Europa trip 2024: Week 03 - Van Kaprun naar Pöggstall

Zondag 19 mei 2024

Vandaag trek ik weer verder Oostwaarts. Ruim gezien, zo richting Wenen en misschien wel Tsjechië. Wie weet... we gaan het zien. No plan, no stress.

Ik heb de Blog van de afgelopen week eerst online gezet. Ik heb me voorgenomen dat elke zondag te gaan doen. Dan geeft het thuisfront, en de mensen die graag het reisverslag volgen, een beetje houvast.

Toen ik Kaprun uitreed zag ik deze leuke burcht. Burcht Kaprun. Hij kwam me zeer bekend voor. Ik heb hem al uitgebreid op de foto gezet tijdens mijn Zuid-Duitsland en Oostenrijk trip in 2021.

Ik heb toen de Großglockner Hochalpenstraße gereden en de dashcambeelden op YouTube gezet. Zie

https://woodhikers.blogspot.com/2021/09/blog-post.html

Mijn Oostenrijkse site seeing beperkte zich toen van noord naar zuid. Van Salzburg naar Noord Italië om precies te zijn. Nu rij ik van West naar Oost. En door dit soort landschappen is dat geen straf.

In Bruck an der Großglocknerstraße zag ik uit mijn ooghoeken deze prullaria markt. Oude troep uit de garageverkoop. Zelfs afgedragen lederhosen, schoenen en slippers probeerde men te verkopen.

Hoewel er ook wel wat leuk spul tussen zat. Zoals de (slinger) grammofoonspeler waar de verkoper een rock and roll plaatje uit de jaren zestig op had gezet. Het geluid was best nog redelijk.

Bij Lienbach, in de buurt van de rivier Pichl, vond ik deze parking aan de bosrand. Zo op het eerste gezicht een drukke bedoening, maar de ervaring leert dat de mensen voor zonsondergang vertrokken zijn.

Ik heb zo’n 89 kilometer gereden. Dat vind ik mooi welletjes voor vandaag.

Maandag 20 mei 2024

Het weer is vannacht tekeer gegaan als een malle. Diverse blikseminslagen hier niet al te ver vandaan en de golf water die naar beneden kwam, dat mocht enige naam hebben. Ik heb de dakluiken dicht moeten doen omdat de regen, die op het dak kletterde, naar binnen kwam. Ik zet mijn draaistoelen, tijdens het slapen, altijd in de rijrichting. Voor de politie is het dan een gewone parkeer situatie en voor mij, bij onraad, kan er snel verplaatst worden. Nu zal ik je vertellen dat, toen we in het centrum van de onweersbui zaten, ik het spektakel vanaf de bestuurdersstoel heb bekeken. Je weet maar nooit. Weliswaar zaten we zeker tien meter boven rivier niveau, maar in de heuvels kan de grond ook raar doen bij zoveel neerslag. 

Rond 05.00 uur kwam de eerste wandelaar aan. Met veel lawaai en overdreven luid praten werd de auto geparkeerd. Eikels! Dus al met al… de nachtrust krijgt geen tien punten. Zelfs geen zesje! Best jammer want het plekje was idyllisch. 

Ik heb mijn kompas ingesteld in de oostelijke richting. Door het Vordertall en, bij toeval, over de Österreichische Romantikstraße. Deze loopt voor een groot deel langs de rivier de Gosau Bach.

Deze rivier komt uit in de Hallstättersee.

Wanneer je de Österreichische Romantikstraße volgt kom je langs een aantal meren. Zoals hier de Traunsee.

Na Tirol en Salzburg ben ik nu in Ober Österreich. Een totaal ander landschap. En dat na 114 kilometers rijden. 

In de omgeving van Kirchdorf an der Krems vond ik het welletjes. Het is nu rond de middag en na vier uurtjes toeren is het mooi geweest voor vandaag.

Ik vond deze parkeerplaats achter de kerk met een natuurparkje als voortuin. Even een paar uurtjes polshoogte nemen of niemand zich aan mij stoort. Zo niet… dan heb ik een mooie overnachtingsplek.

