2025-04-07 Grensstreek Duitsland

 Maandag 7 april 2025

Ik begin de dag vandaag ijzig koud. Min één om precies te zijn. Ik ben 

maar wat blij dat ik een diesel standkachel heb met draadloze afstand- 

bediening. Dus ik kan de camper even op temperatuur laten komen 

alvorens ik de slaapzak uit kruip om mijn koffie te gaan zetten.

Na het ochtendritueel ben ik eens gaan kijken waar ik eigenlijk 

terecht ben gekomen. Ik sta weliswaar op een rustplaats van de 

snelweg maar aan de andere kant is een bos dat, voor zover ik 

op Google maps kan zien, knap groot is. Ik ben niet voornemen 

om er vandaag een lange hike van te maken. De spieren zijn 

door de fietstocht van twee dagen geleden, wat pijnlijk. Normaal

zijn mijn loopspieren aardig goed ontwikkeld maar de fiets spieren 

dus niet. Die moeten drie dagen recupereren. Dus het werd een 

kort rondje. Enkel maar om wakker te worden, zeg maar.

Ik heb nog geen echt plan en ben wat zuidoostelijk gaan rijden. Voor een 

deel langs het kanaal Zuid dat uitkomt in de Ijssel.

Aan de Oude Ijssel kwam ik dit leuke molentje tegen bij de entree 

van het dorpje Laag-Keppel.

Het pittoreske dorpsgevoel druipt er van af. Naast de molen met 

watergemaal heeft het dorpje ook nog een kasteel.

 

Het huidige gebouw dateert uit de zeventiende eeuw nadat het 

middeleeuwse kasteel in 1582 was verwoest.

Het kasteel wordt nog bewoond door de nazaten van de vroegere 

bouwheer. Maar echt op bezoek zitten ze niet te wachten. 

Het is vandaag maandag dus tijd voor fourage. Ik heb mijn boodschapjes 

gedaan bij de Lidl omdat ik mijn boodschappen de vorige keer bij de AH, 

schreeuwend duur vond. Nou ik kan je vertellen dat zijn ze bij de Lidl in 

Groesbeek ook. Mijn vaste setje inkopen dat ik in België voor 57 euro doe

is hier 72,50. Dus Belgische vrienden… voor de goedkoopte hoeven we 

niet meer naar Nederland. 

Ik ben hierna nog even naar de Karwei bouwmarkt gereden om een kan 

kerosine in te slaan voor de standkachel, maar… in plaats van de gebruikelijke 

49,99 euro kostte  deze 79 euro. Dus ik besloot ter plekke mijn bezoek af te 

buigen richting Duitsland. 

Vanuit Groesbeek zit je zo over de grens. In het plaatsje Kleve vond ik  

een plekje op de Parkplatz Reichswalde. Camper vriendelijk, dus geen 

gezever van handhavers. 

Ik heb wat ruimte in de koelkast gemaakt en ben lekker onderuit 

gaan zitten. Beetje YouTube kijken etc. Relaxen dus.

Dinsdag 8 apri 2025

Onderweg naar het Reichswald passeerde ik dit ereveld uit WO 1 en 2.

Bijna allemaal worden bijzonder goed onderhouden om de herinnering 

aan hen die streden voor hun Familie, vrienden en vaderland levend te 

houden. Ik wil er altijd even bij stilstaan.

Je zal, zo over de Duitse grens, in eerste instantie denken aan een 

Duits soldaten ereveld maar het blijkt vol te liggen met geallieerden.

Op de foto staat nog maar de helft. Wanneer ik naar links kijk dan 

zie ik het spiegelbeeld van deze foto. 

Ik vraag me altijd af hoe het zou zijn wanneer alle gesneuvelden 

van beide zijden op één veld zouden liggen. Ik ben best over veel 

erevelden gelopen in België, Frankrijk en Duitsland, en als ik dat 

zo in mijn verbeelding op één veld projecteer dan moet dat een 

gigantische eye opener zijn om nooit meer oorlog te beginnen.

Op dit ereveld ligt ook Ronald Balfour begraven. Een lid van de groep 

militairen die kunst en architectuur moesten redden van de vernietiging.

