Voordeel is dus dat ik al vroeg 

op pad ging.

Ik wilde het oude centrum van Cosenza aandoen. Volgens zeggen is dat nog redelijk authentiek.

En inderdaad, wanneer je een beetje door het vuilnis en grofvuil heen kijkt, ademt het nog de 

sfeer van honderden jaren geleden uit.

Ik ben de bergweg verder afgereden naar de SS18 waar ik het Santuario di San Francesco da 

Paola passeerde. 

Zelfs voor niet religieuzen ademd dit heiligdom een heel eigen sfeer. Niet in de laatste plaats 

omdat het één groot stiltegebied is waar men geacht wordt niet te praten.

Met uitzondering van de kantoren en monnik verblijven mocht je zo’n beetje overal rondlopen.

 Zelfs diep in de catacomben waar zich een ware grot bevond uit de begintijd van deze plek.

Door de hitte was het heerlijk verkoelend om door de tuinen rond te struinen met al zijn kleine 

watervallen.

Dit alles wordt tot op heden onderhouden door de broeders en zusters die daar verblijven met de

donaties die de bezoekers vrijwillig achterlaten.

Na al de bezichtigingen en het geslenter bij 32 graden was ik blij met deze plek aan het strand 

van Sangineto. Ik heb hier heerlijk kunnen snorkelen. Want dat zou ik bijna vergeten zijn. Ik 

heb mijn hele snorkelset in de Ducato liggen. Bijna niet gebruikt de afgelopen jaren.

Na het eten en de afwas nog even genieten van de zonsondergang. Morgen weer een nieuwe dag.

Dinsdag 30 juli 2024

Wat een weelde op deze plek. Een stranddouche die voor de verandering niet ijskoud is maar 

net zo warm als bij mij thuis. Geen flauw idee waar het warme water vandaan komt. Normaal

zou je zeggen het is de zon die de leiding opwarmt en na verloop van tijd wordt het water 

kouder. Maar het water blijft warm. En knap warm ook. Heerlijk.

Vandaag ga ik een beetje toeren in de bergen. Er moet een waterval in een grot te vinden zijn. 

Maar aangekomen op de plek die Google maps me aanbood zag ik wel het wandel aanduiding 

bord maar geen pad. Niks nakkes nada. Geen parkeerplek ook trouwens. Dus dat was een zeperd.

Ik ben verder de bergweg, de Via San Francesco, afgereden. Niet al te breed hier en daar. En 

afgeslagen de SP125 op. 

Daar passeerde ik de Madonna del Petto Ruto. Een heiligdom met pelgrim verblijven. Zo te 

zien was het recentelijk gerestaureerd. Het zag er van binnen allemaal net iets te nieuw uit 

voor het mooie.

Maar desalniettemin blijft het een spirituele plek met zijn eigen mystieke rituelen.

Omdat de bergweg maar één opgang heeft en ik dus terug kwam op het punt waar ik vanmorgen 

gestart ben, heb ik besloten mijn stranddouche plekje nogmaals te gebruiken.

Stoeltje, parasolletje, een beetje snorkelen en straks genieten van de zonsondergang.

Woensdag 31 juli 2024

Vandaag ga ik weer verder met het volgen van de SS18. 

Vanaf hier beginnen de stranden een beetje Spaans en Portugees aan te doen. De eerste Belg 

en Hollander zijn inmiddels gespot. De hele tour door Italië is dat nog niet voorgekomen. Ik zit nu 

zo’n vijfentachtig kilometer verwijderd van Salanco. Onder de rook van Napels. De laatste plaats 

in het rijtje Pisa, Florence en Rome. Dus ik zal wel meer landgenoten gaan tegenkomen.

Vanaf de kliffen, waar de SS 18 overheen loopt, is het heerlijk bootjes kijken. Al moet je 

voor zulke momentjes wel wat geluk hebben. De parkeerstops aan de SS18 zijn minimaal.

Dit was een mooi toertje, zo langs de grillige kustlijn. Daarna ging Google opeens een andere route 

volgen. Een stuk het binnenland in en, in een boog, weer terug. Waarom? Schiet mij maar lek.

Uiteindelijk kwam ik aan op mijn park4night plekje. Niet echt op het strand, maar er toch tegenaan.