Dinsdag 21 mei 2023

Als het gaat om zijn aanwezigheid te bewijzen was het een knap fanatieke kerk. Elk kwartier respectievelijk 1, 2 of 3 bims gevolgd door een reeks bim-bam op het hele uur. Ja, meneer pastoor roept graag zijn schaapjes op zijn kerk “niet” te vergeten. Gelukkig was het tussen 22.00 en 06.00 uur even stil.

Over de rest van de dag valt niet zoveel te melden. Ik heb maar een kleine veertig kilometer gereden. Het was zwaar bewolkt met zo nu en dan wat regen. Geen weer voor mooie foto’s met strak blauwe luchten. En het werkt zelfs een beetje op mijn gemoed. Dus ik heb een plaatsje toegeëigend tussen een brandweerkazerne en de begraafplaats, net buiten, Sattledt en ben even een grote schoonmaak gaan houden. Na drie weken wordt het tijd weer wat Dettol te ruiken. Voor de rest ben ik lekker een E-book gaan lezen met een vette zak chips erbij om de vakantieganger uit te hangen.

Woensdag 22 mei 2024

De nacht was net zo nat als de dag. Zeker weten doe ik het niet natuurlijk, ik heb best goed doorgeslapen, maar voor mijn gevoel is het pas ergens in de ochtend beginnen droog te worden. Maar als ik zo de satellietbeelden bekijk zitten er over de gehele Balkan, het noorden van Italië tot en met Engeland een pak wolken. Weliswaar met wat gaten erin. Eén zo’n gat zat boven Beieren. Dus ik heb mijn voornemen om in een rechte lijn naar Wenen te rijden afgebogen naar Braunau am Inn. 

Tot aan Wels heb ik zo’n beetje de rivier de Traun gevolgd. Waarna ik westelijk ben gaan rijden richting de rivier de Inn, die tevens de grens met Duitsland is.

Het landschap is bij lange na niet meer een berglandschap. Meer glooiend en doet soms wat Frans aan.

Braunau am Inn is een schilderachtig stadje. Zo op het eerste gezicht niet echt speciaal.

Zei het niet dat hier, aan de Salzburger Vorstadt 15, het geboortehuis staat van Adolf Hitler.

Tot op heden is het nog een heel gesteggel wat er met het pand moet gebeuren. 

Ik ben de Inn nog een stukje verder gevolgd op zoek naar een leuk plekje voor een mooie plaat.

En zo kwam ik langs dit meertje met zowaar een buitendouche. Weliswaar stervens koud water…maar een douche. Zo tussen de wolken door heb ik maar even geprofiteerd van het water en de zonnestralen.

De parking zag er vriendelijk genoeg uit en de reacties op Park4Night waren niet slecht. Dus ik blijf hier een nachtje bivakkeren.

Donderdag 23 mei 2024

Vandaag wil ik een eind toeren en de stad Linz bezoeken. De toer wil ik maken naar het drielandenpunt: Tsjechië, Duitsland en Oostenrijk. Een dikke negentig kilometer noordwaarts. Geografisch zou als eerste een bezoek aan Linz voor de hand liggen maar ik doe het andersom omdat ik vanuit Linz richting Wenen wil.

Onderweg kwam ik diverse natuurmeren tegen. See, zoals ze het hier noemen. Ik vind het meer lijken op wat grote vennen. Zoals we die bij Oisterwijk kennen. Aangezien het geen zandgrond is maar bosgrond is de see een grote modderpoel in mijn beleving. Ik voel me in ieder geval niet direct geroepen om er in te gaan badderen.

Vanuit Linz gezien is het noordwesten glooiend.

Afgewisseld met vlakke akkerlanden.

In de omgeving van het drielandenpunt bevindt zich een uitkijktoren. Voor twee euro’s kan je de drielanden van boven bewonderen.

Met hier een blik over het meer van Plesné in Tsjechië.

Bij het plaatsje Aigen-Schlägl heb ik even snel  contanten uit de automaat gehaald. Ik ben eigenlijk al een maand op pad met enkel vertrouwen in de plastic kaart.  Dus toch voor de zekerheid wat baar reserve gepind.

Meteen de Eurospar ingedoken. Deze was echter vele malen kleiner dan mijn eerste kennismaking met deze keten. Maar groot genoeg om te hebben wat ik zocht. 