Het is mooi op beeld gezet in de film The Monument Men met George 

Clooney.

Mijn dagelijkse tienduizend stappen wil ik vandaag zetten in het 

Ketelwald, dat deel uitmaakt van het Reichswald.

Een leuke wandeling in een mooie omgeving met hier en daar wat pittige 

klimmetjes. Ok, het zijn de Matterhorns niet maar, wanneer je in een torenflat 

van dertig verdiepingen de trap neemt naar het penthouse begrijp je wat 

ik wil zeggen.

En passant kwam ik deze leuke jagerstoel tegen. 

Wie zich afvraagt hoe de omgeving eruit ziet vanuit zo’n verhoging…

nou, zo dus. Ik heb er een uurtje in gezeten in de hoop wat wild te 

kunnen spotten. Maar de Edelherten, Reeën en vossen lieten zich 

niet zien. Enkel op wat muggen viel er te jagen.

Vanaf het Ketelwald ben ik naar de Rijn gereden. Het natuurgebied 

Salmorth om precies te zijn. Hier bevindt zich het exacte punt waar 

de Rijn Nederland binnenkomt. Hij heeft, vanaf een hoogte van 2300 

meter er dan 1072 kilometer opzitten.

Voor mij telde vandaag het plaatje van waar de Rijn Nederland binnenkomt 

maar, de omgeving is prachtig om te hiken en te fietsen.

Als slaapplekje heb ik de parking van het Ketelwald in gedachten. 

Ik moet er weliswaar nog even een uurtje over denken of het deze 

parking wordt of één van de parkings dieper het woud in. Deze 

ligt namelijk aan de weg die dwars door het woud gaat en best 

druk bereden wordt.

Woensdag 9 april 2025

Ik ben toch maar op de parking aan het bos blijven staan. De gok 

dat het later op de avond stil zou worden, bleek waar. Ik kreeg nog 

gezelschap van iemand die in zijn personenauto bleef overnachten.

Een fenomeen dat ik, naast veel jongeren en alleengaande vrouwen 

in busjes, vaker zie.  Noodgedwongen VanLivers. Te triest voor 

woorden dat dit noodzakelijk is in onze kapitalistische maatschappij.

Ik rij vandaag richting zuiden. Ik heb een speld in de kaart op het 

Hürtgenwald geprikt. Een bos dat ik al eens eerder heb bezocht en 

dat door de aanwezigheid van veel niet opgeruimde munitie uit WO2 

nog niet door de snoei maffia tot veredeld stadspark is omgebouwd. 

Het bos is dus echt nog zo als een bos hoort te zijn. Ik heb, jaren 

geleden eens een stuk gelezen over metaaldetectorzoekers die 

een Garand M1 geweer, nog staande tegen een boom, vonden.

Die had er dus dik 70 jaren gestaan.

Het Hürtgenwald ligt meer richting zuiden. Dus ik ga het in twee

dagen rijden. Voor het merendeel binnendoor zodat ik me kan 

laten verrassen. Zoals hier door de molen van Stenden in de 

Deelstaat Noordrijn-Westfalen. 

Een plaatsje dat ook nog een apart gevormde kerk bezit. Het is best 

verbazingwekkend in Duitsland dat hoe klein de plaatsjes ook zijn, 

een kerk van formaat is aanwezig. 

Ik ben nog een tijdje de rivier de Maas gaan volgen. 

Zodoende passeerde ik het natuurgebied De Maasduinen. Ik heb hier geen 

hike gedaan. Kwestie van krachten sparen voor het Hürtgenwald morgen.

Als slaapplek liep ik tegen deze wandelparking aan van een bos nabij 

Castenray. Iets voorbij Venray in Nederland. Morgen weer een nieuwe 

dag.

Donderdag 10 april 2025

Ik moet zeggen…ik heb hier heerlijk geslapen. 

Vandaag wil ik de resterende stap zuidwaarts zetten naar het Hürtgenwald.

Toch nog een dikke 1 uur en 45 minuten. Voor een groot deel over de 

snelwegen langs de Nederlands Duitse grens. 

