2025-08-07 Estland: Richting westen - Haapsalu
Donderdag 7 augustus 2025
Ik ga vandaag verder westwaarts en blijf een beetje onder
de kust rijden.
Hier passeerde ik het Padise klooster. Het Padise-klooster is een voormalig
cisterciënzerklooster en werd in 1310 gesticht door de verdreven monniken
uit het klooster van Dünamünde in Letland. Na de ontbinding van het klooster
in 1559 werd het omgebouwd tot een fort en vanaf 1766 gebruikt als landhuis.
Het oorspronkelijke klooster is nu een ruïne die men aan het restaureren is.
Momenteel doet het terrein waarop het klooster staat dienst als conferentieoord.
De route die ik rij is een afwisseling van braakliggende onontgonnen grond, korenvelden
grote stukken bos
landbouw
en hier en daar wat houten huisjes. Al dan niet bewoond. Het gebied is
dunbevolkt en ondanks dat Estland niet zo groot is, het heeft de grootte
van Nederland, zo ongeveer, telt het nog geen 1,4 miljoen inwoners. Die
voor het merendeel in de grote steden wonen.
Zelfs hier aan de kust kwam ik op mijn trip maar één klein plaatsje
tegen dat rond een kleine industrie was gebouwd. Een beetje in de
Sovjet woonkazerne stijl.
Desalniettemin, hun dunbevolkt dan ook, een kerkje is altijd wel ergens
te vinden. Zoals deze Risti-Kirik.
Midden in Haapsalu, een wat grotere hautaine badplaats, ben ik halt
gehouden bij dit kasteel.
Het is een kasteel, zoals een kasteel hoort te zijn.
In mijn fantasie zie ik hier de ridders de boeren, burgers en buitenlui
verzamelen, en met kruisbogen en speren plaatsnemen achter de kantelen.
Het stadje Haapsalu mag er trouwens ook zijn. Het straalt nog het hautaine
uit die het had als kuuroord in het begin van de vorige eeuw. Met name bij
de bevolking van Sint Petersburg was deze plaats erg geliefd.
En niet ten onrechte. Ik vond het een plezant stadje om doorheen te lopen
en even uit te kijken over de Baai van Haapsalu die uitkomt in de Oostzee.
Toen ik het stadje uitreed, passeerde ik dit oude station. Nostalgie ten
top en nog helemaal intact.
Speciaal voor de Russische tsaar, een belangrijke gast van dit kuuroord, werd het
treinstationnetje van Haapsalu in 1906 voorzien van een monumentale, houten
perronoverkapping. Op dat moment was het perron van het station van Haapsalu
het langste ter wereld.
Momenteel is het station niet meer als zodanig in gebruik maar heeft het
de bestemming museum gekregen.
Spoorweg fanaten kunnen hier hun hart ophalen. Voor hen een echte
must see.
Het is inmiddels aan het einde van de middag. Tijd om een slaapplekje te
gaan zoeken. Ik ben op goed geluk ergens een bospad ingereden en kon
de Ducato in een inham kwijt. Nu maar hopen dat het niet, net als vannacht,
gaat plenzen. De grond is nog knap drassig hier van gisteren. De temperatuur
valt gelukkig mee. Iets boven de twintig graden.
Na verloop van tijd toch maar park4night geraadpleegd. Ik vond het te
modderig en te veel muggen. Er bleek, nog geen acht kilometer verderop,
een zandafgraving te zijn die ook dienstdoet als zwemplas. Met mooie
vlakke camperplekjes. Dus… rap verkast.
Reacties
Een reactie posten