Week 22: Van Guadix naar Huercal-Overa

 

Maandag 2 oktober 2023
Alvorens ik verder reis, wandel ik eerst een stukje in Guadix. Per slot van rekening heeft het, naast de grotwoningen, een oud kasteel en een knots van een kathedraal. 

Het eerste dat opvalt is dat het kanaal helemaal droog staat. Ik weet niet of dat met opzet zo is of dat het te wijten is aan de droogte.

Voor een provinciestadje is de kathedraal werkelijk enorm. De toeristeningang was gesloten maar aan de zijkant stond een grote deur uitnodigend open. Dus ik heb de stoute schoenen aangedaan en ben naar binnen geslopen. Er bleek een mis aan de gang te zijn. Dus ik heb mezelf geen grote rondgang gegund. Ik wil de overpeinzingen van het tiental mensen, dat naar de mis luisterde, niet verknallen.

Het stadje heeft zeker zijn charme. Volop kleur en trapjes.

En steegjes.

Steegjes die uitkomen op de Plaza Mayor. Het plein dat als een spin in het midden van het web ligt.

De route die ik vandaag ga rijden volgt de A337. Deze gaat door het Nationaal park Sierra Nevada. De westzijde van dit enorme park heb ik aangedaan en heb de, volgens de locals, gevaarlijkste hike van Europa gelopen. Persoonlijk vond ik het beklimmen van de 3398 meter hoge Pico Veleta spannender. Achteraf gezien eigenlijk  onverantwoord. Maar ok. Alles voor de kijkcijfers zullen we maar zeggen. Wie het nog eens wil lezen? Scroll maar even naar 1 juni.

De Duc heb ik even in de schaduw van Castillo de La Calahorra gezet. Het is inmiddels over de 30 graden. Dus in de volle zon mijn lunch klaarmaken is geen optie.

Het kasteel was dicht. Dus ik heb enkel van het uitzicht kunnen genieten.

Op een tableau, met prachtig uitzicht, heb ik mijn bivak opgeslagen. Het is inmiddels 17:30 uur en de honger begint te knagen.

Dinsdag 3 oktober 2023

Het was een heerlijk nachtje. Ondanks de heldere maan was de duisternis toch voldoende om even heerlijk de sterren te observeren. De A348 en A346 zijn de wegen die mij vandaag mogen verrassen. 

De eerste verrassing is dat in bijna elke bocht een stopplek aanwezig is. Dat zie je niet vaak. Voor de toerist/bestuurder is het natuurlijk heerlijk om vaak uit te kunnen stappen om even van de mooie uitzichten te kunnen genieten. Daarnaast komt het de veiligheid ten goede. Sturen op bergpassen is knap vermoeiend.

Het reservoir van de Guadalfeo is zo’n beetje het einde van het berg avontuur. Zo langzamerhand ga ik richting kust en kan ik heel in de verte de Middellandse zee al in de lucht zien spiegelen.

Bij Playa nudista de Cantarrijan was het tijd om de bruine huidtint te onderhouden. Op het eerste gezicht lijkt zo’n kiezelstrand niet echt comfortabel. Maar dat valt in de praktijk reusachtig mee. Het grote voordeel is dat het water kraakhelder is. Een genot om in te zwemmen.

Mijn oog viel op het kustplaatsje Almuñécar.

Daar heb ik de Duc in een stil straatje van een woonwijk neergezet. Zeezicht op de koop toe. Je moet soms een beetje geluk hebben.

Woensdag 4 oktober 2023

Ik heb me voorgenomen er vandaag geen rij-dag van te maken. Ik wil de bruine kleur weer een beetje ophalen en continueren. 

Zo’n 22 kilometer verderop is het Playa de La Joya. Een naturisten strand dat bereikbaar is via een 198 treden lange trap. Naturisten stranden hebben de eigenschap enkel moeilijk toegankelijk te zijn.

Maar dan heb je bijna altijd een kalm strand. Onze kansrijke pareltjes laten zich hier niet zien. Dus rust en veiligheid verzekerd. En voor de mensen die niet uit (alle) kleren willen… er liggen ook mensen gewoon in zwembroek en bikini. Al zijn die wel in de minderheid. Maar niemand die zich eraan stoort. 

Ik hoop dat het overnachten hier gedoogd wordt. De Duc staat netjes op de parking. En het ziet ernaar uit dat dit een rustige spot is. 

Donderdag 5 oktober 2023

Ik ga vandaag de N340 weer verder af rijden. Een knap lange weg trouwens. Ik heb in de gauwigheid kilometerpaal 337 gezien. Dus daar was het laantje al 337 kilometer lang.

Het grootste deel van de route is het achterland van de kust. Volgebouwd met kassen voor fruit en plantenteelt. Geen kassen van glas zoals bij ons, maar van plastic zeilen. Het ziet er soms niet uit. Samen met de grote hoeveelheden straatvuil in de bermen lijkt het wel op een krottenwijk zoals de favela's in Rio em São Paulo.

Gelukkig dat er zo nu en dan een uitzichtpunt is dat je een ander aanblik gunt.

