2025-07-14 Finland: Richting zuiden - Lentuankoski

 Maandag 14 juli 2025

Niets mooier dan vroeg in de ochtend de schuifdeur van je 

busje openen en dit plaatje zien. Strak zonnetje, twee haasjes 

die in het gras aanwezig zijn en heel veel vogels. Vooral de geur 

van je koffiepotje op de achtergrond en kalm en langdurig wakker 

worden. Het is “dat” waarom ik zo verkikkerd ben op VanLife.

Vandaag ga ik de observatietoren in. 14 x 8 treden naar boven. 

Het is, onder andere, vanuit hier waar de Finnen de Rus in 

de gaten houden. Iets waar ze behoorlijk fanatiek in zijn, zo 

hoorde ik in het gesprek met een beheerder. Rusland heeft 

een traumatiserende werking gehad op de vorige en huidige 

generatie. Hij was niet de eerste van wie ik te horen kreeg 

dat ze er trots op zijn nu bij de NAVO te zitten. Dus mocht 

de huidige of volgende president van Rusland een speciale 

actie willen beginnen omdat de Fin graag bij Rusland wil 

horen… verwijs dat dan naar het rijk der fabelen.

Er viel verder vanuit de toren niet zoveel te zien. Het straatje naar de 

eigenlijke grens, that’s it. Maar het is natuurlijk gewoon een beetje 

spannend om, als actief oud dienende tijdens de koude oorlog, even 

over Rusland heen te kijken.

Ik heb Google eens ingeprogrammeerd om mij naar een 

echte grote grenspost te leiden. Onderweg kwam ik, na 

twee dagen, zowaar een dieselpomp tegen. In twee dagen 

heb ik er dus geen één gezien. Dus ik heb de tank maar weer 

volgegooid. Ik had al ruim een halve tank verstookt. De dieselpomp 

was aardig gedateerd. Net als de winkel. Zo’n, van alles en z’n ouwe 

moer winkel, die je enkel maar in the middle of nowhere tegenkomt.

De prijzen waren er ook naar. Diesel voor 1,83 euro. En het telwerk 

gaf mij 55 liter aan, maar in zijn winkel 55,12. Dus echt geijkt zal de boel 

ook wel niet zijn. Hopen maar dat de diesel echt van Shell is en niet van 

de plaatselijke petroleumboer.

Google had ik opgedragen om mij naar een grote grensovergang 

te leiden. Dit is het resultaat. Jullie kennen vast wel die verhalen 

van mensen die hun navigatie volgen en de trappen van de metro 

naar beneden rijden… nou, zoiets als dit. Het is dat er een slagboom 

staat anders had Google mij gewoon Rusland binnen laten rijden via 

één of ander grindpad. En neem van mij maar aan dat, aan het eind 

van zo’n pad, ze mij dan gegarandeerd hadden tegengehouden. En 

het is maar de vraag of je dan rechtsomkeert mag maken. Iets wat nu 

ook een dingetje was. 800 meter in zijn achteruit. Geen andere optie. 

Het weggetje bood geen gelegenheid tot keren.

Terwijl deze grensovergang de bedoeling was. Google Maps was 

echt hardleers. Ik heb de grensovergang via het ouderwetse kaartlezen 

moeten bereiken. Bizar. Google vertikte het om me er heen te leiden. Ze 

bleef maar richting die grindweg pushen.

Ik heb bij de grenspost de lunch genoten en ben verder gegaan 

met het volgen van de grensroute richting het zuiden van Finland. 

De omgeving, en de route, ziet er zo uit. Uur,na uur.

Om uiteindelijk bij het panoramisch uitzichtpunt Lentuankoski uit te komen. 

Het leek mij een perfecte plek om de nacht door te brengen.

Het water is er glashelder en heerlijk van temperatuur. Dus perfect 

om een duik te nemen en al het oude zweet weer even af te spoelen. 

Volgens één van de vissers is dit de visplek bij uitstek. Zelf heeft hij hier een

vis van anderhalve meter uit het water gehaald. Hij was er drie-en-een-half

uur mee bezig en was bang dat er beren op af zouden komen. Volgens zijn

kameraad leven hier de meeste beren van Finland, maar heeft er nog nooit

één gezien. Hij komt wel regelmatig berenpoep tegen omdat vissers, al dan

niet expres, vissen in de kant laten liggen.

Nog een plaatje voor het slapen gaan. Zonsondergang/opkomst middernacht. 

Vorige Home Volgende