Week 17: Van Mérida naar Antequera

 

Maandag 28 augustus 2023
Vandaag, bij het krieken van de dag, besluit ik dit heerlijke plekje te verlaten en meer zuidelijk te trekken naar het natuurpark Morena. 

Ik kies ervoor om de A66 snelweg te nemen in plaats van de N630. Het is zo’n 120 km te gaan dus even lekker op de cruise-control is niet verkeerd. Ik voel me wat grieperig en loom. Misschien dat de nachtelijke temperatuur-val van 30 naar 19 graden zijn tol begint te eisen. Een groot deel van de A66 gaat langs wijnvelden. Zo ver je kan kijken. Ze worden afgewisseld met olijfboomgaarden. Naar mijn idee zagen de wijnranken er maar armoedig en bruin uit. 

Beetje ruim bezien, maar ongeveer ter hoogte van Santa Olala del Cala, ben ik voor de lunch gestopt op de Área Recreativa Rivera Del Cala. Naast de rivier de Cala dus. Althans… waar het voor moet doorgaan. Er was weinig meer van over door de droogte. Dat verklaard meteen de armoedige indruk die de wijnranken maakte. Ik zit inmiddels aardig in de richting van Sevilla. Het heetste deel van Spanje.

Zo rond toeren, zonder echt plan, passeer je soms mooie momentjes. Zoals het kasteel van Castillo de El Real de la Jara. Het plaatsje moet ook nog een stierengevecht arena hebben, maar dat is niet echt mijn ding. 

Na eerst een slaapplekje gevonden te hebben op  een trucker parking ben ik toch maar verder  gereden. Eén van de truckers, een zand/grind lorrie, ging slapen met  stationair draaiende motor. Te idioot voor woorden. Ik kan me voorstellen dat een koelwagen lawaai maakt maar je motor stationair laten draaien voor een beetje airco is van de zotte. En dan was het ook nog een oude bak met decibel hoog vermogen. Na wat omzwervingen vond ik deze CP op de pelgrimsberg van Castilblanco de los Arroyos. Gratis elektriciteit, water, grijs en zwartwater stort. Naast het Hostel voor pelgrims, met een prachtig uitzicht over het stadje. De perfecte slaapplek. Temeer omdat het grieperige gevoel ambetant begint aan te voelen. Wat koortsig. Nu loop ik al een paar dagen met twee diepe kloven onder de hiel en bal van mijn linkervoet. Die zijn een beetje gaan ontsteken. Dus mogelijk is mijn lichaam zich aan het verzetten. Ik heb maar een Ibuprofen genomen en de wondjes schoongemaakt met 96% alcohol. Dus mocht ik mij “echt” beroerd gaan voelen dan weet zo’n Hostel wel een medisch adresje waar ik terecht kan.

Dinsdag 29 augustus 2023

Heerlijk geslapen als een roos. Tot 09:00 uur nog wel. Nu aan de koffie met dit heerlijke uitzicht over Castilblanco de los Arroyos. Mijn lijf heeft zich goed gehouden. Ik voel me al een stuk beter. De koorts is weg. Althans, voor mijn gevoel, en ik voel me enkel een beetje moe. That’s it. Dus ik blijf hier maar een dagje hangen. Blogje schrijven, beetje internetten, en vooral… relaxen.

In de middag gezelschap gekregen van een Franse camper. De uitbaatster van het Hostel dacht dat ik wel Spaans naar Frans vv kon vertalen. Zodoende kon ik mijn SayHi app fine tunen. Dat werkt dus heerlijk. Praat in de mic en hij vertaalt het in woord en geschrift in een taal naar wens. Je kan dus redelijk makkelijk een complexe conversatie voeren. Zoals nu. De hostel mevrouw wilde graag duidelijk maken dat, mocht je het warm krijgen, er in het hostel overnacht of gedoucht kan worden. Ook mocht de keuken gebruikt worden. Eventuele donaties kunnen op de tafel gedeponeerd worden. Het zijn zulke gebaren die campervakanties onvergetelijk maken.

Zo in gesprek, werd me duidelijk gemaakt dat ik, in omgekeerde vorm weliswaar,  de Via de la Plata gereden heb. Een route die, ver voor de jaartelling,  door de Romeinen is aangelegd om het Spaanse zuiden met het noorden te verbinden. Ik moet zeggen... er zijn aardig wat pareltjes aan overblijfselen te bezichtigen.

