Europa trip 2024: Week 02 - Van Rastatt naar Kaprun
Zondag 12 mei 2024
Het was een latertje vannacht. Pas rond een uur ben ik gaan slapen. Het was hier aardedonker en de temperatuur was heerlijk. Dus lekker kunnen genieten van de sterrenhemel en twee Leffes met wat Duitse kazen. Dat was vorig jaar wel anders. Ik ben toen op 13 mei vertrokken over Frankrijk in de richting van de Pyreneeën en heb op dat traject niets dan regen gehad. Het hield niet op. En dan te bedenken dat het al bijna twee maanden, bijna non-stop, aan het regenen was in België.
Ik denk dat ik, voor nu, een rode draad trek richting Liechtenstein. Dit landje heb ik nog niet aangedaan. Ik wil niet te grote afstanden per dag rijden dus ga er meerdere dagen over doen. Lekker op het gemak en ik zie wel wat ik tegenkom onderweg.
De Schwarzwaldhochstrasse heb ik jaren geleden ook al eens gereden. Het is de oudste en bekendste toeristenroute van Duitsland.
Vlak buiten Deiblingen kwam ik deze parking tegen in een bosrand. Dus dat wordt de overnachtings spot voor vandaag.
Ik heb nog heerlijk van de zon kunnen genieten. Kwestie van profiteren omdat de weersomslag zich niet veel later al liet zien.
Ook nog dit slangetje opgemerkt. Dood weliswaar maar toch. Ik schat het op 30 cm, dus te lang voor een worm. Ik heb geen flauw idee wat voor soort het is. Maar als ik Google mag geloven gaat het om de Hazelworm. Dus geen slang.
Maandag 13 mei
Na alle wildkampeerplekken wordt het tijd voor een dagje camping. Water bijvullen, pot leegmaken en, last but not least… douchen.
Ik zag op ParcForNight een leuke kleine camping bij het plaatsje Engen. Voor 26 euro was ik gesetteld. 15 euro voor de wagen, 7 voor een volwassene en 4 euro voor elektriciteit. Dus de campingstoel uitgeklapt en een dagje de hang toerist uitgehangen. Ondanks de wolken kwam de zon af en toe knap genadeloos door.
Dinsdag 14 mei 2024
Zalig geslapen vannacht. Vandaag ga ik een wat grotere stap vooruit maken. Ik heb het voornemen de Bodensee te bereiken. Via de A81 moet dat goed lukken.
Op de A81 kon ik in de verte de besneeuwde toppen van de Zwitserse Alpen zien. Helaas biedt de A81 geen fatsoenlijke stopplek die ook nog eens een fotogeniek plaatje op kan leveren. Dus moet je een afslag pakken om de Alpen, in de verte over het meer van Konstanz, vast te kunnen leggen.
Iets verderop stuitte ik op de Basilika Birnau.
Werkelijk adembenemend mooi van binnen. Het mag gezegd worden dat de Duitse kerken met kop en schouders mooier zijn dan de Spaanse. Daar komt ook nog bij dat nagenoeg alle kerken hier gratis te betreden zijn. Dat in tegenstelling tot de Spaanse kerken.Als die überhaupt al toegankelijk zijn.
Vanaf de Basiliek kon ik nog een mooie plaat schieten van de Zwitserse Alpen met het meer van Konstanz op de voorgrond.
Het is vandaag de hele dag hoogzomers geweest. Ik schat dat de thermometer de 25 graden wel aangetikt heeft. In de verte zie ik dat dit zijn tol gaat eisen.
Ik verwacht dan ook een behoorlijk plens,in korte tijd, op mijn pet te krijgen.
Ik heb dus maar een camperstop gezocht op de verharde weg. Pal naast een spoorbaan waar tot 23:00 uur elke 20 minuten een trein langs raast. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat iets anders hier gewoonweg niet te vinden is. Elke nette parking is netjes dichtgetimmerd door barelen en/of verbodsborden. Dus dat wordt laat slapen vanavond.
Ik heb mijn potje nasi-goreng gekookt en ben na een paar uurtjes toch maar vertrokken. De langsrazende treinen werden me toch te gek. Op parc4night zag ik in de recensies diverse mensen hun dank uitspreken aan de gemeente voor deze plek. Persoonlijk vind ik het van de grootste minachting naar de camper reiziger getuigen dat je een plek, zo dicht langs de spoorbaan, überhaupt durft aan te bieden.
Ik heb dus besloten door te rijden naar Bregenz. De grens met Oostenrijk over dus. Ik vond daar een parkeerplaats tegenover de Vorarlberger Landesbibliothek met een mooi overzicht over de stad en het meer. Gelukkig dat de A14 en de Pfändertunnel tolvrij zijn. Ik heb namelijk nog geen tolvignet. Ik heb dus snel de E-versie aangeschaft. Scheelt weer een sticker op mijn voorruit.
Woensdag 15 mei 2024
Ik ga naar de Rheindelta rijden. Daar waar de Rijn uitmondt in de Bodensee.
Vandaag is het bewolkt met zo nu en dan wat regen. Niet bijzonder veel maar toch genoeg om geen mooie blauwe luchten te hebben met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Maar oké… ik heb net mijn mailtje binnen dat de E-vignet voor Oostenrijk de komende twee maanden verzekerd is. Dus ik kan op mijn gemakje op jacht naar mooie Oostenrijkse vergezichten. Daar zullen best wel voldoende blauwe luchten bij zitten.
In Rohrbach vond ik een mooie parkeerplaats aan een bos met wandel- en fitness mogelijkheden.
Vlak bij een riviertje met stromend bergwater. Een mooi plekje om mijn avondeten in elkaar te knutselen en misschien blijf ik hier wel overnachten.