Daarentegen stond ik wel een beetje in de schaduw. Ook weleens lekker. De accu is inmiddels 

goed vol, daar heb ik het zonnepaneel verder niet meer voor nodig vandaag.

Jammer genoeg komt er een riviertje in zee uit. En dat betekent dat er een puist vervuiling de

zee in stroomt. Dus geen geschikte plek om te badderen. Dus vroeg de blog schrijven en vroeg 

eten vandaag en lekker in de schaduw blijven.

Deze keer is de ondergaande zon niet direct vanuit mijn camper te zien. Maar oke, voor dit

sfeerplaatje mag ik misschien dertig meter gelopen hebben.

Donderdag 1 augustus 2024

Vandaag ga ik Google opdragen me naar de archeologische site van Pompeï te brengen.

Maar eerst proviand inslaan bij de Interspar. Ik wil inkopen doen in het weekende vermijden 

omdat ik inmiddels in een ontzettend druk gebied zit, zo onder de rook van Napels.

De opgravingen zijn zonder meer indrukwekkend.  Zowel de impact die de Vesuvius, hier op de 

achtergrond, heeft aangericht bij dit 20.000 inwoners tellende stadje in het jaar 79 als de grote 

van de opgraving die in 1748 is gestart.De hele stad lag onder een vier tot zes meter dikke as 

laag.

Het is gewoon waanzinnig hoe men dit allemaal weer zichtbaar heeft kunnen maken.

Vooral interessant om te zien zijn de wandschilderingen en de mozaïek vloeren. Tapijt en 

behang was niet zo gebruikelijk in die tijd.

Bij de meeste gebouwen moest ik knap mijn fantasie gebruiken omdat er niet meer dan wat stukken 

muur overeind stonden. Maar andere bouwsels waren goed intact gebleven onder de aslaag.

Evenals veel beelden op de pleinen.

Het was dus een leuke en leerzame site om te hebben bekeken. Zeker met mijn bezoek aan de 

Etna nog in het geheugen. De veroorzaker van deze catastrofe, de Vesuvius, ga ik niet bezoeken. 

Ik verwacht dat het eenzelfde soort bezienswaardigheid is als de Etna. 

Voor nu sta ik op een parking bij de ingang van de archeologische site Pompei. Op een parking 

annex camping en hotel en wat er nog meer uit te baten valt wanneer je er een naam aan geeft. Ik

zal hier twee dagen blijven zodat ik morgen met de trein naar Napels kan. Het trein station van 

dit deel in Popei is hier honderd meter vandaan en het ritje is maar dertig minuten.

Vrijdag 2 augustus 2024

Vandaag ga ik er een spannende dag van maken. Althans, een meer wat avontuurlijke dag.  Het 

doel van de onderneming is Napels. Niet met de Ducato. Die laat ik wijselijk staan op de parking 

annex camping.

Het is de bedoeling dat ik vanaf station Pompei Scavi, wat zoveel betekent als Pompei opgraving, 

met de trein naar Napels reis.  Er is op internet wel wat info te vinden maar in het echie blijkt het 

station Pompei Scavi geen treinstation te zijn maar het station van de Circumvesuviana.Iets wat 

tussen een tram en metro in zit. Het echte treinstation is twaalfhonderd meter verderop. Waar de 

prijs meteen vijf keer hoger is voor dezelfde afstand. Oke, je mag dan genieten van een airco 

gekoeld rijtuig wat je bij de Circumvesuviana moet ontberen. Maar het verschil is dan ook drie 

versus vijftien euro voor een enkeltje.

Wat ook een weetje is dat op dit tweebaans stationnetje de trein tegengesteld rijdt. Dus, naar de 

rijrichting gezien, het linker spoor. Het is maar een weet. In al de drukte en het gestress wil je nog 

weleens een (te) kleine aanwijzing missen. Maar gelukkig kom je in de Engelse taal aardig weg 

hier. Dus een uitleg is gauw gekregen.

Ik heb er niet voor gekozen om de paleizen en de basiliek te bezoeken maar het Centro Storico. De 

chaos dus.

Want dat is Napels in hoge mate. Een toeterende gestreste wild gebarende massa.mensen. 