De avond was broeierig warm. Zodoende tot laat in de avond van het uitzicht zitten genieten onder het genot van een kopje thee.

Woensdag 30 augustus 2023

Om 09.00 uur genoten van mijn ontbijtje bij een heerlijk temperatuurtje van 21 graden. Heerlijk, even niet die verschroeiende warmte.

Ik ben vandaag richting Sevilla gereden. Sevilla zelf heb ik begin augustus al aangedaan, dus ik ben voor Sevilla, linksaf naar het oosten gereden. De bedoeling is om het berggebied rond Cordilleras Baeticus aan te doen, en van daaruit de route westelijk van Madrid naar het noorden te rijden.

Het is hier echt de olijven streek. Zover je kunt kijken olijfboomgaarden.

Althans daar ga ik gemakshalve maar even van uit. Mijn botanische kennis is niet van dien aard dat ik er 100% zeker van ben. Maar goed…mocht ik het fout hebben dan geven jullie maar even een gil via een berichtje onder de blog.

Na een kleine honderd kilometer, kon ik de eerste colletjes rijden. Ok, het is geen Mount Everest die je op moet, maar voor mij als Hollander, hoog genoeg om van een berg te spreken.

Al snel een mooie spot als slaapplek gevonden. Gewoon in het open veld. Meer hoeft het niet te zijn met zo’n magnifiek uitzicht.

Als kers op de taart kon ik, met een kopje kamillethee, mooi genieten van de blue moon. 

Donderdag 31 augustus 2023

De tijd vliegt. Het is vandaag alweer de laatste dag van augustus en de reis leidt naar het nationaal park de Las Nieves. 

Hoog boven het stadje Teba, zag ik al van afstand de ruïne van het kasteel. Een kasteel dat bekendstaat om zijn mooie vergezichten.

Men poogt van de ruïne iets herkenbaars te maken. Bij de vierkante toren is het aardig gelukt. Het is nu een museum ter nagedachtenis aan de Schotse ridder Sir James Douglas, die in de veertiende eeuw hier in een slag tegen de Moslims, het leven liet.

In die periodes moet het hier een waar spektakel geweest zijn. De vijandige koninkrijken Granada en Castile hebben hier ook regelmatig slag geleverd.

Een plaatselijke creatieveling probeert er, anno 2023, iets vredelievends van te maken zodat je deze plek niet met een hoofd vol kommer en kwel verlaat.

Ik ben via de A-367 en de MA-5400, richting het nationaal park gereden. De uitzichten waren adembenemend mooi.

De uitzichtpunten Mirador del Guarda Forestal,

en Mirador de Jorox hoefde eigenlijk helemaal niet aangedaan te worden, zo mooi was de omgeving onderweg. Maar het waren wel heerlijke koffiepauze stopjes.

Langs de A-7250 vond ik, op aanraden van Park4Night, deze picknickplek. 

Met wederom zo’n mooi uitzicht waar ik, straks, kan genieten van de ondergaande zon.

Vrijdag 1 september 2023

Na de scheer, poets en ontbijt rituelen, het pad op. Laat me daar, op nog geen honderd meter afstand, dit mooie kapelletje staan. Compleet met picknick tafeltjes, waterkraan en toiletten. Nog schoon ook. Tsja… als je alles van tevoren weet. 

Vandaag gaan we een echte trip door het park maken en verlaten daarvoor de verharde wegen. Ja ja, we durven vandaag. De regen komt pas zondag, dus profiteren we er maar van dat de onverharde wegen keihard zouden moeten wezen.

Met Google als navigator word je altijd wel een weggetje ingestuurd dat meestal redelijk begint 

Om na, niet  al te snelle tijd, over te gaan in offroad werk. Dat wordt dus kilometers lang kuilen ontwijken en hopen dat je niet te veel tegenliggers krijgt. Het weggetje is namelijk maar anderhalve auto breed. Gelukkig zijn er veel vluchthavens voorzien. Alhoewel, veel vluchthavens maken ze uit noodzaak. Dat betekend dat er tegenliggers zullen komen.  Maar ok, we zijn niet van de bange en gaan er voor.

Tijdens de lunch heb ik even heerlijk genoten van de stilte. Wanneer deze foto een rondom opname zou zijn geweest, dan geeft hij aardig de werkelijkheid weer. Waar je ook kijkt… bergen en bomen. Niets van beschaving.

