2025-07-13 Finland: Richting oosten - Grenspost Rayavyöhyke
Zondag 13 juli 2025
Ik heb heerlijk geslapen op deze parking. Het was doodstil. Het
huisje op de foto, een cafetaria voor de wandelaars, werd om
17:00 uur gesloten en daarna was alles hier verlaten. Op een
Italiaans stel en ik na.
Ik ben de dag begonnen met een leuke wandeling. Niet naar
de waterval maar naar een observatieplatform bovenop de
heuvel omdat ik dringend even moest telefoneren. Ondanks
dat de GSM en internet dekking in heel Scandinavië best goed
te noemen is, zijn er nog wel wat blinde vlekken. Met name in
de grensregio. Het kan toeval zijn, maar ik heb het nu twee keer
meegemaakt dat de wifi van mijn ODB2 dongle uitviel toen ik de
grens dichter dan 50 meter naderde. En die ODB2 dongle stuurt
normaal mijn auto informatie door naar mijn carcenter. Dus best
lastig. De GPS daarentegen bleef wel normaal werken.
De Könkäänvaara heuvel in de verte was vroeger een eiland. Zo’n 9500
jaar geleden lag die in de Yoldia Zee. Na het dalen van de zeespiegel is
het geworden wat het nu is.
Om de rivier over te steken is een leuke hangbrug gebouwd. Het is niet
aan te raden hierop te lopen met je mobiele telefoon in je hand want de
brug zwaait en golft geniepig. Dus je telefoontje plonst voordat je er erg
in hebt in het water. En nee... ik ben geen ervaringsdeskundige ;-)
Dit kom je dus overal tegen. Bij ons zullen ze al panisch worden wanneer
er een sigaret opgestoken wordt in het bos. Hier wordt je uitgenodigd te
barbecueën.
Ik ben de E63 gaan volgen richting zuidoosten. Door diverse gebieden met meren.
Dat zijn van die gebieden waar je zo om en nabij de veertig kilometer
een dorpje tegenkomt.
Plotseling, in the middle of nowhere, passeerde ik deze vogelverschrikkers.
Het blijkt het kunstwerk “The silent people” te zijn van de kunstenaar Reijo Kela.
Het is in Helsinki tentoongesteld als promotie van de provincie Kainuu, waarna
het hier is neergezet.
Hoe dunbevolkt het dan ook zijn mag, er blijkt wel van alles te beleven.
Zoals dit oorlogsmonument ter nagedachtenis aan de gevallenen in de
gevechten hier in WO2.
Elke steen symboliseert gesneuvelde soldaten.
Er was ook nog een oorlogsmuseumpje bij. Met name deze Ford Deluxe V8
uit 1939 vond ik wel wat hebben. Het moet toch een leuk project zijn voor
een hobbyist om te restaureren.
Er stonden wel meer fotogenieke items in het weiland. Dit nodigt mij
op een koude winteravond echt uit om over te zetten in nostalgisch
zwart-wit.
Het doel van mijn bezoek aan deze uithoek was echter
de, inmiddels gesloten, grenspost Rayavyöhyke.
Achter de slagboom is de No Go zone met, even voorbij het zichtbare
einde, Rusland.
Het is tevens de Schengen grens. Dus er zal best wel stevig
gepatrouilleerd worden.
Op de parking van de voormalig grenspost blijf ik overnachten.
Tussen de rollen vlijmscherp prikkeldraad om illegalen die Europa willen
binnenkomen te weren.
Aan de scherpte van het materiaal zal het in ieder geval niet liggen.
Voor nu ga ik lekker eten en het blogje schrijven. Morgenochtend staat
deze spionage toren beklimmen op het programma.
Reacties
Een reactie posten