Week 8: Van Faro naar de Rota Dark Sky
Maandag 26 juni 2023
Geen reisdagje, geen reisverslagje. Zo zit het ongeveer in elkaar. Het parkeerplekje mag dan misschien niet zo idyllisch zijn, het strand was wel lekker. En het echte vakantie diepbruin wil nog niet zo vlotten. Ok, ik ben bij lange na niet meer oogverblindend blank natuurlijk, maar er moet meer pigment in zitten, zo weet ik uit ervaring.
Dinsdag 27 juni 2023
Vandaag een reisdag. Ik wil vanaf de kust weer het binnenland in. Naar Serra Estrela. Een stuk van 150 kilometer kost me, volgens Google, zeker vier uur.
Eerst rij ik een stukje parallel aan de Atlantische Oceaan over de N109 om dan af te buigen naar binnen via de N234 en een netwerk van landelijke weggetjes.
Hier rij ik door landelijk gebied, kleine dorpjes met de, inmiddels bekende, kleine kerkjes
met Portugees tegelwerk.
Een behoorlijk stuk van de route rij ik door de wijnstreek. Het valt mij trouwens op dat het niet enkel uitgestrekte wijngaarden zijn die je ziet. De meeste zijn redelijk bescheiden. Soms zelfs niet groter dan een knappe achtertuin.
In de Lidl heb ik weer even de ijskast gevuld en voor de leut eens een Portugees wijntje meegenomen. Normaal gesproken zijn de Portugese wijnen Vino verte. Groene wijn. Wat wil zeggen groentje of jong. Ik heb een 2019 flesje op de kop getikt. Dus relatief oud naar Portugese begrippen. Maar normaal gesproken ben ik een Franse La Lande wijnfan. Meer specifiek de Pomerol. En die kunnen me niet oud genoeg zijn. Dus jonge frisse wijnen zijn normaal niet zo mijn ding. Maar, evenzo als in Spanje, zijn er nergens Franse wijnen te koop. Althans niet in de door mij aangedane supermarkten.
Om 14.00 uur vond ik het welletjes. Ik zag een bord Barragem da Aguieira, en meestal zijn er bij stuwmeren wel leuke slaapplekjes te scoren. Jawel… een complete picknickplek op Praia Fluvial da Senhora da Ribeira was aanwezig, compleet met zwembad, toilet en douchegelegenheid. Allemaal gratis.
Tevens, volgens ParkForNight, een mooie gedoogplek op de parking gezocht onder een schaduwrijke boom. Was nodig. De temperatuur is rond de 33 graden in de volle zon. Ja, dit zijn zo de voordelen van reizen buiten de seizoenen. Veel plaatsen zijn niet overdreven druk.
Woensdag 28 juni 2023
Iets naar het Noordwesten is Viseu. Ik heb me laten vertellen dat het niet zo’n spannende stad is. Een beetje grauw en je moet echt op zoek naar de pareltjes.
Ik heb mijn auto op een schaduwrijk plekje neer kunnen zetten op Parque do Fontelo. Een immens groot sportpark. Maar ook een picknick en wandelpark. Waar moderne kunst wordt geëxposeerd.
In de straat naar de ingang van het park passeerde ik dit huis. Van een particulier en zomaar in het wild.
Het pronkstuk van Viseu is zijn Kathedraal. Helaas in de steigers, dus een perfecte plaat kon ik niet schieten.
Maar de binnenkant maakte het weer goed. Indrukwekkend om te zien die bogen, rustend op granieten zuilen.
De binnentuin, met zijn kolossale tegelwanden.
Amsterdam heeft dan zijn Nachtwacht, Viseu zijn tegelschilderij.
Ik ben maar wat door de straatjes en steegjes gaan slenteren zonder plan. Dan kom je altijd wel wat tegen.
Zoals dit painel de azulejos.
En daar vlak bij de Igreja da Ordem Terceira de S. Francisco.
En passant geniet ik van de zuidelijke bouwstijl. Het vakantiegevoel groeit.
