Week 18: Van Antequera naar Playa de Campanario

 

Maandag 4 september 2023
Een wandeling naar het kasteel zal voor morgen zijn. Voor vandaag eerst de Carrefour aandoen. Mijn muis heeft de geest gegeven en de tablet cover is aan vervanging toe. Daarnaast is het ijskastje bijna leeg. Verder heb ik besloten er vandaag een luie vakantie dag van te maken. 

Dinsdag 5 september 2023

Door al dat geluier gisteren inclusief middagdutjes, was er geen behoefte aan uitslapen. Zodoende kunnen we genieten van een mooie opkomende zon.

Vandaag gaan we er een fysieke loop dag van maken. Ten eerste passeer ik het kasteel. Het is in de vijftiende eeuw gebouwd door de Moren.

De stad kent veel kerken. De één nog mooier dan de andere.

Bijzonder zijn de Romeinse termen. 

Van deze badhuizen zijn nog enkele tegelvloeren teruggevonden.

Het centrum bevindt zich ergens beneden aan de voet van de heuvel waar het kasteel op staat. In de wirwar van straatjes.

Men heeft er alles aan gedaan om het stadje netjes te restaureren. De bestrating is daar een goed voorbeeld van. 

Naar goed Spaans gebruik ontbreekt ook de arena niet.

Antequera is een hele oude stad. Al ver voordat de Romeinen in zicht kwamen, werd de omgeving al bewoond. De Dolmen de Romeral, ten oosten van de stad, dateert uit 1800 voor chr. Er zijn in de omgeving nog meer van dergelijke vondsten gedaan die teruggaan naar 3500 voor chr.

Omdat er menselijke resten, schelpen en twee soorten keramiek zijn gevonden, kan men met zekerheid zeggen dat het om een grafheuvel gaat.

We kunnen zelfs nog verder terug gaan. Niet zo zeer qua bewoning of mensheid… maar de wetenschap dat het hier zestig miljoen jaren geleden de bodem van de zee was en onderdeel van de Jura. Omhoog gedrukt door de krachten van de aarde en door erosie zijn de eigenaardige vormen van de rotsen ontstaan.

Om van al dat moois te kunnen genieten is het aangeraden één van de wandelroutes te lopen. De oranje route is ongeveer vier kilometer. Dat lijkt weinig maar is voor een groot deel, door het klauterwerk, een uitdaging.

Ook smalle spelonken maken deel uit van je route. En de nodige venijnige doornstruiken.

Maar wanneer je jezelf daardoor niet laat afschrikken, krijg je leuke momenten voor je lens.

Woensdag 6 september 2023

Vandaag wil ik weer een stukje noordwaarts, richting Cordoba, gaan. Het is overal goed te merken dat het oogstseizoen in volle hevigheid is losgebarsten. Op alle landerijen is het een aardige bedrijvigheid en de akkers, daar waar ze voor wat kleur zorgden, zijn weer droge vlakten geworden. Om door te rijden een saaie aanblik.

Ik zag halverwege, bij de plaats Lucena, een gigantisch groot olijfgaardencomplex. Zo ver het oog kon reiken. Als wildkampeerder zit ik nooit verlegen om een plekje, maar zo tussen de olijfbomen, in de wildernis, leek me wel wat. Op parkings is het niet toegestaan je tuinstoeltje en tafel uit te klappen. Hier is er niemand die zich daar aan stoort. Eigenlijk wilde ik vandaag het natuurpark de Las Sierras Subbeticas aandoen, maar dat zal voor morgen zijn. Het is vandaag bewolkt, dertig graden en ontzettend benauwd. Geen wandel weertje.

Donderdag 7 september 2023

Ik moet zeggen dat ik overheerlijk geslapen heb tussen al die olijfbomen. Het weer is hetzelfde als gisteren. Hoge temperatuur, bewolkt en een lusteloosmakende atmosfeer. Wel wat wind. Maar een warme.

Het natuurpark de las Sierras Subbeticas is er één van de bergen. Heerlijk om doorheen te toeren. De bergen zijn niet extreem. 

Dus geen moeilijke, steile slingerweggetjes maar lekkere toerwegen.

Ergens in de heuvels heb ik de lunch gebruikt bij Fuentes del Castillejo, een klein reservoir, waar wat water uit de bergen wordt opgevangen. Heerlijk rustig. Geen urban geluiden. Enkel vogels.

Ik was eigenlijk van plan de wandelroute naar de Picola Tinosa te gaan lopen. Maar de reviews gaven aan dat het een pittige route is. En met dit benauwde weer laat ik het dus maar aan me voorbij gaan. Vakantie moet wel leuk blijven.

Een slaapplekje vond ik, niet al te ver van de snelweg, achter het voetbalstadion van Cordoba. Langs de rivier Guadalquivir.

Vrijdag 8 september 2023

Aangezien ik morgen het oude centrum van de stad in wil, heb ik eens gekeken wat de parkeermogelijkheden daar zijn. Park4Night adviseerde legio plekken dus ik ben mezelf, laat in de avond, gaan verplaatsen. De plaatsen konden me niet echt geruststellen. Overal zwervers/junks die vijf euro vroegen als parkeer contributie. Het schijnt een plaag te zijn in Cordoba. Maar Park4Night bood uitkomst met een plekje, in een woonwijk, op nog geen kwartier lopen van het oude centrum. Onder de balkonnetjes, waar mensen in het zonnetje zitten, gaf me een gevoel van veiligheid. De Duc stond nog lekker in de schaduw ook. Wat zeker meegenomen is omdat Cordoba de warmste stad van Europa is. Nog warmer zelfs dan Sevilla. De stad was in de 10e eeuw één van de belangrijkste en grootste steden van de wereld. 

