Week 19: Van Playa de Campanario naar Toledo

 

Maandag 11 september 2023
Vandaag wordt een onderhoud en fourage dag. Eten is op, de Duc is smerig en de pot is vol. Dus klusjes zat.

Als eerste staan de Carrefour en Decathlon op het programma. Carrefour voor het vullen van de ijskast en Decathlon om een partij gaspatronen voor het komfoortje te kopen. 

Voor alle inkopen en het vullen en legen van de diverse tanken kon ik in Villanueva de la Serena terecht. Deze heeft naast de vele shops, een heel nette area, voor de autocaravans met alles erop en eraan. Gratis en voor niets. Een vette merci aan de bevolking. De Duc kon ik afspoelen naast het tankstation van de Carrefour. Hij is weer toonbaar. Toch wel één van de nadelen in landelijk gebied. Je komt nogal eens op onverharde wegen terecht. Met een hoop rood stof op je lak als resultaat.

De rit vandaag gaat naar Guadalupe. Meer specifiek, de Real Monasterio de Nuestra Señora de Guadalupe. Een klooster dat zeer de moeite waard schijnt te zijn. Het is een ritje van ongeveer 70 kilometer door, voor het merendeel vlak terrein.

Ongeveer bij Falla del Puerto Llano begint het heuvelachtig te worden.

Ik moet zeggen dat het stadje, hoe klein het dan ook zijn mag, er wel indrukwekkend uitziet met het klooster op de achtergrond. 

Het klooster is kolossaal. 

Een senior mag voor vijf eurootjes het klooster bezichtigen. Een euro korting dus. Helaas enkel onder begeleiding van een gids. Iets wat ik niet zo gewend ben en zeker niet op prijs stel. Ik loop liever in mijn eigen tempo. Tijdens de tour kon ik wel begrijpen waarom. De overdaad aan rijkdommen die hier tentoongesteld zijn is niet in geld uit te drukken. 

Helaas mocht enkel de binnentuin gefotografeerd worden. Sneaky mede toeristen, die dit verbod naast zich neerlegden, werden snel door de gids terecht gewezen en onder toezicht werden de opnamen gewist. Ik moet zeggen dat de bezichtiging “zeer” geslaagd was. Zelden zoveel moois gezien. Bijna elke vierkante centimeter van de muren en plafonds waren tot in de details met voorstellingen beschilderd. Een bezoek is dan ook een grote aanrader.

Het stadje zelf is maar een paar straten groot. Buiten de terrasjes is er niet te veel te beleven.

 

Naar verhouding een groot aantal souvenirshops. 

Vlak buiten het stadje kwam ik een prachtige rustplek tegen die bruikbaar was om te overnachten. Inmiddels is het 18:30 uur. Het is een lang dagje geworden. Dus tijd om te eten.

Dinsdag 12 september 2023

Ik heb heerlijk diep geslapen.Het was aardedonker en muisstil. Beter kan je het niet hebben. Vandaag rij ik weer een stukje noordwaarts.  

Maar eerst rij ik een “héél” steil weggetje omhoog naar de Ermita del Humilladero. Achter de hekken, in deze kubus uit de 15e eeuw, bevindt zich een kruis als monument voor de pelgrims die, onderweg naar het klooster van Guadalupe, hier op hun knieën vielen toen ze het klooster, na een lange tocht, voor het eerst aanschouwden.

Ik moet zeggen dat de aanblik, vanaf deze heuveltop, inderdaad betoverend is.

Het tweede dat ik vandaag wil zien is de Pico Villuercas. Deze top van bijna 1600 meter biedt, zo schat ik in, een prachtig uitzicht over de valleien.

De top is, helaas, militair terrein, en dus verboden. Maar als oud NAVO partner heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken. Geen mensen en camera’s te zien en gezien de graffiti ben ik niet de enige die het bord lastig kunnen vertalen.

Je kunt inderdaad een heel eind ver kijken. 

De EX-118 is de weg noordwaarts, die zich een dikke veertig kilometer door de valleien slingerend.

Langs het Embalse de Valdecana

Die, heel verrassend, nog overblijfselen van de Romeinse tempels Los Marmoles

en La Cila heeft te bewonderen.

Verderop, zoekende naar een rustig lunchplekje, zag ik deze kadaver liggen. De Spanjaarden denken ook… opruimen? Laat de natuur zijn werk maar doen.

Een rustig lunchplekje vond ik in een strook dennenbos onder de rook van Navalmoral de la Mata. Misschien sla ik hier mijn bivak ook nog wel op. Wie weet. Het is nogal zandig hier en ik heb geen zin om vast te komen zitten. Dus ik moet er nog even over denken.

Woensdag 13 september 2023

Gisteravond heb ik toch maar besloten een andere plek te zoeken. Een plek met wat hardere ondergrond vond ik bij Pinar De Torreseca. Ik ben daarvoor, zo’n 40 km, richting het natuurpark gereden dat ik vandaag aan wil doen.

De rit begon met wat damp boven de velden. De temperatuur was 19 graden. Dus een perfecte temperatuur.

Bij de Garganta de Cuartos, wat zoveel betekent als de keel van de Cuartos, zag ik deze brug. In eerste instantie dacht ik dat het een brug uit de Romeinse tijd was, maar het bleek uit de 18e eeuw. Dus nog geeneens zo gek oud.

Aangekomen bij de regio van het natuurpark werden de wegen al gauw weggetjes. Heuvelachtig, dus slingerend door het landschap.

Arenas de San Pedro leek me een leuk plaatsje om de benen te strekken.