Een krantenkiosk die zijn nering heeft uitgebreid met een terrasje door de digitalisering van de journaals.
Daar waar sommigen het niet spannend vinden wat Viseu te bieden heeft, viel het mij wel mee. Als je zo rond slentert kom je voldoende “wouw” momentjes tegen.
De slaapplek daarentegen, mag geen schoonheidsprijs hebben. Gewoon een grote parking op een terrein waar, twee keer in de week, een grote markt gehouden wordt.
Donderdag 29 juni 2023
Vandaag wil ik naar Seia. Buiten Seia wil ik een overnachtingsplek zoeken die ik als uitvalsbasis kan gebruiken voor het eigenlijke doel, de Torre (Serra Estrela)
In Santar zag ik nog net uit mijn ooghoeken deze fontein.
Ik zit nog niet echt in de bergen. Dus het zal geen bergwater zijn. En daarbij… het straatje dat eruit kwam was zo klein dat het een eeuwigheid zou duren om mijn watertank te vullen.
Voorbij Seia beginnen we langzaam te klimmen. We rijden het natuurpark Serra Estrela binnen.
De Serra Estrela is een bergketen die, hoofdzakelijk, bestaat uit graniet. Hier zitten we op duizend meter. Voor je gevoel zit je hoger door het gebrek aan bomen en de vele rotsblokken.
Op deze hoogte vind je de Senhora do Espinheiro kapel.
Met een pracht van een parkeerplekje. Dit wordt mijn bivak voor vannacht.
Home is where you park it. Avondmaal met prachtig uitzicht onder het genot van een Portugees rood wijntje uit de Douro vallei.
Laten we eerlijk zijn, waar vind je zo’n uitzicht in je voortuin. Echt een geniet momentje, zo vlak voor bedtijd.
Vrijdag 30 juni 2023
Om zeven uur in de ochtend uit mijn bedje gekropen. Ik ben redelijk wat keren wakker geworden door de harde wind. Met veertien graden is het ook niet echt warm te noemen. Ben dan ook in plaats van, enkel in de lakenzak, ook de slaapzak in gekropen. Voordeel is wel dat ik vroeg op pad ben. En aangezien ik vandaag de hele Serra Estrela wil rondrijden, is het altijd wel lekker als je met een rustige beginroute kan starten.
Het blijft altijd een genot om door de bergen te mogen rijden. Het viel me trouwens op dat het niet helder was. Geen mist maar een soort sluier. Volgens de berichtgeving zijn dat de roetdeeltjes van de bosbranden die momenteel in Canada aan de gang zijn. Kan je nagaan wat een impact. Zo afkomstig van de andere kant van de wereld.
In de Vale da Nave Travessa vind je deze grote stuwdam. Op het moment dat ik aankwam was ik alleen. Toen ik weg wilde rijden kwam de eerste bus met toeristen aan. En dan is het gedaan met de rust.
Een gebrek aan rust zal de bewoner van dit huisje niet hebben. Ik kan me niet voorstellen dat hij elke dag visite krijgt. En tsja… misschien is hij er wel dolgelukkig mee.
De witte paaltjes zijn het hoogste punt van Portugal. Het vasteland wel te verstaan. Op de Portugese eilanden kom je nog een paar hogere bergtoppen tegen. De toren op de achtergrond is speciaal gebouwd om de top hier op 2000 meter af te kunnen klokken. In werkelijkheid is hij 1993 meter.
In de winter is hier het Portugese skigebied.
Momenteel hangen de gondels er verlaten bij.
Tijdens de afdaling kom je dit altaar tegen.
Tot in detail uitgehouwen in het graniet.
Wat slinger weggetjes,
een tunneltje,
en veel mooie vergezichten. Zo rijden we op ons gemak door Serra Estrela. En, het is al eerder aangehaald… de periode is perfect. Zeker geen hoogseizoen drukte hier. Je kan rustig rijden en genieten van al het moois om je heen.
Als eindstation voor vandaag heb ik gekozen voor Barragem Caldeirao. Hier kan ik even lekker zwemmen in helder zoet water.
