Week 20: Van Toledo naar Huerta de Valdecarábanos

 

Maandag 18 september 2023
Heerlijk geslapen na zo’n fles(je) Cava. Maar dat zal niemand verwonderen.
Vandaag ga ik de oude stad in. Vanaf de parking, daar ergens in het groen, is het nog geen vijfhonderd meter lopen.

De oude stad zelf ligt boven op de heuvel. Maar, en dat hebben ze héél netjes gedaan, de weg erheen kan je middels een aantal roltrappen doen. Om de schijn op te houden van een fysieke inspanning moet je de laatste vijftig treden, en een kleine stijging, zelf doen.

De oude stad is druk. Heel druk. Het is te merken dat het leeft van de toeristen.

Er wordt dan ook veel gedaan om het charme te geven. Zelfs de nieuwbouw wordt veelal aangepast aan de oude charme.

Het merendeel van de winkeltjes zijn souvenirwinkels. Met een overvloed aan zwaarden, kruisridder poppetjes en blingbling. Héél veel blingbling. Daarnaast veel horeca. Honger en dorst, daar zal je in Toledo niet van omkomen.

De oude gebouwen zijn lastig te fotograferen in Toledo. Van afstand gaat het wel, maar van dichtbij lukt nauwelijks door een combinatie van: hoogte, geparkeerde auto’s en smalle straatjes. Vooropgesteld dat ik niet in het bezit ben van een technische balg camera, krijg ik altijd zo’n raar perspectief, met scheve lijnen, als ik schuin omhoog moet fotograferen.

Toledo is een waar doolhof van steegjes en doorloopjes.

Dat geeft je wel de gelegenheid om even naar binnen te gluren bij de buren. Zoals hier, bij deze houtdraaier.

Vanaf de oude stad heb je een mooi overzicht van de down-town. Waar nog een groot deel van de ommuring overeind staat.

Een geliefd punt waar koppeltjes elkaar hun liefde betuigen. Ik ben altijd benieuwd hoeveel van die slotjes nog actueel zijn.

Ik heb de grote stadsparking verlaten en ben meer naar de rand van de stad verhuisd. Daar vond ik, aan de rand van een industrieterrein, deze rustige picknickplek. Ook nog eens lekker dicht bij de snelweg.

Dinsdag 19 september2023

Het is weer baddertijd. Dus ik ben naar het embalse de San Juan gereden. Zo’n zestig kilometer westelijk van Madrid. Ik zit te twijfelen of ik Madrid wel wil aandoen. Ik heb het niet zo op die kolossale steden. Zeker niet met alle LEZ perikelen. Ik heb er echt een hekel aan om op voorhand minutieus te moeten onderzoeken waar ik wel en waar ik niet mag rijden.

Een bivakplaats vond ik op een in onbruik geraakt observatiepunt.

Waarschijnlijk is er in het verleden wat van deze rotspartij naar beneden gerold.

En heeft men niet meer de moeite genomen het te repareren. Misschien in de wetenschap dat het nog weleens voor zal komen. Persoonlijk hoeft dat voor mij niet de komende avond/nacht te gebeuren.

Voorlopig laat ik de doemscenario’s voor wat ze zijn, en ga ik lekker van het uitzicht genieten.

Woensdag 20 september 2023

Vandaag ga ik een beetje zonnekloppen. Daar ergens beneden. En het lijkt dichtbij, maar voor het strandje dat ik voor ogen heb moet ik negentien kilometer omrijden.

Waarvan een aardig deel over onverharde wegen waarvan sommige stukken echt helemaal kapotgereden zijn. Maar gelukkig was het merendeel redelijk te doen.

Al met al een traject door de bushbush.

Na vier uurtjes had ik het wel gezien en ben een slaapplekje gaan zoeken. Hiervoor ben ik naar Navalcarnero gereden. Weer een stukje dichterbij Madrid. Ik vond deze picknickplek bij de Ermita San Isidro. Door renovatiewerken een beetje zanderig. Maar wel lekker rustig.

Donderdag 22 september 2023

Vandaag gaat het dan gebeuren. Voor zover ik, door veel lokale Spanjaarden ben ingelicht, ga ik de hel in. Madrid, een plaats waar je niet wil zijn. Eerlijk gezegd wakkert dat soort goede raad mijn gevoel voor avontuur aan. Ik ben benieuwd.

