Europa-trip 2024: Week 06 - van Pesaro naar Porto Sant'Elpidio

 Zondag 9 juni 2024

Het was vannacht rond de 26 graden. Bij het ontwaken bewolkt. Dus het gaat een kleffe

dag worden. Ik heb vannacht minder goed geslapen dan verwacht op deze plek. Maar het

was zaterdag, bloedheet en dus trekt de bevolking het park in om er pas rond middernacht 

uit te komen. Resultaat… slaande deuren en vertrekkende voertuigen. Tot overmaat van 

ramp rijdt er hier in de buurt een trein met grote regelmaat. En die maakt een takkeherrie.

Vandaag reis ik verder richting het zuidoosten. Dus, vanaf de kust gezien, een stukje 

meer naar binnen. Het dorpje Corinaldo schijnt heel mooi geconserveerd te zijn.

Daarnaast is er een Shell Pomp in de omgeving en dan kan ik mijn tank met V-power 

vullen. Nadat ik de connectors van mijn dieselinjectoren heb ingespoten met contactspray,

en V-power ben gaan tanken, heb ik de P2148 storing niet meer gehad. Nu zal de V-power

wel niet direct van invloed geweest zijn maar normaal gesproken doe ik altijd Marlys C2i 

Diesel Additive bij mijn tankbeurten omdat de Ducato, voor mijn gevoel, dan net wat soepeler

loopt. Maar mijn C2i is op en ik heb geen flauw idee wat de Italiaanse tegenhanger is. Maar

met V-power van Shell loopt het motortje ook net die fractie soepeler. Vandaar.

Het eerste deel ben ik over de tolweg gegaan. Voor die 2,60 euro wilde ik even de gaten en

kuilen, zo aan het begin van de trip, vermijden. Na de tolweg kwam ik in een prachtig

landschap terecht. Het had slechter gekund.

Per toeval passeerde ik dit huisje dat, gezien de grote parkeerplaats voor auto’s en 

autobussen, waarschijnlijk van enige betekenis is. Het blijkt het geboortehuis van Maria 

Goretti te zijn. Een meisje dat op haar elfde jaar is vermoord en later heilig verklaard is.

Zij is nu de beschermheilige van verkrachte en aangerande vrouwen en deze plek is een

soort bedevaartsoord geworden. Echter niet vandaag. Vandaag was ik de enige.

Het stadje Corinaldo is werkelijk heel netjes ambachtelijk gerestaureerd en in stand gehouden.

Aangezien het vandaag zondag is blijven de toeristen liever op het strand liggen denk ik.

Het was heerlijk rustig.

Een waar genot om doorheen te slenteren. Het hele stadje ruikt heerlijk zoet. Een beetje

wierook achtig.

Kerken heeft dit stadje genoeg. En soms is het een waar genoegen om er even in te gaan

zitten. Enerzijds voor wat bezinning maar ook om de warmte even te ontvluchten. Buiten is

het rond de 28 graden bij bewolkt weer. Dat is echt zweterig weer.

Het tanken lukte niet bij de eerste Shell post. Deze verkocht, ondanks de  grote reclame, geen

V-power. Iets dat me al eerder is opgevallen in Italië. Maar een eind verderop had ik dan 

uiteindelijk mijn zit.

En met een gevulde tank kon ik weer verder toeren. Het valt me trouwens wel op dat de Duc

niet echt zuiniger loopt op V-power. 

Wanneer je regelmatig stopt kom je soms leuke dingen tegen. Zoals dit verlaten kerkje ergens

in the middle of nowhere.

Mijn doel om de toer voor vandaag mee af te sluiten was de Abbazia Benedettina de San Michele Arcangelo.

Een kapel boven op een 760 meter hoge heuvel. Een adembenemend 

uitzicht en duizend jaar geschiedenis op tien meter afstand. Voor mij dus de perfecte slaap

plek voor vannacht. 

Maandag 10 juni 2024

Ik heb heerlijk geslapen. Van de stilte heb ik niets gemerkt en heb in één ruk doorgeslapen.

Het is vandaag mijn opzet om het binnenland in te rijden. 

En ik moet zeggen dat ik mezelf daarvoor niet beklaagd heb. 61 kilometer over de SP360 

en SP16 is gewoon lekker toeren. Slingerend door heuvels op redelijk goed berijdbare wegen.

