2025-09-15 Litouwen: - Richting Zuiden - Kaunus
Maandag 15 september 2025
Ik heb als eerste daad van de dag een duik in het water genomen. Niet echt warm.
Het is bij lange na niet de temperatuur van de Middellandse zee. Desalniettemin
was ik niet de enige die het lefgozertje aan het uithangen was.
Niet dat maandag specifiek mijn fourage dag is, maar in het begin van de
week is de ijskast wel altijd leeg. Dus moet die aangevuld worden.
Vandaag ga ik zuidwaarts rijden. Over de E67. Een ontzettend drukke weg
met links en rechts enkel landerijen. Er rijden meer vrachtwagens overheen
dan ik in België op de E40 zie. Het zijn golven hier. Zo heb je een minuut niets,
en dan heb je er twintig in colonne. En denk nu niet dat het een snelweg is met
drie of vier banen.Nee, gewoon een provinciale tweebaansweg. Althans zo noemen
wij ze. Waar ik al weken bang voor was, gebeurde trouwens. Een tegemoetkomende
vrachtwagen was waarschijnlijk met andere dingen bezig dan sturen en reed de berm
in. In mijn spiegel had ik de verwachting dat hij wel op zijn kant zou gaan, maar hij kreeg
hem onder controle. Met dat soort capriolen heb je voor je het weet een frontaal einde
leven momentje.
In Raudondvaris ben ik gestopt voor de lunch. Bij deze liefdesboom.
Deze keer geen slotjes aan een brug maar in een kunstige gesmeden boom.
Er was op het landgoed naast de parking een prachtig landhuis kasteeltje.
Momenteel dienstdoende als een district museum.
In de tuin deze prachtige Oranjerie. Daar waar het vroeger een luxe plantenkas
was, is het nu een prachtig restaurant.
Even buiten Kaunas zag ik deze onnatuurlijk ogende heuvel.
Sinds 1000 v.Chr. gaven Litouwse gemeenschappen bij het kiezen van een
woonplaats voorrang aan heuvels en hooglanden, waar ze met aarde en hout
verdedigingswerken op heuvels bouwden. mogelijk heeft later het kasteel
van Pilėnai op deze heuvel van Pypliai gestaan, die in 1336 door de Duitse
Orde werd verwoest. Waar Pilėnai precies stond, is nog steeds niet bekend,
maar er zijn veel legendes over waar het zou kunnen hebben gelegen. In een
van de legendes over het heuvelfort van Pypliai wordt het ook met Pilėnai
geïdentificeerd.
Er zijn nog veel meer legendes over deze heuvel. Er wordt gezegd dat velen
boze geesten in de buurt van de heuvel hebben zien ronddwalen. Veel jongeren
waren geïnteresseerd in wat er zich in de heuvel bevond, maar degenen die
probeerden de heuvel te graven, droomden 's nachts van allerlei vogelverschrikkers
die hen vertelden dat ze moesten stoppen met graven.
Voor mij geen reden om de 220 treden links te laten liggen en zo mijn cardio
momentje en dit prachtige uitzicht te moeten missen.
In een achteraf weggetje langs de rivier de Memel dacht ik even een leuke
slaapplek gescoord te hebben. Maar het weggetje werd drukker bereden
dan verwacht. Dus ik denk dat ik straks, na het eten en het schrijven van
deze blog, even verderop ga kijken naar iets meer comfort.
Reacties
Een reactie posten