Week 5: Van San Roque naar Cadiz

Maandag 5 juni 2023
Het plan was om vandaag “the roque” op te gaan. Op zich lijkt Gibraltar in een dagje wel bekeken te zijn. Maar wil je de rots omhoog lopen… tsja, dan kost het natuurlijk wat meer tijd. Maar ok, er gaat ook een kabelbaan naar boven. Dus klimmen is geen must.

Vanmorgen zag het er helaas wat bewolkt uit. En ik wil graag een foto kunnen maken van de Marokkaanse kust. Dat zou, vanaf de rots, bij goed weer moeten kunnen. Dus ik wacht nog één of twee dagen. Voordeel van een pensionado vakantie is zijn open einddatum. Dus… “No plan, no stress!”

Met het fietsje maar even het vuilniszakje gedumpt in één van de vele containers. Dat is goed geregeld hier in Spanje. Elke straathoek heeft wel, zo’n beetje, een aantal vuilniscontainers voor de bewoners. 

Ik heb er vandaag maar even een luier en hang dag van gemaakt. Mijn oude mannenkwaal speelt weer een beetje op. Het, afgelopen zaterdag, proberen uitgraven van de Duc, heeft voor een zeurende rugpijn gezorgd. De ervaring heeft mij inmiddels geleerd dat met een dagje of twee rustig aan doen, het weer over gaat. 

Zodoende de tijd doorgebracht met wat poetsen, van de auto zijn zwarte plastic delen. Die waren, ondanks dat ze gespoten zijn in Raptor liner, een beetje bleek geworden. Ik denk door de wat agressieve autowasinstallaties hier. Die werken perfect, maar de laatste fase, met het warme gedemineraliseerde water, doet wat met de diepe kleur van het plastic. Maar het ziet er weer pico bello uit nu.

De rest van de tijd een beetje doorkomen met het lezen van de kranten. Er zijn ergere dingen. Bye the way… herinner je mijn blog over het beklimmen van de Pico Veleta vorige week donderdag? Specifiek het stukje over de stadsjongen die ballen verstand had van wilde dieren? Die Steenbokjes ja. Zit ik toch net in de Telegraaf te lezen, dat een Nederlandse vrouw en twee Belgische toeristen, daar niet zo ver vandaan, gewond zijn geraakt omdat ze door zo’n beest zijn aangevallen. Hahaha, blij dat ik toch maar er met een hele grote boog omheen gelopen ben.

Inmiddels is het 16:00 uur, 25 graden en volle bak zon. De blog is gemaakt en ik zit te twijfelen om een flesje rode Spaanse wijn open te trekken. Dat ontspant natuurlijk wel de overbelaste onderrug spiertjes. 

Dinsdag 6 juni 2023

Het flesje rode wijn, dat ik gisteren soldaat wilde maken, heb ik maar dicht gelaten. Ik wilde vandaag de rots op en, heb snel berekend, dat als ik dat lopend zou gaan doen, ik, inclusief wat bekijk-werk in de stad zelf, dik twaalf uur kwijt ben. Dat zou dus een knappe aanslag op mijn fysiek zijn. 

De Duc heb ik vandaag een luxe plek gegund. Aangezien ik de hele dag weg zou blijven, heb ik hem zekerheidshalve op een bewaakte betaalparking gezet. Zo’n beetje in het voorportaal van de douane. Dus lekker dichtbij ook.

Uitchecken uit Spanje en inchecken op het UK grondgebied ging verbazingwekkend snel. Paspoortje werd gescand en je werd een beetje streng aangekeken, that’s it.  Bij buitenkomst krijg je meteen het UK gevoel door de dubbeldeks bussen.

En de rode Engelse telefooncellen.

Ook een grappig gebeuren is, bij binnenkomst,  het oversteken van de landingsbaan. Als vliegtuigen op gaan stijgen of gaan landen, dan gaat het voetgangerslicht op rood. Zo simpel kan het zijn. Ok, naast het stoplicht vind je wel een wachtlokaal van de politie. En, gezien de zware automatische machinegeweren die ze dragen, heb je wel direct in de gaten dat het niet een doorsnee oversteekplaats betreft.

Om te voorkomen dat je halverwege plots een vliegtuig op je hoed krijgt, wordt je subtiel gemaand door te lopen, en niet stil te staan.

De top van de rots was nog gehuld in dikke nevel. Dus het zien van Marokko kunnen we wel schudden. Maar aangezien, soms de wolken wel eens rap wegtrekken, besloot ik eerst een rondje om de rots heen te lopen.