Kortom, een chaotische kolere bende.Maar wel met charme.

Een wirwar van smalle straatjes, trappetjes en veel graffiti, waar veel toeterende scootertjes 

doorheen razen.

En de, veel te drukke, verkopers die hun waar in de smalle straten aan de man proberen te 

brengen. Het mankeerde er nog aan dat je bij elke restaurantje niet naar binnen getrokken 

werd, want dan kan je wel drie dagen voor deze tour uittrekken. Voor wie culinair wil genieten 

zit je hier goed.

Ik heb er echter voor gekozen mijn prakje in de camper te eten. Bij tweeëndertig graden door een 

chaos banjeren is je t-shirt doorweekt. En dat zit niet lekker in een restaurant. 

Zaterdag 3 augustus 2024

Ik had vandaag een paar sites op mijn lijstje staan die ik wilde gaan bezoeken. Maar je hebt weleens 

van die dagen dat het wat tegen zit. In dit geval liet Google Maps zich niet van haar slimste kant zien.

Als eerste op mijn lijstje stond een klooster hoog in de bergen van het Parco Regionale del Partenio. 

Maar Google vond het nodig mij over weggetjes te sturen die, op het laatst zo smal werden dat ik mijn 

spiegels had moeten inklappen om verder te gaan. Gelukkig kan ik aardig achteruit rijden dus het liep 

allemaal met een sisser af. 

Dan een stukje tolweg. Bij het afrekenen herkende de automaat (hun eigen) ticket niet. Na de ticket 

op alle vier manieren ingevoerd te hebben bleef hij hem weigeren. Dus hulp ingeroepen via de rode 

knop. De vriendelijke operator deed van afstand wat handelingen handmatig, denk ik, want op het 

schermpje verscheen de rekening van 97,20 euro. Ik heb de man vriendelijk duidelijk gemaakt dat ik 

zo’n bedrag onacceptabel vindt voor een afstand van hooguit tien kilometer. De operator, die voordien 

een mondje Engels sprak, ratelde een er hoop tekst in het Italiaans uit, en omdat ik geen aanstalte 

maakte me verder te verroeren of te antwoorden, deed hij de slagboom omhoog. Ik hoorde nog zoiets 

als; “Uscita” . Voor mij het teken om maar door te rijden. Ik zie wel of ik een deurwaarder aan mijn 

broek krijg.

Het tweede op mijn lijstje was het Paleis van Caserta. Het was een rommelig gekkenhuis om er te 

komen. Extreem slechte wegen samen met de weekend drukte maakte in deze omgeving toeren 

geen genot. De parking was een mooie. Een grote parkeergarage onder de tuinen van het paleis. 

Je mag je wagentje daar even stallen a raison van twintig eurootjes. Nu wil het geval dat alles boven 

de vijftien eurootjes bij mij in de categorie euro (de grote versie) valt. Ik heb hier dus vriendelijk voor 

bedankt. Parkeerkosten die zo’n beetje drie keer de prijs van het toegangsticket zijn vind ik een vorm

van oplichting.

Nu is gelukkig niet alles kommer en kwel. Tijdens een toer valt altijd wel een leuk vergezicht te 

scoren zoals dit panorama over Roccarainola.

Maar het plaatsje Valogno Borgo d’Arte maakte mijn dag weer goed. Wat een heerlijk pittoresk 

plaatsje. Wanneer men zegt dat Anton Pieck hier inspiratie heeft opgedaan voor zijn Efteling 

bouwsels, zal niemand er raar van opkijken.

Het plaatsje staat echter bekend om zijn muurschilderingen. Elk huis heeft wel zijn eigen muur

schilderij. 

Zowel buiten op straat als dieper de binnentuinen in.

Het maakt een wandeling een vrolijke bezigheid. Ik stel me dan ook zo voor dat dit plaatsje 

weinig depressieve inwoners telt.

Rond drie uur in de middag had ik het allemaal wel gehad voor vandaag. De hitte ging tegenstaan,  

dus een plekje voor de nacht zoeken was prio één voor nu. De app park4night ligt al sinds gisteren 

plat. Server problemen volgens opgave. Dus zelf maar een plekje gevonden bij de begraafplaats 

van Cascano.

Vorige   Home