Na het avondeten ben ik nog even de rivier stroomopwaarts gaan volgen voor een sfeerplaatje.
Donderdag 16 mei 2023
Het was geen slechte nachtrust. Ondanks dat het maar een doorsnee parking was, heb ik heerlijk geslapen. Het is dus dik over negenen in de ochtend dat ik pas aan het ontbijt zit.
Vandaag rij ik richting Liechtenstein. Dus weer een landje dat ik kan afvinken van de ToDo lijst. Niet dat ik er belastingtechnisch wat te zoeken heb maar gewoon, omdat het kan. Belastingtrucs laten het budget van deze pensionado niet toe. Roken en (veel) drinken doe ik ook niet en mijn dieseltank zit nog knap vol. Dus het is echt gewoon voor de leut.
Voor wat betreft de dieselprijs hoef je hier überhaupt niet te zijn. 2,03 euro tegen 1,61 in Oostenrijk. Dus of het voor de genot-inkopen een belastingparadijs is? Ik betwijfel het. Maar de weg van Vaduz naar Malbun was leuk om gereden te hebben. Ontelbare haarspeldbochten en een stijging waar bijna geen eind aan kwam. Om uiteindelijk boven te zien dat je weliswaar de sneeuw bijna kan aanraken doch elders nog veel hoger kunt komen.
Fotogeniek is het in ieder geval wel.
On route naar mijn slaapplaats voor de komende nacht. De omgeving is echt waanzinnig mooi.
Niets meer aan doen. Staan blijven.
Met zo’n uitzicht wil je gewoon even niets anders. In de verte wat kleine watervallen en het geluid van een snelstromend bergriviertje op de voorgrond. Hier kan ik uren naar kijken.
Vrijdag 17 mei 2024
Ondanks de regen, het heeft de hele nacht onophoudelijk geregend, heb ik lekker geslapen.
Eigenlijk had ik het voornemen om iets hogerop te rijden en dan naar de Lünersee te lopen. Er gaat ook een kabelbaan, maar die is enkel, althans voor nu, op de zaterdag open. Desalniettemin zou het een mooie wandeling moeten zijn. Maar helaas gooien de wolken roet in het eten. Zo midden in de wolken is er weinig moois te zien.
Ik heb daarom besloten naar Innsbruck te rijden. Althans een stuk die kant op en zien waar we uitkomen.
In Bürs nog even snel een Eurospar ingelopen. Zo’n grote spar heb ik nog niet eerder gezien. Wat een gigant. Met het komende Pinksterweekend voor de deur heb ik graag een volle ijskast.
De Arlbergtunnel was afgesloten en al het verkeer moest over de Arlbergpas. Ondanks het file rijden was het geen kwestie van pech hebben. Het is een mooie rit en je staat, als kers op de taart, met je slippertjes in de sneeuw. En dan te bedenken dat we toch nog niet echt hoog zitten. Rond de 1600 meter.
Ik heb de provincie Vorarlberg ingeruild voor Tirol. Nog steeds de Noord-Alpen dus. Dit kerkje staat in Seefeld.
Op aanraden van Park4Night vond ik deze parking bij de Standschutzen Kaserne. Er loopt een weg langs, dus hij is niet helemaal vrij van lawaai maar ik gok erop dat dit minder wordt naarmate het later op de avond is.
Zaterdag 18 mei 2023
Ik heb redelijk goed geslapen hier. Laat in de avond kwamen meer wildkampeerders mij gezelschap houden. Op zich wel prettig omdat dit ook een parking blijkt te zijn die, vanwege zijn duisternis, ook voor ander gezelschap gebruikt wordt. Zo langzamerhand krijg ik het idee dat alle wildkampeerparkings van dit laken en pak zijn. Ik zal ermee moeten leren leven denk ik.
Ik zag op Google-maps de Krimmler Wasserfälle aangeduid staan. Vorig jaar in Spanje en Portugal was elke waterval die ik aan deed opgedroogd, dus dit is een must-do!
De route loopt door het Zillertal. Dus mooie Oostenrijkse plaatjes verzekerd.
Het laatste deel van de route gaat over de Gerlos Alpenstrasse.
Met werkelijk adembenemende vergezichten.
Met een totaal verval van 385 meter zijn de Krimml-watervallen de hoogste watervallen van Oostenrijk. Ik bevind mij aan de rand van de stad Krimml (Salzburgerland) in het Nationaal Park Hohe Tauern. Ze worden gevormd door de Krimmler Ache, die in drie treden naar beneden valt aan het einde van het hoge Krimmler Achental. Het water stroomt vervolgens de Salzach in, langs de Pinzgau richting Salzburg en bereikt de monding van de Inn.
De wandeling naar de top, daar waar de waterval naar beneden dendert, is een groot commercieel gebeuren. Hij duurt meerdere uren en is heel steil. Weliswaar niet zo steil als het beklimmen van de Bugarach, maar zeker een uitdagende hike die een directe aanval pleegt op je hartritme, longcapaciteit, spierkracht en kniegewrichten.
Na deze zelfkastijding, die zeker de moeite waard was, al was het maar om de uitdaging aan te gaan, ben ik verder het Tiroler land in gereden.
Ik was dan ook blij een plekje te hebben gevonden naast de Rodelbaan in Kaprun. Voor vandaag heb ik het wel even gehad zo. Ik ben toe aan een Leffe en wat quality time.
Zondag 19 mei 2024
Vandaag trek ik weer verder Oostwaarts. Ruim gezien, zo richting Wenen en misschien wel Tsjechië. Wie weet... we gaan het zien. No plan, no stress.
Reacties
Een reactie posten