In het uiterste zuidpunt van het park bevindt zich de Sendero Charco del Canalón. Een watervalletje dat neerkomt in dit riviertje. Je kunt een steil pad naar boven lopen of het riviertje stroomopwaarts doorwaden, om er te komen. Nu heb ik er, door de droogte,  niet zo veel vertrouwen in dat de waterval spectaculair zal zijn. Dus ik heb mezelf maar heerlijk gebadderd. Het bergwater was door de hitte van de afgelopen weken aangenaam.

Deze oude geruïneerde villa kwam ik tegen in de omgeving van Ronda.

Met in de achtertuin, naast een echte toren, dit uitzicht op de stad Ronda.

Via mijn telelens kon ik al gauw zien dat er in het stadje leuke dingen te zien zijn.

Via Park4Night werd deze plek, achter de brandweerkazerne, gescoord. Ik moet zeggen dat, tot op heden, die areas recreativo, ofwel picknickplaatsen, me goed zijn bevallen.

Vrijdag 2 september 2023

Vandaag ga ik de dag beginnen met een stevige wandeling. Ik wil graag in één run mijn minimale tienduizend stappen voor de dag erop hebben zitten. Het plan is om een stukje van de GR 249.5 op te lopen. De route maakte deel uit van een grote route die uit diverse delen bestaat. Het is dus geen route die mij terugbrengt op het startpunt. Zodoende heb ik besloten een kilometer of vijf de route te lopen en dan via Google Maps de terugweg te laten bepalen.

Het levert weer mooie vergezichten op. Het lopen in dit soort landschappen blijft, voor mij, een waar genot.

Maar niet enkel de vergezichten boeien me. Zelfs zo’n eenvoudige treinrails vind ik, al wandelend, mooi om te zien.

Na de wandeling heb ik getracht de stad Ronda te bezoeken. Maar vandaag zag ik daar, na een uur vastgezeten te hebben in het verkeer, vanaf. Er is één of ander volksfeest aan de gang en de stad is één grote chaos.  Zodoende maar een foto van de buitenkant.

Als slaapplekje weer een area recreativo gevonden. De area recreativo pilar de Coca deze keer. 

De strakblauwe hemel is inmiddels verdwenen. Volgens de weersverwachtingen gaat het in Spanje zwaar weer worden. In deze omgeving wordt een DANA verwacht die voor overlast zal gaan zorgen. 

Zondag 3 september 2023

Ik heb, laat in de avond, toch maar besloten de mooie picknickplek, die kilometers van het asfalt verwijderd was, te verruilen voor een plekje dichter bij een verharde weg, Het zware weer dat voorspeld wordt, en waarvan ik in de verte de bliksemflitsen al zie oplichten,  kan je nou ook weer niet klakkeloos negeren, en zware regen op onverharde wegen maakt modder. En daar ben ik inmiddels al door schade en schande wijzer door geworden.

Zo in het aardedonker naar een plekje zoeken, leidde ertoe, dat ik me ergens in the middle of nowhere bevindt. Dus een bezoekje aan Ronda laat ik maar varen. Op zich is het weer niet lekker, en zat de stad door één of ander feest, potdicht.

Dus we rijden naar het noordoosten. Naar Antequera. Zo zakken we langzaam af ten oosten van Madrid.

Bij het binnenrijden vond ik al snel een plek in een urbanisatie gebied. Een gebied dat klaargemaakt wordt/werd voor toekomstige bebouwing. Mijn ervaring is dat het vaak niet al te schone gebieden zijn, maar wel rustige gebieden.

Door alle rommel op de grond, zochten zelfs de geiten het hogerop om nog wat lekkers te nuttigen. Het verbaasd me telkens weer wat er allemaal uit de auto geflikkerd wordt in de zuidelijke landen. En niet enkel op picknick of stopplekken. Ook gewoon in de bermen waar niet gestopt kan worden. Dus het wordt gewoon uit het raam gegooid.

Na wat Google research, zag ik dat het plaatsje Antequera een mooi centrum en kasteel te bieden heeft. Dus besloot ik een andere plek te zoeken. Via Park4Night vond ik een populaire camper spot op een heuvel met een mooi uitzicht op het kasteel.

Vorige   Home   Volgende