In het verleden was de stad ommuurd. Wat echter niet verhinderde dat de stad in diverse handen is overgegaan. Katharen, Romeinen, Vandalen, Byzantijnen, Visigoten en de Moren.

Om de stad binnen te komen ga je over de Romeinse brug, 

waarna je onder de Puerta del Puente doorloopt.

Eén van de eerste eyecatchers is de Mezquita Kathedraal met zijn prachtige binnentuin.

Rondlopend door het oude centrum is het genieten van de steegjes met Tapas barretjes, 

souvenirwinkeltjes, 

en waanzinnig mooie binnentuinen. Wanneer je er voorbij loopt denk je in eerste instantie te maken te hebben met de voordeur van een huis, maar als je binnen gluurt kijk je zo’n prachtige binnentuin in.

De Plaza de la Corredera zag er zo rond 13:00 uur nog wat stilletjes uit. Ik weet bijna zeker dat na zonsondergang, wanneer de temperatuur wat dragelijker is, dit plein bruist van genot.

Voor de luie mensen kan je jezelf laten rijden in een koetsje. Persoonlijk loop ik liever. Niet in de laatste plaats omdat ik met die paarden te doen heb om in deze hitte, dag in dag uit, zo’n kar met obesitas mensen te trekken. 

Er valt genoeg te bezichtigen hier in Cordoba. Zoals deze. De Alcázar de los Reyes Cristianos. Een middeleeuws paleis van de christelijke vorsten.

Bijna overal kan je tegen een vergoeding naar binnen. Tickets zijn online te bestellen. Ik zelf heb me beperkt tot wat rondslenteren in de oude stad. Dat is al een genot op zich.

Zaterdag 9 september 2023

Ik ben de dag begonnen met wat luieren. Gewoon een beetje surfen over het internet op mijn tablet. Niet meer en niet minder. Ik was eigenlijk van plan nog een overnachting hier in Cordoba er aan vast te plakken, maar om 15:00 uur begon het toch te kriebelen. Zodoende de Duc gestart en op weg gegaan naar Mirador Masatrigo.

Ik ben gestart via de N-432 en de N-502. Er gaan geen snelwegen naartoe. Enkel routes national. Zodoende kan ik af en toe een plaatje van de omgeving schieten.

Van de N-502 ben ik de A-422 opgereden. Deze bevindt zich nog in Andalusië. Deze weg had, ik schat, een vijftien kilometer kaarsrecht stuk. Zelfs mijn Duc kon, op de cruiscontrol, gelijk een Tesla, selfsupporting rijden.

De A422 gaat over in de EX-104. We zijn inmiddels in de zelfstandige regio Extremadura. 

De verschillen in landschap zijn enorm. Groene heuvels in Andalusië, gevolgd door, een begin van, bergen in Extremadura, waarna ik door een stuk reed dat wel een woestijn leek.

Je bent dan altijd blij wat water te zien. Al moet ik zeggen dat het woestijnlandschap, zo te zien, niet zo lang geleden een gigantische plens water te verduren gekregen heeft. De grond was sompige blubber, met een dunne harde toplaag.

De Mirador Massa Trigo bevindt zich op een eiland tussen (of in) een aantal stuwmeren. Ik heb me er meteen maar een bivak plekje toegeëigend. 

Het uitzicht is werkelijk weer adembenemend. 

Ik sta op de parking van deze berg. En ik denk, dat daarbovenop de Mirador is. Het is me niet helemaal duidelijk. Er gaat in ieder geval een wandelroute omhoog. Dus dat is een leuke hike voor morgen. Eerst maar zien dat ik hier niet weggestuurd wordt door de politie. Gelet op de recensies op Park4Night heeft niet iedereen hier geluk gehad.

In ieder geval heb ik de Duc nog even onder onze Melkweg kunnen vastleggen.

Zondag 10 september 2023

Vandaag gaan we de dag beginnen met de hike naar boven. Naar de Mirador Masatrigo. Wat ik uit de borden kan opmaken kun je kiezen uit een cirkelvormige route naar boven of de Diehard versie. Keihard recht naar boven zonder fratsen. De cirkelvormige is 2.4 km en de Diehard route 1.1 km. 

Ik heb ervoor gekozen de Diehard versie naar boven te nemen en de cirkelvormige voor de terugweg.

Na 45 minuten bereikte ik de top. De stijging was 168 meter en de Diehard route was 1.14 km. 

Het uitzicht was prachtig. De Mirador bevindt zich op een eiland. Dus welke kant je op kijkt… overal zie je water.

Voor de terugweg had ik gekozen voor de cirkelvormige route. Althans, dat dacht ik. Het blijkt dat de cirkelvormige route gewoon een rondje om de berg is. Niet een route naar boven of naar beneden. Dus hoe je het draait, went of keert… de Diehard versie moet je sowieso lopen. Maar oke… die 2,5 km kunnen er ook nog wel bij. Gelukkig dat ik direct met de directe lijn naar boven ben begonnen. Want het geeft mentaal natuurlijk wel een knauw, als je na je rondje van 2,5 km nog eens keihard recht omhoog moet.

Op Google maps zag ik 32 km verderop een ander meer met een zwemstrand. Na het zweterige avontuur naar de Mirador zeer welkom.

Ik heb, na de zwem, annex badder partij, de Duc in een stil hoekje geparkeerd. Eerst de Blog en wat administratie uploaden. Het plekje van gisteren had nauwelijks internet ontvangst. Dan wat eten en eens kijken wat er zoal in de omgeving aan slaap mogelijkheden zijn.

Vorige   Home   Volgende