Aan de zuidkant van de rots kom je dan deze leuke gekleurde huizen tegen.

En weggefrommeld tussen de huizen, dit aandoenlijke kerkje.

Werkelijk elke vierkante meter wordt benut. 

Het eigenlijke centrum bestaat uit een labyrint van steegjes. In de zijstraten van de Main Street vind je de pubs, waar al vroeg Fish and chips gegeten kan worden.  De Mainstreet zelf is de basis van alle taxfree shops. Persoonlijk vond ik het niet echt goedkoop. Mijn camera’s en lenzen heb ik goedkoper via het internet gekocht. Misschien ook wel via Gibraltar… wie weet.

Naast de rots zelf is de kabelbaan een attractie op zich. Daarnaast is er op de rots het “Nature Reserve". Een deel van de rots met bezienswaardigheden waarvoor je een entree moet betalen. Dit kan je in combinatie doen met de kabelbaan. Met de kabelbaan kan je kiezen uit een enkele reis naar boven of een retourticket. De kosten voor een enkeltje, gecombineerd met de Nature reserve, kost 34.50 pond. Een retourticket, gecombineerd met de Nature reserve kost 37 pond. Ik wilde naar beneden gaan , dus door die Nature Reserve. Maar ik heb toch maar voor de zekerheid een retourtje genomen. Die 2.50 pond gaan me de kop niet kosten.  Wil je trouwens enkel de top van de rots bezoeken, dus de Nature Reserve niet bekijken, dan kost een retour ticket 19 pond. Je kan dan dus niet naar beneden lopen omdat je immers niet voor de Nature Reserve betaald hebt.

Eén van de bekendste attracties op de rots zijn de aapjes. Ze staan er om bekend zeer brutaal te zijn. Persoonlijk vond ik dat wel meevallen. Ze waren totaal niet geïnteresseerd in de mensen. 

Een kunstig gebouwde hangbrug, om de route wat in te kunnen korten.

De zuidzijde van de rots zat potdicht door de laaghangende bewolking, de noordzijde daarentegen gaf nog mooie vergezichten prijs. Helaas voor mij bevinden de Mediterranean steps zich aan de zuidkant. Dit traject van anderhalve kilometer, over ruige paden van de categorie “zwaar”, kost je, volgens de waarschuwingsborden,  twee uren aan tijd. Dus je kan een inschatting maken hoeveel uitdaging dat oplevert.

Ik had daarentegen wel de mazzel dat ik één van de drie vliegtuigen zag opstijgen die Gibraltar dagelijks aan doet.

Rond 15:00 uur vond ik het welletjes en ben ik richting parking gegaan. Een stuk dat me dik een uur kostte. Want zie, beneden in het labyrint, je weg maar eens in één keer goed te vinden.

Al met al, 21 km, 8 uur plezier en 1662 kcal minder. En dat, wanneer ik de parking meereken, voor de prijs van 53,80 pond. Geen flauw idee welke wisselkoers er aan gehouden wordt. Dus de eindafrekening is nog even een verrassing.

Morgen hou ik Gibraltar voor gezien en ga ik verder richting Tarifa. Het meest zuidelijke punt van het Europese vasteland. Dan kan ik het eerste sterretje op mijn ToDo lijst plaatsen. Voor de overnachting een plekje aan het strand gevonden. Compleet met (koude) douche voor de deur. Inmiddels is het beginnen te regenen. Dus ik kan ook zonder die strandpaal een koude douche nemen.

Woensdag 7 juni 2023

Ik lag gisteravond al vroeg in de koffer. De 21 km, die ik bij terugkomst vierde met een half flesje wijn, nodigde daartoe uit. Resultaat is natuurlijk wel dat je vroeg wakker bent. Het regent nog steeds onafgebroken met een strakke zeewind. Ok, het is met 21 graden niet koud, maar het is ook niet het weer dat je van Spanje verwacht.

Zodoende dus besloten de Gibraltar stop te verlaten en verder te trekken naar Tarifa.

Aangezien het nog steeds regende en waaide ben ik maar op fourage uitgegaan in de plaatselijke Lidl. Het weer ziet er, volgens de voorspellingen, de komende dagen niet echt als hoogzomer uit. Dus ik heb maar voldoende wijntjes, bier en lekkers ingeslagen. Tsja, je moet wat om de tijd te doden.