En de camper staat daar lekker in de schaduw onder de pijnbomen.
Zaterdag 1 juli 2023
We gaan richting Alqueva. Niet in één rit, maar als doel. Alqueva is de plek met de minste lichtvervuiling. Dus perfect om daar onze Melkweg te fotograferen. Het is geen rechte lijn erheen, die ik er naartoe volg. Ik passeer vast nog veel mooie bezienswaardigheden.
Ik rij in zuidelijke richting door de Vale da Estrela.
Zo slingerend langs de bergwand voel je jezelf net een vlieg op het plafond dat neerkijkt op alle bedrijvigheid onder je.
Bij Barragem de Marateca vond ik een schaduwplekje onder een boom. De temperatuur is inmiddels dik 33 graden.
Dus dit kleine privé strandje was meer dan welkom. Ik heb dan ook een paar uurtjes geprofiteerd van dit zoetwaterbassin.
Ik heb nog even overwogen om hier te overnachten maar besloot verder te rijden richting Castelo Branco. In dit dunbevolkte gebied heb ik op de Google maps satellietbeelden een plekje gezien die zeker in aanmerking komt voor een heerlijke nachtrust.
Zondag 2 juli 2023
Het was een feestnacht. Met een volle maand die achter Castelo Branco wegzakte. Die kreeg ik als kers op de taart te zien. Wat een plek. Geen verlichting, niks, nakkes nada. Gewoon ergens midden in the middle of nowhere. Het is inmiddels 09:45 uur. Tijd om verder te trekken richting Natural Park São Mamede met zijn middeleeuwse dorpjes.
Ik heb zo’n beetje de route gereden over de N3/N18/N246/N248 etc.
Zodoende passeer je Ponte de Vita over de rivier de Taag.
Waar de rivier linksaf slaat ga ik rechtsaf.
En rij district Alentejo binnen.
Hier nog even snel mijn watertank vol gegooid. Het is inmiddels 37 graden bij een luchtvochtigheid van 28 procent. Dus water wordt bij momenten op prijs gesteld.
Volgens de lokale bevolking, die zo’n twintig acht liter flessen kwamen vullen, is het water drinkbaar. De dochter wist te vertellen dat haar Opa er heel oud door geworden is.
De koeien die geluk hebben vinden een plekje in de schaduw. Of misschien hebben ze wel een hiërarchie. Er om knokken kan natuurlijk ook.
Dit gebied is uitermate dunbevolkt. Ben, inmiddels al een uur, nog geen dorpje tegengekomen.
Boven in de Vale de Lourenço is een uitkijkplatform gemaakt Hier zie je een mooi overzicht van de vallei.
Pëgo do Inferno beloofde een mooie waterval. Maar door de droogte is er niet meer van over dan een stromend bergbeekje. Ook in Spanje is het me opgevallen dat ik vaak over bruggen ben gereden met mooie rivieraanduidingen die echter niet meer waren dan weilanden. Zo zijn er dus heel wat rivieren verdwenen.
Het plaatsje Campo Maior heb ik aangedaan omwille van zijn typische manier waarop de verdedigingsmuur gebouwd is. Deze is in zijn geheel in een hele nette staat gerestaureerd.
Slenteren door de straatjes was wel een opoffering. De temperatuur hier was 42 graden.
De warmte werd extra aangewakkerd door de weerkaatsing van de witte muren en de granieten klinkers die zijn warmte af gaf. De straten waren zo smal dat de kerk enkel in kikvorsperspectief te fotograferen was.
Vanuit Campo Maior heb ik een deel langs de Spaanse grens gereden om uiteindelijk uit te komen bij Rota Dark Sky. Hier vind je rond het meer Evora plekken waar de lichtvervuiling nog niet heeft toegeslagen. Wat een beter beeld geeft, van alle sterren aan de hemel.
Maar als het niet de mens is die roet in het eten gooit, is het wel de natuur zelf. Een knoeperd van een volle maan, en ja… dat zal zeker invloed hebben op de zichtbaarheid van de Melkweg.
Reacties
Een reactie posten