2025-08-14 Estland: Richting Noorden - Kolkja
Donderdag 14 augustus 2025
Het hoogtepunt van gisteren is absoluut voor herhaling vatbaar. Nog even
om de statistieken wat te verhogen, rij ik nog een keer door Rusland dus.
Ik heb Rusland twee keer bezocht tijdens mijn vakantie 2025. Dat gaan er
niet veel kunnen zeggen. ;-)
Ik zit nu in het zuidoosten van Estland. En zoals ik eerder liet weten is
het de bedoeling dat ik dan terug ga, langs de Russische grens, naar
Tallinn. Zo ongeveer bij Tallinn zit ik op de middenlijn van Estland. Van daar
uit ga ik dan, een beetje zigzaggend, zuidwaarts naar de grens met Letland.
Zo heb ik een goede indruk van de diverse streken en culturen in Estland als
herinnering.
In Värska ben ik nog even gestopt bij het bureau van toerisme om te kijken
of er in de richting die ik ga rijden nog iets speciaals te bekijken is.
Tegenover dat bureau stond het Petserimaa Vab adussammas monument.
Het monument is oorspronkelijk ontworpen door de Estse beeldhouwer
Roman Haavamägi in 1938, met het plan om het in de zomer van 1940 te
onthullen in het hart van Petseri (tegenwoordig Pskov in Rusland). Maar
helaas... op het laatste moment gooide de Sovjetbezetting roet in het eten
— twee keer zelfs: in 1940 en opnieuw in 1944. 80 jaar later, op 20 juli 2020,
werd het monument alsnog plechtig onthuld — alleen niet in Petseri zelf, maar
in Värska, dat tegenwoordig als het centrum van Setomaa geldt. Het monument
eert ongeveer 350 Estse soldaten die in de Onafhankelijkheidsoorlog (1918–1920)
in de regio Petserimaa omkwamen. Ook symboliseert het de belangrijke betekenis
van het Tartu-vredesverdrag, dat destijds vastlegde dat Setomaa bij Estland hoorde
— iets wat voor de Seto’s een grote verandering betekende.
Ik ben er helaas net te laat voor. Op 2 augustus j.l. was hier Seto
Kingdom Day. Het grootste Seto spektakel van het jaar. Ik denk
goed vergelijkbaar met de Nederlandse Koningsdag.
De Seto’s (ook wel Seto volk genoemd) zijn een kleine, maar
heel unieke etnische groep die vooral leeft in het zuidoosten
van Estland en een stukje van Rusland, in een gebied dat Setomaa
heet. Ze hebben een eigen cultuur, taal en tradities die duidelijk
verschillen van de rest van Estland.
Setomaa ligt rond de stad Värska en strekt zich deels uit over de
Russische grens. Het gebied is eeuwenlang een grensland geweest
tussen Oost en West, waardoor hun cultuur een mengsel heeft van
zowel Baltische als Slavische invloeden.
Ze spreken Seto keel (Seto-taal), een dialect van het Zuid-Estlands,
maar met veel woorden en invloeden uit het Russisch. Esten verstaan
het vaak wel, maar het klinkt ouderwets en soms moeilijk.
Anders dan de overwegend lutherse Esten, zijn de meeste Seto’s
Oosters-orthodox. Dit zie je terug in hun kerken, iconen en feestdagen.
Ze staan bekend om hun leelo, een eeuwenoude, meerstemmige zang stijl
die op de UNESCO-lijst van immaterieel erfgoed staat. Traditionele kleding
is kleurrijk en rijk versierd met zilveren sieraden, vooral grote zilveren
borstplaten. Dus dat had een perfecte fotogenieke dag kunnen worden.
Zo’n Oosters-orthodox kerkje passeerde ik langs de weg 45. Voor zover
ik begreep wordt hij al jaren niet meer gebruikt.
Dat hele Seto verhaal sprak me wel aan, dus ik besloot ter plekke de
lokale economie een boost te geven. Ditmaal dus geen Lid maar een
lokale Coop kruidenier. Ik moet zeggen dat de prijzen schappelijk zijn.
Zelfs de voor Esten geïmporteerde Médoc en de Leffes waren naar
onze begrippen niet duur.
In dit deel van Estland is dit vaak het uitzicht dat je een tijdje hebt.
Gecombineerd met uitgestrekte Korenvelden en bossen.
Gelukkig dat er zo af en toe nog iets bijzonders te zien is, anders zou het
een eentonig ritje zijn geworden.
Net zoals dit monument ter ere van Jaan Jaago. Een Etse worstelaar die
maar liefst zeven wereldtitels en vijf Europese titels in het prof-worstelen
in de wacht sleepte.
Dit sneeuwwitte in neo-gothic stijl gebouwde kasteel is eigenlijk nog niet zo
oud. Het is, rond 1880, gebouwd in opdracht van Arved Georg von Nolcken.
De landeigenaar van de Latskivi regio.
Bij het Peipusmeer zag ik dit mooie strandje. En aangezien een badje weer
eens hoognodig was besloot ik hier op de parking te blijven staan voor de nacht.
Ik verwacht hier niet weggestuurd te worden. Het is op de foto niet te
zien maar achter de camper staan nog twee caravans compleet met partytent.
Dus ze maken zich hier niet zo druk om kampeergedrag op publieke parkings.
Nog even genieten van het uitzicht.
Volledig Zen.
Reacties
Een reactie posten