De regenapp laat zien dat rond 12:00 uur de regen voorbij is. Het is nu 10:00 uur, dus ik ben maar alvast aan deze Blog begonnen. Nog te vroeg voor wijn of bier. Dat wordt dus koffie met chocolade koeken.

Het is inmiddels vier uur in de middag en de regen is nog steeds niet opgehouden. Tsja… die apps kunnen er dus wel eens naast zitten. Balen doe ik echter niet. Heb een pracht van een plek gescoord tussen, voor het merendeel, Van Livers. Ik ben er nooit speciaal naar op zoek geweest, maar had toch altijd wel wat stille hoop, er eens spontaan op terecht te komen. Even niet tussen de Glampers waar iedereen manager blijkt te zijn geweest. Nu heb ik niets tegen managers maar… ze hoeven het me het niet ongevraagd te laten weten. Voor mij telt niet wat je bent geweest, maar hoe je “nu” in het leven staat. En hoe je daarmee omgaat.

De zon liet zich rond vier uur voorzichtig zien. Wel met een strakke zeewind. Een Eldorado voor de kitesurfers.

Het is echt verbazingwekkend hoe hoog sommigen van hen komen. 

Ik heb me laten vertellen dat het hier op Tarifa altijd hard waait door de samenkomst van de Oceaan met de Middellandse zee. Wat hier dan ook, kunstig, is uitgebeeld voor de toeristen.

Tevens is het hier het meest zuidelijke, bereikbare plekje, van het Europese vasteland.

Wanneer je het helemaal precies wil doen… je kan nog iets zuidelijker achter dit hek.

Maar, zoals deze vrije jongens, liet ik me dan ook niet tegenhouden door een hekje. Ik zal me toch, door een Spaans autoriteitje, niet laten tegenhouden om het meest zuidelijke stukje van “mijn” continent te bezoeken. Want voor elke camper reiziger, die elk land van Europa wil aandoen, zijn dit natuurlijk de gouden sterren op zijn kaart.

Vanuit de haven van Tarifa is, op de achtergrond, Marokko duidelijk te zien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat vanuit het stadje diverse dagtrips georganiseerd worden naar deze Afrikaanse locatie. Ik ga me hier straks toch serieus in verdiepen. Het lijkt me wel wat.

Maar voorlopig, eerst op m’n gemak dit stadje verkennen.

Donderdag 8 juni 2023

Om half acht langzaam ontwaken. De wind is wat gaan liggen maar nog wel aanwezig. Zei het, dat ik mijn dakluiken weer kan open zetten zonder gevaar op schade. Er is regen voorspeld tot vijf uur vanmiddag. Dus de tijd doorgekomen met wat surfen op het internet en luieren.

Vandaag heb ik besloten afscheid te nemen van het coffee monster. Het zuidelijkste punt van het Europese vasteland leek me een aardige locatie voor hem om opgepakt te worden door een andere reiziger die hem verder van koffie voorziet.

De Oceaan Kant, waar de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan samen komen, werd dus even zijn plekje.

Ik ben benieuwd waar hij mee naartoe genomen wordt. Aan een gebrek aan internationale toeristen zal het hier niet ontbreken.

De wind is niet meer zo extreem als gisteren. De kitesurfers hebben dan ook plaats gemaakt voor de normale surfers. 

Al met al is Tarifa een leuk stadje met voldoende bezienswaardigheden. Zowel op gebied van cultuur als uitgaansmogelijkheden en strand. Echt zo’n stadje waar je, in je fantasie, heel ver terug kan gaan in de tijd.

Vrijdag 9 juni 2023

Het is vrijdag alweer. Vroeger duurde het soms een eeuwigheid voordat de doordeweekse dagen voorbij waren. Nu vliegen ze om. Voor je het in de gaten hebt is het alweer weekend.

Ik heb Tarifa verlaten en rij, via de N340, richting Cadiz. Een relaxte route langs leuke witte dorpjes. Het eigenlijke doel is Sevilla, maar ik wil een niet te grote rit maken. En in Cadiz, of de omgeving daar, wil ik wat strand meepakken.

Cadiz zelf ben ik even verkennend doorheen gereden. Een grote toeristenstad. Ziet er, zo op het eerste gezicht, leuk uit om doorheen te slenteren. Maar ik kon nergens een parkeerplaats vinden. Maar iets buiten de stad vond ik dit rustige strand met  zowaar voldoende parkeergelegenheid. Ook nog eens onder een afdak tegen de zon. En dat is welkom. De temperatuur is inmiddels 32 graden. Gelukkig met een verfrissende zeewind. Zodoende is de gevoelstemperatuur wat lager.