Linz is één van de grotere steden in Oostenrijk. Aardig om doorheen te wandelen maar het gaf me niet echt een wauw gevoel. Ik hoop dat ik dat in Wenen kan inhalen.

Een rustig plekje vond ik bij de Weikerlsee. Een dikke vijftien kilometer buiten Linz. Dus weg van de drukte. Ditmaal niet via Park4Night. Dus geen flauw idee of het een gedoogplek is. We gaan het zien.

Vrijdag 24 mei 2024

Ik werd wakker rond 05.30 uur. Na wat gesurfd te hebben op mijn tablet ben ik weer in slaap gevallen tot 10.00 uur. Tsjonge jonge, zo’n uitslaper heb ik de afgelopen weken nog niet gehad. Het zal wel nodig geweest zijn zeker. 

Ik wil vandaag richting Wenen. Niet over de A1 maar meer binnendoor langs de Donau. Ik heb het voornemen dat in een paar korte stukken te doen en zag op Google maps wat aardige kastelen die ik mooi als trackpoint kan gebruiken.

Maar als eerste wil ik langs het voormalig concentratiekamp Mauthausen. Toen ik aankwam was het nog niet al te druk. Doch het stemt hoopvol dat er zeker dertig dubbeldeks bussen aankwamen vol met jongeren van de generatie Z. Want de geschiedenis rond dit monument is voor diverse naties nog niet schokkend genoeg om hun politieke wil aan te passen, dus het is al te meer belangrijk dat onze jongeren zich bewust zijn van de ellende die een foute politieke keuze voor gevolgen kan hebben.

Ik was gisteren, bij de EuroSpar, vergeten water mee te nemen. Dus snel even de voorraad aangevuld.

Dit deel van Oostenrijk is redelijk vlak. Geen heuvels of bergen in de directe omgeving. Op zich even niet zo’n ramp. De Ducato sloeg net af en wilde niet meer aanslaan. Bij het uitlezen van de foutcodes stond er een P2148. Een probleempje met de groep A supply van de brandstofinjectie. Een voltage probleem zag ik. Dus bergen kan ik even niet hebben. Ik zal op internet eens gaan zoeken wat het kan zijn. Het kan toeval zijn, maar wat morrelen aan de bedrading van de brandstofrail liet de motor in ieder geval weer aanslaan. 

Aan de voet van Burcht Klam vond ik een mooie plek om te overnachten en me te verdiepen in de motorstoring.

Zaterdag 25 mei 2024

Ondanks de OBD motorstoring code heb ik lekker geslapen. Ik heb vanmorgen, na het ontbijt, nog even snel de bedrading oppervlakkig bekeken maar kan niet echt iets abnormaals zien. Als ik internet moet geloven is de kans groot dat het een bedradingsprobleempje is tussen de injectors en de ECU. Een kabeltje dat door wrijving ergens is doorgesleten. Maar, net als bij de tandarts, doet het zich “nu” niet voor. Dus doormeten heeft even geen zin.  Ik ga de gok maar nemen en mijn vakantie voortzetten. In uiterste nood heb ik altijd nog de assistance verzekering.

Er schijnt een mooie wandeling te zijn naar de Ysperklamm waterval. Zo’n 45 minuten verderop de Donau af. Dit wordt mijn doel voor nu.

De route rijdt deels over de Österreichische Romantikstraße. Een romantische route langs mooie kerken en Burchten die van Salzburg naar Wenen loopt.

Zoals Schloss Greinburg uit de vijftiende eeuw. Het slot is in bezit geweest van de families van Sachsen-Coburg en Gotha.

De wandeling naar de Ysperklamm waterval was meer een hike. Al was de waterval niet zo spectaculair als de de Krimml-watervallen die ik vorige week bezocht heb, doch daarentegen was de wandeling veel uitdagender. Al met al was het mij de uitdaging wel waard.

Een camperplaats vond ik aan de dorpsgrens van het dorp Pöggstall. Een echte officiële, dus geen gedoogplek. Om deze weekblog af te sluiten ga ik er maar van profiteren.

Dus een Duits schuim wijntje opengetrokken,kaas, salami alsmede Olijven bestrooid met grof zout en in stukken gesneden teentjes knoflook. Als solo reiziger geen last van anderen. En zij niet van mij. ;-)

Vorige  Home   Volgende