Ik zag op Google Maps dit kasteeltje, het Slot Burgau. Dus ik ben de snelweg, 

die door oersaai bruinkoolwinning gebied liep, even ontvlucht.

Het kasteeltje was niet open en er was nergens een bord te bekennen met 

enige uitleg. Maar in mijn fantasie huisvestte men hier, op het voorportaal,  

de soldaten die het kasteel verdedigden. Maar het kan net zo goed opslag 

zijn van boerengereedschap en het deel van de oogst dat als belasting werd

geheven.

Na uren van zware bewolking brak eindelijk het zonnetje door. Op 

aanraden van Park4Night heb ik deze plek gekozen als bivak voor 

de nacht. Parkplatz Ruhehain Hürtgenwald. Zoals in de recensies 

viel te lezen een bijzonder stille plek met geen lichtvervuiling.

Met een adembenemend uitzicht op de koop toe. 

Vrijdag 11 april 2025

Het was rond het vriespunt bij ontwaken. Dus standkachel aan en koffietje 

drinken in de slaapzak. Digitaal krantje lezen en vooral niet te veel haast 

maken. Tegen de tijd dat ik zin had om de schuifdeur te openen zag de 

wereld eruit zoals op de foto.

Ik begin de dag vandaag met een leuke wandeling in dit gebied. Ik sta op een 

heuvel dus het eerste stuk is steil naar beneden.

Helemaal beneden in het dal kwam ik uit bij het riviertje Kall. Dit bruggetje 

intrigeerde mij. In het Hürtgenwald heeft de grootste Amerikaanse militaire 

slag uit haar geschiedenis plaatsgevonden. Dus wie weet hoeveel Duitse 

en/of geallieerde troepen zijn over dit bruggetje gereden. De slag om het 

Hürtgenwald heeft zeker 3300 militairen gekost. Onnodig, zo bleek achteraf.

Men had gewoon links en rechts om het woud heen kunnen trekken. Helaas,  

net als in WO1, kenden de geallieerden in WO2 ook eigenwijze generaals.

 

Er wordt vaak gedacht dat bomen diep geworteld in de grond verankerd 

zitten. Maar niets is minder waar. Het is hier maar een dun laagje aarde  

op rotsgrond waar de bomen hun houvast moeten zoeken.

Halverwege, in the middle of knowhere,  kwam ik dit bankje tegenover 

een muurtje tegen. Geen flauw idee wat het doel is. Een monumentje ?

Wie zal het zeggen.

Op het einde van het weggetje kon ik het niet laten mijn “Woodhiker 

was here” sticker op de slagboom te plakken. Niets ijdels is mij vreemd.

Hier, op het open veld, zag ik plotseling een Ree lopen. Helaas, toen 

ik mijn camera aan het oog had was de dame reeds gevlogen.

Jagers stoelen ben ik veel gepasseerd tijdens mijn tocht. Helaas zaten ze 

hier allemaal op slot. 

Na terugkomst  heb ik de tuinstoel uitgeklapt en heb de rest van de 

dag van de zon genoten. Het was hier zeker 24 graden dus zeer 

aangenaam.

En met dit als voortuin heb ik besloten hier nog een nachtje te blijven.

Zaterdag 12 april 2025

Met vijf graden boven nul was het niet al te koud bij het ontwaken.

Het is weer tijd om boodschapjes te doen, dus rap uit de veren.

Het was een genot om de kar vol te laden in de Duitse Lidl. De hele mik kostte 

mij hier 53,36 euro. Dit in tegenstelling tot de 72,50 euro in Nederland. Hierbij 

kan ik nog aantekenen dat er 15 euro aan boodschappen tussen zitten die niet 

tot mijn wekelijks gerief behoren. Om een voorbeeld te noemen; de cappuccino 

choco kost hier 3,49. Tegen een dikke 5 euro in België. En daar is het al goedkoper 

dan in Nederland. Een baby watermeloen kost hier 1,46 de kilo tegen 2,62 euro 

de kilo in België. En dan het tanken. Een liter diesel 1,49 euro. In Nederland heb 

ik getankt voor 1,96. Ok, weliswaar Shell-V Power, maar gewone diesel scheelt 

maar tien cent.