Na vier uurtjes braden, afgewisseld met poedelen, begon ik zowaar honger te krijgen. Heb me eerst even uitgebreid gedoucht onder de heerlijke lauwe stranddouche, en ben lekker op de parking een potje gaan koken.

Na wat inkopen in de Mercadona vond ik, iets buiten Cadiz, in San Fernando deze grote parkeerplaats bij het strand. Aangezien er al een aantal andere campers stonden heb ik hem er lekker bij gezet. Zo, even tijd maken voor de Blog en dan wat relaxen met een biertje.

Zaterdag 10 juni 2023

Een heerlijke nachtrust achter de rug. Voor zo’n mooie parking, met aan de overkant van de straat het strand, ga je geen camping opzoeken. Nou moet ik zeggen dat ik campings enkel bij hoge uitzondering op zoek. Aan de kust is altijd wel een stranddouche te vinden. In het binnenland ligt dat soms anders. Dan wil ik nog weleens een camping municipal nemen. Er zijn er die bijzonder mooi zijn met zwembad en alles erop en eraan voor 25% van de commerciële campingprijzen. Niet dat de prijs het probleem is, meer de vrijheid. Wanneer ik om 03:00 uur in de nacht de zin heb om te vertrekken, wil ik gewoon de vrijheid hebben om dat te doen. Niet meer, en niet minder. Dat trekt mij zo aan rondreizen met een camper.

Ik heb besloten hier twee dagen te blijven staan. De weersvoorspellingen zijn de komende dagen echt Spaans hoog zomerweer. Vandaag en morgen wat zonnekloppen, en dan maandag de stad Cadiz in. Er zou daar een mooi bewaakte parking midden in het centrum moeten zijn. Weliswaar rap volzet, maar als ik maandagmorgen, voor dag en dauw, daar binnen rij, moet ik toch wel een plekje kunnen vinden. En volgens ParkForNight is overnachten geen probleem.

Ik moet zeggen dat Playa Camposoto, zo’n zes kilometer buiten Cadiz, zeer goed voorzien is door de lokale overheid. Om de kilometer zo’n reddingspost 

compleet met ambulance en verband lokalen,

Douches, toiletten en voldoende vuilcontainers. Niet van die lullige prullenbakjes maar echte kliko’s. Het ziet er dan ook kraakhelder uit. Echt een strand waar je voor je plezier naar toe gaat.

Zondag 11 juni 2023

Ik ben nu precies een maand onderweg. En zit, nu pas, in de eerste aaneengesloten reeks van hete dagen. Dat is een heel verschil met mijn vakantie in dezelfde periode 2022. Toen vielen in mei, onafgebroken, de mussen van de daken van de warmte.
Vandaag schommelt de temperatuur tussen de 28 en 31 graden. Wel met een redelijke zeewind. Dus perfect voor een lange strandwandeling.

Van Playa Composita naar de baai van San Fernando is het ongeveer zes kilometer lopen. Dus twaalf in totaal. Wanneer je het rustig aandoet, ben je zo’n drie uurtjes zoet. En mag je op de achtergrond Castillo de Sancti-Petri aanschouwen. Dit kasteel, gebouwd op de fundamenten van de Melqart-Hercules tempel uit de oudheid, ligt op een eiland voor de baai. Je kan er gebracht worden met een bootje of je kan een kajak huren en er op eigen gelegenheid heen peddelen. De recensies lieten echter zien dat het niet bijster interessant zou zijn. Dus ik heb mijn beurt overgeslagen.

Dit stuk strand, van de baai, richting Cadiz, blijkt altijd van strategisch belang te zijn geweest. Het kasteel, een grote militaire basis en diverse oude bunkers, uit de tijd van de Spaanse Burgeroorlog en WO2, getuigen daar nog van.

 

Aan de andere kant van de camperparking is een soort van getijden achterland

de thuisbasis van diverse kraanvogels. Ik kon helaas niet dichterbij komen door de agressiviteit van de zeemeeuwen die daar waarschijnlijk nesten hadden.

Het wemelde er van de krabbetjes.

Morgen staat de stad Cadiz op de planning. Als de voorspelling goed is dan wordt het ook weer een warme dag. Maar ik voel aan mijn huid, dat die  ondanks de factor 50 crème, wel een rustdag kan gebruiken. Dus ik ga dan een dagje Urban hiken.

Vorige   Home   Volgende