2025-09-03 Letland: Nationaal Park Gauja

 Woensdag 3 september 2025

Vandaag wordt het een “doe” dag. Dus ik ben maar wat blij dat ik goed 

geslapen heb. Op een plaspauze na, midden in de nacht, heb ik zalig 

geslapen. Zo zalig dat ik pas om 10.00 uur uit bed kwam. Die bosparkings 

zijn pareltjes van plekjes. Lekker donker en muisstil.

Ik begin de dag met een hike. Nou, eigenlijk een wandeling. Het traject is 

namelijk niet authentiek maar gemodificeerd. Zo'n vierhonderd treden leiden 

naar de rivier Gauja. Gisteren noemde ik het de Gauja vallei, maar in werkelijkheid 

is het een kloof. Die knap steil en diep naar beneden gaat. Vanaf de parking 

vierhonderd treden dus. 

Na de afdaling ga ik de rivier over via de Pedestrian Tuibrug. 

iets verderop heb je dan, vanaf de oever, een prachtig overzicht over 

de Velnalas kliffen.

Tijdens mijn wandeling passeerde ik dit monumentje dat iemand gemaakt 

heeft naar aanleiding van zijn gelopen pelgrimstocht naar Santiago de 

Compostella. Gezien de prestatie wil ik de vertaling niet achterwege laten: 

“Jãnis Sûlte liep de Camino Santiago in deze schoenen vanaf zijn voordeur in 

Sigulda naar Santiago de Compostela. De 5005 kilometers liep hij In 202 dagen  

en doorkruiste daarbij zes landen.”

Een knappe prestatie want dat is toch bijna non stop elke dag 25 kilometer. 

Hij heeft er meteen het bekende Sint Jacobsschelpen symbool achtergelaten voor 

wie wil weten welke richting Santiago de Compostela uit is.

Dezelfde kant op lopen leidt langs de Devils cave. Een door erosie 

uitgesleten grot in de kliffen wand.

Het materiaal nodigt uit om jezelf onsterfelijk te maken door je naam erin te krassen.

Na de ochtendwandeling ben ik naar het museum en de archeologische site 

gereden van het kasteel van Turaida. Dit gebied is één van de meest 

onderzochte middeleeuwse plekken in de Baltische staten en behoort tot 

het cultureel erfgoed van Letland.

Op het terrein staat de Turaidas Roze. De oudste bewaarde houten kerk van Letland.

Het kasteel is, binnen de financiële mogelijkheden, kunstig gerestaureerd. 

Het is zeker niet meer authentiek maar, door de wijze van opbouwen, is goed 

te zien wat oorspronkelijk het uiterlijk was.

Het kasteel ligt heel strategisch in de U-bocht van de rivier en is in 1214 

gebouwd op aanwijzing van de aartsbisschop van Riga. Hij bestond 

oorspronkelijk uit enkel de hoge ronde toren die boven de boomgrens 

uitsteekt. Later, in de loop der eeuwen, is hij uitgebreid met diverse 

gebouwen en verdedigingswerken.

Rond de hele site is een pracht van een park aangelegd met, ter 

compensatie aan alle oudheden, moderne kunst.

Persoonlijk ben ik niet zo’n liefhebber van moderne kunst. De fantasie van de 

maker doet me altijd denken aan de inmiddels achterhaalde vlekkentest. T’is 

maar wat de gek erin ziet.

Toen ik onderweg was naar mijn slaapplekje voor de dag, passeerde ik 

het Lielstraupe kasteel. Een kasteel dat in de 13e eeuw werd gebouwd 

in opdracht van Baljuw von Rosen. Het kasteel is in de 18e eeuw verbouwd 

in barokstijl en in 1905 zwaar beschadigd door revolutionairen. Baron Hans 

von Rosen liet het tussen 1906 en 1909 herbouwen en restaureren en het wordt 

beschouwd als de eerste restauratie in Letland die volgens wetenschappelijke 

normen is uitgevoerd.

Iets verderop heb ik een plekje voor de nacht gecreëerd in een bos 

aan een meertje. Het weggetje er naartoe was wel een baggerpad. 

Dus hopen maar dat het niet gaat regenen vannacht.

Vorige   Home   Volgende