Het is inmiddels 25 graden met volle bak zon. Ik heb in Düren een zonneweide 

gevonden aan de oevers van de Rur. Een zijrivier van de Maas. De komende 

vier uren ben ik bezet.

Onderweg naar Monschau passeerde ik de befaamde drakentanden van de 

Westwall.

De Westwall diende ter verdediging van het Duitse grondgebied en 

loopt van Kleef tot aan Zwitserland. Een goede 630 kilometer. Daar 

ik van Kleef ben komen aanrijden heb ik onbewust de Westwall 

gevolgd.

Inmiddels probeert men, wat er nog over is, te conserveren. Het meeste is 

door de geallieerden in het verleden al opgeruimd. Hier en daar nog wat 

van deze drakentanden, bunkers en onnatuurlijk ogende heuvels in het 

landschap is wat er nog van over is. Gelukkig voor deze tractorbestuurder 

want anders had hij op een mijnenveld zitten ploegen.

Op één van de parkings van de Narzissen route, vond ik een mooi  

plekje voor de nacht. Mocht het morgen nog redelijk weer zijn dan 

is het misschien een leuk idee om deze wandeling te gaan lopen.

Zondag 13 april 2025

De voorspellingen zijn somber. Het is een beetje gedaan met het mooie 

lenteweer. Misschien dat er nog wat spaarzame opklaringen tussen zitten 

maar dat is het dan helaas. 

Desalniettemin ben ik de Narcissenroute gaan lopen. Eén van de populaire 

wandelroutes in De Eifel.

De naam is ontleend aan de vele weides met wilde narcissen die in de 

maanden april en mei uitkomen.

Persoonlijk ben ik meer geïnteresseerd in de overblijfselen van de 

Westwall. Of Siegfriedlinie. De Duitse tegenhanger van de Franse 

Maginotlinie.

Ik was duidelijk niet de enige wandelaar op dit traject. Voor mij liep een 

familie, of vriendengroep, van een persoon of acht. Waarschijnlijk hebben 

ze elkaar in geen jaren gezien want het gekwaak was onophoudelijk met 

een volume dat ze in Keulen kunnen horen donderen. Inhalen was geen 

optie want dan zit ik met het gehijg van die groep in mijn nek dus Ik probeerde 

de afstand wat de vergroten door mijn tempo wat te matigen maar helaas 

bestond de staart van de groep uit twee dames die, elke keer dat hun verhaal 

spannend begon te worden, gingen stilstaan. Ken je dat?

Gelukkig raakte de groep na wat kilometers het spoor bijster. De wegwijzers 

waren zeker geen Duitse degelijkheid. Dus op die driesprong koos ik maar voor 

de andere richting en ben verder een route via Google Maps gaan volgen.

Naast bos waren er best veel vennetjes te vinden. Heel veel bos is 

trouwens gekapt en opnieuw aangeplant met een andere boomsoort.

Het is best te zien dat het gebied van bijzondere strategische waarde 

was gezien de grote hoeveelheid bunkerresten.

Wel is het uitermate jammer dat dit natuurgebied is vol gezet met windmolens.

Niet één of twee maar tientallen. Ironisch genoeg staat het gebied vol met 

verbodsborden die de wandelaar verbiedt buiten de lijntjes te kleuren.

Al met al zo'n twintig kilometer gelopen door een prachtige omgeving. Dus tijd 

voor een proteïne maaltijd van spelt, kip, boekweit, peulvruchten en groenten.

En om het een beetje pittiger te maken een scheut ketjap-manis en een forse

lepel sambal om het geheel te marineren.

Ik heb er nog over nagedacht  om nog een nachtje op die Narcissenroute 

parking te blijven staan maar besloot toch maar om verder te rijden richting 

westen. Via het Duitstalige deel van België en ik naar het Vredesbos bij 

Bastogne gereden. Een plekje dat ik al meer aangedaan heb en waar ik

die keren lekker  geslapen heb.

Vorige   Home   Volgende