Ik moet zeggen, zo van een afstandje, ziet het er indrukwekkend uit. Het is dan ook de eerste miljoenenstad die ik aan doe deze trip.

In dit soort grote steden is parkeren, op een locatie die je een goed gevoel geeft, altijd een dingetje. Ik vond naast het grote Casa de Campo park deze parkeerplaats die, zo te zien, door meer camperrijders als uitvalsbasis wordt gebruikt. Het is ongeveer 3.5 kilometer verwijderd van het centrum. Dus redelijk goed te doen.

Zo tijdens mijn koffietje zit ik een beetje door Facebook en Instagram te bladeren en zie ik dat vrienden/familie uit Brazilië in Madrid zijn aangekomen. Ik zag al een tijdje dat ze een rondreis door Portugal en Italië aan het maken waren, dus mijn verrassing was groot dat ik ze nu hier tegen het lijf liep. Superleuk. Dus een afspraak voor een pintje was rap gemaakt.

Zodoende ben ik dus snel de drukte ingedoken. Het was inmiddels vier uur in de middag. Een ideaal pintje tijdstip.

Tijdens de wandeling nog wat heerlijke sfeerplaatjes kunnen maken.

Uiteindelijk hebben we een heerlijke tapasbar gevonden en later een zalig Argentijns restaurant. Voor wie Madrid eens gaat aandoen… El Gaucho aan de  Gran Via 72. Zeker aanbevelenswaardig.

Tijdens mijn wandeling terug, genoten van Madrid bij nacht. Zalig, zo’n bruisende stad.

Vrijdag 22 september 2023

Ik kan zeggen dat ik heerlijk geslapen heb. Voor een parkeerplaats in een miljoenenstad was het lekker rustig hier. Na de ochtend ritueeltjes, ontbijt en koffietje even de blog geschreven en online gezet. De temperatuur is 11 graden. En vandaag zal het niet warmer worden dan 21. Dus ideaal wandelweer.

Vandaag ga ik het centrum van de stad eens echt verkennen bij daglicht. Ik had de paleistuin en de Gran Via, de levensader die dwars door het centrum loopt, in gedachten. Zo’n rondje is ongeveer 15 kilometer. Zo’n beetje het maximum van een comfortabele wandeling.

Na bezoekjes in andere steden heb ik nogal eens een sneer gekregen dat vijftien kilometer peanuts zou zijn. De meeste mensen vergeten dat vijftien kilometer in Holland, dat zo plat is als een pannenkoek, inderdaad geen grote prestatie is. Over de grens is het echter vaak andere koek. De hoogteverschillen gaan je echt wel in de benen zitten na tien van dergelijke verhogingen.

De paleistuin is werkelijk kolossaal. Dat kleine donkere stipje op het gras is een maai robot. Het is zijne Majesteit waarschijnlijk te kostelijk om een paar mensen wat werk te gunnen.

Zo op de foto valt het niet zo op maar, de oppervlakte van twee deuren, is zo’n beetje het formaat van mijn appartement. Dus in de tijd dat de mensheid bestaat is er hier en daar toch wat scheef gegroeid.

De skyline van Madrid is imposant met zijn hoogbouw. Het doet wat denken aan New York of Sao Paulo.

Plaza España. De plek om een toertje Urban hiken te beginnen.

De locals, uit de landelijke streken, die mij hun mening gaven over Madrid hebben niet overdreven. Madrid is druk. Zeg maar een gekkenhuis.

Mensen, vooral veel mensen. Geuren, kleuren, lawaai. Veel lawaai. Sirenes, bladblazers, je kan het zo gek niet bedenken of je hoort wel wat. Het is dynamisch en leeft. 

The place to be is de Gran Via. Dat is de boulevard waaruit alles begint. 

Madrid kent een perfect metrostelsel. Je kan rap overal, voor weinig geld, komen. 

En voor wie lekker wil eten… ik heb het gisteren al aangehaald, maar hier een foto bij daglicht. Ik heb er een heerlijk diner genuttigd. 