Er was me een mooi uitgestrekt strand aangeraden bij Torre de Cerrillos. Een toeristisch herkenningspunt. Om het strand te bereiken moest ik wel over een hobbelige onverharde weg waar geen eind aan leek te komen. Maar uiteindelijk heb je dan ook wel wat. Op een tweetal vissers en vier zonnebaders was het één en al Zen op die locatie.

Op de terugweg zag ik een autootje een route diagonaal nemen. In al mijn wijsheid dacht ik zo een aardig stuk af te snijden. Helaas was het weggetje een stuk minder hard dan de heenweg.

Met als resultaat…muurvast. Een andere zonaanbidder heeft nog getracht me een sleepje te geven maar reed zichzelf ook bijna vast. Dus ik heb de VAB assistance maar gebeld. 

Deze hebben via hun Spaanse collega’s me al met al toch rap kunnen helpen. Nog voor de duisternis was ik los. Tsja… soms heb je wauw momentjes en soms stress momentjes. Vakantie is net het echte leven.

Ik heb het eerste de beste rustige plekje op de verharde weg maar als slaapplek gekozen. Het was inmiddels al 21:00 uur en ik moest nog avondeten maken. 

Vrijdag 6 oktober 2023

Wakker geworden met knap stijve spieren van de inspanning die het uitgraven me kostte gisteren. Vandaag wil ik Almeria passeren. Ik heb nog wat gastankjes nodig van de Decathlon.

Maar eerst de plaatselijke Aldi opgezocht. Het ijskastje was weer aardig leeg en mijn drinkwater moest aangevuld worden. Thuis deed ik al niet anders maar met de camper drink ik nooit kraanwater waarmee ik mijn watertank vul. Alleen flessen bronwater. Water uit mijn watertank gebruik ik enkel voor afwas, handen wassen etc.

De rit schoot niet echt op. Het was een opeenvolging van dit soort plaatsjes waar de weg dwars doorheen leidde. Maar ok. Ik heb tijd.

Uiteindelijk een mooie plek aan zee gescoord in La Isleta. De eigenlijke plek, een kleine vijftig meter verderop, die Parc4Night aanraadde, was vol. Maar deze was eigenlijk beter.  

Zaterdag 7 oktober 2023

Ik begin vandaag met water tanken. De tank is nog maar voor twintig procent gevuld. Dus het  wordt tijd.

Het plaatsje waar ik overnacht heb heeft nog een algemene wasplaats waar, door de vrouwen, al de kleding werd gewassen.

De rit vandaag start op de AL4200. De hele rit gaat door het natuurpark Cabo de Gata. 

Oponthoud moet je wel een beetje voor lief  nemen in de landelijke gebieden. 

Net toen ik dacht dat het hele traject weer door tuinbouw en moeras achterland zou gaan, werd ik getrakteerd op een aantal heuse bergpassen. In dit stukje Spanje hoeven ze zich niet echt druk te maken over de stijging van de zeespiegel.

Een slaapplek vond ik langs de zee. Wel weer via onverharde wegen. Dus maar vingers gekruist. Voorlopig was het allemaal hard genoeg. Maar het moet niet gaan regen, want dan wordt de ondergrond een plakkerige blubber. Dat voel ik al aan mijn vaarwater. Maar ok. Er is geen regen voorspeld en ik ben dol op plekken zonder lichtvervuiling, dus ik gok erop. Per slot van rekening heb ik een assistanceverzekering bij de VAB afgesloten. En ik heb diverse Belgische mensen al horen zeggen dat zij zelfs voor het verwisselen van een wiel al de assistance bellen. Dat soort dingen, net als kleine reparaties, kan ik zelf. Dus voor hulp vragen bij vastzitten hoef ik me niet te schamen. Het is niet enkel door mij dat de premie de lucht in gejaagd wordt.

Zondag 8 oktober 2023

Na dagen van toeren gecombineerd met zonnekloppen heb ik besloten vandaag even weg te gaan van de kust. Iets meer het binnenland in. Niet in de laatste plaats om het bruine huidje even wat rust te gunnen.

De keuze is gevallen op Huercal-Overa. Niet dat het wat bijzonders te bieden heeft, maar gewoon om het toertje. Kijken hoe de omgeving er hier in het achterland uit ziet. Kortom me laten verrassen dus.

Het is een relatief groen gebied met tuin en akkerbouw. Het verbaasd me altijd een beetje dat op deze grond überhaupt wat kan groeien. Alle bruggen die ik passeerde gingen over rivieren die, gezien de plantengroei, al jaren niet meer bestaan. Er is overduidelijk een gebrek aan regen in dit deel van Spanje.

Het toertje heb ik met opzet niet te lang gemaakt. Tweeënveertig kilometer. Voor vandaag lang zat. Een dagje zondagsrust is de opzet, en daarvoor heb ik een perfect plekje gevonden naast een rustig parkje, aan de rand van het plaatsje, in een doodlopend straatje. Beetje YouTube kijken, muziek luisteren en een E-book lezen. Kortom… vakantie.

Vorige   Home   Volgende