Het bruggetje dat ik over liep bleek in 1393 door koning Enrique de derde, aan het toenmalige dorp, geschonken te zijn als symbool voor de stadsrechten die het kreeg. De brug was een tolbrug die voor de nodige inkomsten zorgde.

Het is dan ook niet verbazingwekkend dat de stad een kasteel heeft.

Toen ik het stadje binnen reed dacht ik dat het een levendig winkelstadje was. Maar in werkelijkheid heeft het meer tapasbars dan winkels.

Iets verderop ben ik gestopt bij het embalse del rio Cuelvas. Ik hoopte op een zwemgelegenheid, maar kon zo gauw geen toestemming vinden.

Het geluk was dat bij de wildkampeerplek die ik vond, een perfecte maar ijskoude, poedellocatie liep met kristalhelder water.

Dus… autootje neer zetten en niets meer aan doen.

Donderdag 14 september 2023

Ik ga weer wat meer richting bewoonde wereld. Toledo staat op mijn lijst. Echter, vandaag ben ik niet van plan een lange rit te maken. Vijftig kilometer naar Tavera de la Reina vind ik genoeg.

Het weer vandaag is bewolkt. Volgens de voorspellingen zit er regen aan te komen. 

Dus voor wat urban hiken een perfect klimaat. Maar eerst een uurtje rijden over dit soort wegen door het platteland.

In Talavera de la Reina heb ik de Duc neergezet in de beschutting van een beursgebouw. Het gaat volgens de voorspellingen spoken vannacht. Deze plek mag dan misschien niet zo idyllisch zijn, hij is wel strategisch met twee bruggen in de buurt. Dus mocht de regen overgaan in extreme hagel… dan kan ik schuilen.

Rond 21:00 uur zag ik het al continu flitsen vanuit het zuiden. Twee uurtjes later was het al aardig Talavera genaderd. Maar het passeerde. Enkel wat forse regenbuien. Dus geen tropische extremiteiten.

Vrijdag 15 september  2023

Talavera de la Reina mag dat wel niet zo hoog op mijn lijst van te bezoeken steden gestaan hebben, het bleek vroeger wel een stad van belang te zijn geweest. Dus reden genoeg om het oude centrum eens in te duiken.

De stad ziet er van afstand niet antiek uit. Geen boven de huizen uitstekende torens van kastelen of kathedralen. Maar hoogbouw uit de babyboom episode.

Het is niet de oudheid die opvalt, maar de moderne hangbrug, Puente de Castilla la Mancha.Met 152 kabels en 192 meter is het de op één na hoogste tuibrug in Spanje en de tweede in Europa. 

En ik moet zeggen… wanneer je aan de voet van de brug staat bij de verankering van de kabels, dan is het wel een staaltje van architectuur.

De Basiliek de Ntra Sra del Prado is daarentegen héél wat jaartjes ouder. 

 

De Basiliek is niet groot. Het is ook niet de weldaad van luxe die imponeert, maar de keramiek. Talavera de la Reina mag zich dan ook "de" keramiekstad van Spanje noemen.

De stad is een beetje een versnippering van oudheden. Het ziet ernaar uit dat het oude centrum, door een overijverige babyboomers lobby, plaats heeft moeten maken voor fantasieloze hoogbouw. Het heeft daardoor veel van zijn charme verloren, denk ik. Je moet het dus hebben van fragmenten. Zoals hier de Puerta de Zamora.

Je moet goed zoeken, maar er zijn nog wat oude steegjes bewaard gebleven.

Waarvan sommigen deel zijn gaan uitmaken van de oudheidkundige details.

De keramiek die je. her en der in de stad tegenkomt is werkelijk bijzonder mooi met heel veel details.

Daar waar ik mijn wandeling begon met de moderne brug, eindigde ik bij de antieke brug. De Puente Santa Catalina over de rivier de Taag is een middeleeuwse brug die gebouwd is op een Romeinse fundering.

Ondanks dat ik op het plekje van gisteren voortreffelijk geslapen heb, ben ik voor de verandering meer richting moderne brug gaan staan. Ik zag daar zulke grote schijnwerpers, dat ik benieuwd ben hoe het er bij duisternis uit ziet.

Zaterdag 16 september 2023

De verlichting was dan wel mooi, het weggetje minder. Het bleek een ontmoetingsplek voor duistere (of intieme) zaakjes. Dus ik ben verkast naar het monumento de la Batalla de Talavera. Vlak naast de snelweg richting Madrid en Toledo. 

De dag is grijs en de rit leidt door een saaie omgeving. 

 Mooi door zijn saaiheid zullen we maar zeggen. Dus over de rit, die gelukkig maar vijftig kilometer was, kan ik niet zoveel moois zeggen.

Een parking nabij het toeristisch centrum van Toledo vinden is nogal een dingetje. Maar, na wat omzwervingen, deze gevonden. 

Vlak bij de roltrappen naar het oude centrum. 

Zondag 17 september 2023

Of het vandaag Urban hiken wordt valt nog te bezien. Het heeft de hele nacht onophoudelijk geregend en voor vandaar, zeker tot 14:00 uur, ziet het er ook niet florissant uit. Morgen zou het wat beter weer zijn met een aangename 24 graden. Dinsdag daarentegen volle bak zon bij 27 graden. Dus misschien dat ik vandaag de stad een beetje ga verkennen om morgen een grote toer te doen.
Voorlopig, het is inmiddels 12:00 uur, lig ik met mijn koffie, broodjes gebakken ei en tabletje nog in bed.

De boog kan niet altijd gespannen staan. Na een kleine twintig uren regen breekt de zon door. Quality time momentje.

Vorige   Home   Volgende