2025-08-05 Estland: Meriküla

 Dinsdag 5 augustus 2025

Ik ga de dag vandaag beginnen met de ommuurde old-town van Tallinn.

Bijna naast de parking passeerde ik het Estlandse monument van onafhankelijkheid 

van Rusland. De impact die de jaren Russische overheersing heeft gehad schijnt 

gigantisch te zijn. Voor veel Esten is de Sovjetbezetting vergelijkbaar met de Nazi-bezetting 

in WO2. Er gaan zeker twee generaties overheen voordat men hier overheen is.

De hele old-town is ommuurd met hier en daar torens. Precies zoals het in de 

Middeleeuwen was. De old-town staat op de Unesco lijst van monumenten. Dus  

knap toeristisch. Er waren één (of meerdere) cruiseschepen aangekomen, want je 

kon over de hoofden van Chinezen en Amerikanen lopen. Het valt daarbij op dat 

Chinezen totaal geen rekening houden met het in acht nemen van een gepaste afstand. 

Je kan hun adem ruiken, zo close passeren ze. Zelfs al hebben ze ruim een meter 

ruimte. Nu zeg ik wel Chinezen, het kunnen net zo goed Koreanen zijn. Ik kan uit hun 

taal toch niet opmaken uit welke hoek van Azië ze komen.

Eén van de middelpunten van de old-town is de Alexander Nevski-Kathedraal 

dat gefinancierd is door Schenkingen en ontworpen door Mikhail Preobrazhensky. 

De Russisch Orthodoxe kathedraal is ingewijd in 1900 en maakt dus eigenlijk geen 

deel uit van de old-town inventaris. Al is daar gelukkig niets van te merken. Hij past 

perfect in het oude decor.

Wanneer je zo in de old-town rondloopt zou je bijna vergeten dat Tallinn de 

hoofdstad van Estland is en dus snel, chaotisch, modern en rijk is. In de old-town 

is daar niets van te merken. Enkel vanaf de hooggelegen punten is de moderne 

hectiek zichtbaar.

Maar zelfs daar, wanneer je de andere kant opkijkt, blijf je verstoken van het moderne.

Enkel de cruiseschepen zo groot als vliegdekschepen moet je dan even wegdenken.

Het is vandaag trouwens een beetje bewolkt bij zo’n twintig graden. Heel wat 

anders dan de hete periode die ik de afgelopen maand heb gehad. Ik las in de 

krant dat Finland een hittegolf van 20 dagen achter de rug heeft. Zeer exceptioneel. 

Voor mij is de temperatuur van vandaag perfect. Echt een temperatuur waarbij je 

fysiek iets kunt presteren. En dat was in Tallinn wel nodig. De stad kent hier en daar 

wat hoogteverschillen. Dus naast het (ruim) hebben voldaan aan mijn 10.000 stappen 

is de cardiotraining ook achter de rug. En door het gesjouw van mijn camera met 28-300 

lens zijn de biceps lekker opgeblazen.

Dus al met al een aanrader dat Tallinn. 

Na de oudheden ben ik naar het moderne trendy Telliskivi gegaan. Dit is de 

creatieve wijk van Tallinn met bars, clubs, galeries en dergelijke. Alles gevestigd 

in oude industriële complexen.

Mijn doel was het fotografie museum. Wanneer mogelijk, en aanwezig, staat het 

meestal wel op mijn must see lijstje.

De collectie foto’s was echt ontzettend veel. En vooral speciaal. Niet in 

de laatste plaats omdat ze de charme van een vorig leven hebben in zwart-wit, 

maar ook omdat er een vlammetje emotie in zit. Zelfs voor foto-fanaten zijn dat 

gelukstreffers. In deze collectie van Elliott Erwitt, waren veel van dergelijke emoties 

te vinden die hij in zijn 95 jaren bij elkaar gefotografeerd heeft.

Een pak moderner was de collectie van Bruce Gilden. De gezichten, 

gelaatsuitdrukkingen en vooral details van mensen in een rauwe context 

waren prachtig. De collectie is gemaakt tussen 2014 en 2019. Dus met 

modern elektronisch materiaal. De foto’s waren zo onmenselijk scherp en 

gedetailleerd dat je de haartjes op de gezichten kon tellen. Ik betrapte mezelf 

erop dat ik, gelijk een voyeur, heel lang naar alle details aan het kijken was. 

Magnifiek.

Aan het eind van de dag was het tijd om uit het stadsgewoel te vertrekken. Ik 

heb mijn portie stadsgeluiden en geuren weer even gehad. Ik vond een leuk 

plekje westelijk van Tallinn. Iets onder het plaatsje Meriküla. 

Met dit als uitzicht vanuit mijn keukentje. Hier kan ik even helemaal bijkomen 

van alle drukte die met de oversteek over de Finse Golf gepaard is gegaan. Het

is niet dat ik stijf sta van de stress, maar het is toch een beetje spannend, zo’n

onbekende overstap met al die haven-chaos dat erbij komt kijken.

Vorige   Home   Volgende