 

Zaterdag 23 september 2023

Vandaag laat ik me weer onderdompelen in het urbane geweld. Deels uit noodzaak zullen we maar zeggen. In de wijk La Latina bevindt zich namelijk "dé" fotospeciaalzaak van Spanje, Fotocasion. Dat is voor mij natuurlijk wat een snoepwinkel is voor een kind. Eén van mijn polarisatiefilters, meer specifiek, het filter dat ik het meest gebruik, is door veelvuldig uitglijden, struikelen en vallen bijna niet meer bruikbaar. Normaal koop je zoiets even rap online, maar gezien ik geen adres heb in Spanje, ben ik afhankelijk van fysieke winkels. In dit geval dus geen Mediamarkt of iets dergelijks. Groot voordeel is wel… het filter is hier maar zesentachtig euro. Dertig euro goedkoper dan mijn Belgische leverancier.

De temperatuur houdt niet over. Tien graden is zelfs voor een Hollander, koud te noemen. Aangezien de temperatuur tegen de middag stijgt naar 23 graden, ben ik toch maar in het zomeretenue op pad gegaan. Kwestie van de schaduw maar even vermijden.

Zoals gezegd bevindt mijn doel zich in de wijk La Latina. Een wijk voor de creatieve en vrije geesten. Geen Rolex- en Victoria Secret shops tref je hier aan.

Wel veel antiekzaakjes

en… coffeeshops en geestverruimende barretjes.

Kortom, een heerlijk kleurrijk buurtje waar je zalig rond kan slenteren.

Iets verderop loop je de Plaza Mayor op. De grote huiskamer voor de Madrileños.

Nog iets doorlopen en je staat op het Puerta del Sol. Het plein van waaruit alles begint. Letterlijk “het” nulpunt van Spanje. Hier bevindt zich ook de klok die het nieuwe jaar inluidt. Wanneer de klok op het Puerta del Sol plein in Madrid het nieuwe jaar inluidt, is het in Spanje traditie om bij elke klokslag één druif naar binnen te werken. Dit zou twaalf maanden lang geluk brengen.

De straten die vanuit dit plein beginnen zijn allemaal sfeer straten. Straten waar je geweest wil zijn.

Met winkeltjes waar ze alles uit de kast gehaald hebben om sfeer te scheppen.

Madrid kent natuurlijk zijn Kathedraal. Maar zoals zovelen… om het te mogen bezichtigen, sta je uren in de rij.

In één van de wat meer achteraf straatjes vind je de San Miguel basiliek. 

Weliswaar kleiner dan de kathedraal maar doet qua schoonheid niet onder.

Voor wie de grote Spaanse kunstschatten wil bewonderen kan, onder andere, terecht in het galería de Las Colecciones Reales. The place to be voor de kunstliefhebber.

Hier vind je alle grote meesters van naam alsmede een, gratis, expositie van de Koninklijke rijtuigen en een collectie schilderijen waarin, al waren de schilders van toen fotojournalisten, die rijtuigen zijn vastgelegd.

De Duc heb ik aan de rand van één van Madrids buitenwijken neergezet. Ik zit nog even te dubben of ik morgen richting zuiden rij of dat ik een luie hang-dag inlas. Alle  kilometertjes lopen van de afgelopen dagen rechtvaardigen een luie dag. Al met al zit ik hier lekker snel op het relaxte deel van de snelweg en ben ik even bevrijd van de stadse herrie.

Zondag 24 september 2023

Tot het einde van de middag heb ik heerlijk relaxt. Wat gelezen, gesurft, vakantie gevierd. Maar rond vijven begon het toch te kriebelen. Ik heb mijn avondmaaltje gegeten en ben zuidwaarts gaan rijden.

Het Koninklijk Paleis van Aranjuez leek me leuk om te zien.

Een gigantisch complex met al zijn galerijen en bijgebouwen. En dat enkel omdat één van de vorige Koningen, Filips II,  het een aardig jachtgebied vond.

Onderweg naar het plekje dat Park4Night aanbeveelt, kon ik nog mooi deze zonsondergang vastleggen. Ik ben inmiddels de provincie Toledo binnen gereden.

Het aanbevolen plekje ligt aan de voet van Ermita de La Virgen del Rosario de Pastores. Volgens de recensies zijn de bloeiende rozen rondom deze kapel wonderschoon. Door de duisternis moet ik het even hebben van de prachtige belichting.

Vorige   Home  Volgende