 

Even buiten Ponte Valleceppi passeerde ik, iets buiten het stadje, een urbanisatiewijk. Dat zijn

wijken waar de bestrating al is gelegd maar verder nog niet is gebouwd. De ervaring heeft mij

geleerd dat zulke plekjes lekker rustig zijn en dus perfect als bivakplek kunnen dienen.

Zodoende ben ik al vroeg aan het relaxen.

Na de omgeving een beetje geïnspecteerd te hebben besloot ik te verkassen. Er lagen zoveel

condooms langs de kant van de weg dat het knap ranzig aanvoelde. Maar een beetje meer de

stad in, vond ik een plek op de parkeerplaats van een kerkhofje. Van de bewoners zal je

meestal niet zo’n last hebben dus…

Het doel van vandaag is Citta di Castello. Een ommuurd stadje in de regio Umbrië dat het 

bekijken waard moet zijn. Het schijnt 800 jaar voor Chr. gesticht te zijn. 

De Kathedraal San Florido e Amanzio uit de 11e eeuw mag dat niet extreem groot zijn, maar

is één groot schilderij. 

Alle wanden en plafonds zijn beschilderd met tafereeltjes uit de oudheid. Het leuke hiervan

vind ik altijd dat het, voor toen, een beetje vergelijkbaar is met onze hedendaagse fotografie.

Je legt mensen vast met de, op dat moment, gebruikelijk mode, haardracht etc.

Het Oranje-legioen blijkt hier ook neergestreken. Nu dacht ik uit goed geïnformeerde bron

vernomen te hebben dat de wedstrijden van deze Cup in Duitsland gespeeld worden. Dus

ze zullen wel op de verkeerde halte uitgestapt zijn.

Deze mevrouw zal het allemaal worst zijn. Zolang haar plantjes het maar goed doen. Tussen

de wolken door zal het aan de zon niet liggen. Die begint knap te branden.

Gelukkig zijn, in dergelijke stadjes, de straatjes nauw. Dus je kan lekker in de schaduw lopen.

Even buiten het stadje is een groot winkelcentrum zodat ik nog wat inkopen kan doen. Ik

betrap mezelf erop dat ik wederom de nodige apperitiefjes en drank meeneem.Grimbergen

dit keer. Een bier dat ik al een tijdje niet gedronken heb. Momenteel staan de genuttigde 

aperitieven niet in verhouding tot de dagelijks gelopen afstanden. Dus blij dat ik geen

weegschaal aan boord heb. Wat niet weet wat niet deert. Voor even toch.

Ik ben op de officiële camperparkeerplaats van de stad gaan staan. Op loopafstand van het 

oude stadscentrum. Dus wie weet maak ik nog wat kilometers vanavond.

Woensdag 12 juni 2024

Het heeft vannacht onafgebroken geregend. Nu het droog is en de zon regelmatig schijnt is

het ideaal weer om door het binnenland te gaan toeren. Ik wil via de SP106 en SP201 richting

het regionaal park Monte Cucco.

De wegen zijn een afwisseling van “nooit hersteld”, ooit eens hersteld en hersteld en leidt 

langs veel van dit soort authentieke restaurantjes. Vaak gewoon ergens in the middle of

nowhere.

Dat er inmiddels een overvloed aan regen gevallen is laat zich merken aan de stroomkracht

van de riviertjes.

Het komt ook de kleurenpracht van het landschap ten goede wat de rit uitermate plezant

maakte.

Dat de riviertjes hier rare dingen kunnen doen blijkt uit dit weggeslagen stuk weg. Aan de

bossage aan de overkant is duidelijk te zien dat het water knap hoog kan komen.

Hier vond ik deze kleine lagune met kristalhelder bergwater. Na alle plakkerige dagen een

welkome duik. Ijskoud maar o zo verfrissend.

Niet veel later passeerde ik het kasteeltje van Caudino. Een piccolo Castello, zoals er in de

omschrijving is gezet. Het is dan ook niet meer dan een kleine tien huizen die ommuurd zijn

als bescherming tegen rondreizende bendes. Maar oogt dus wel als een echt kasteeltje.

Er stonden twee huisjes te koop trouwens. Dus wie interesse heeft …

Niet al te laat in de middag vond ik dit picknickplekje bij een verlaten restaurantje. 

Ergens ver buiten de bewoonde wereld. En het leek me perfect om het toeren voor vandaag

voor gezien te houden. Morgen weer een nieuwe dag.

Donderdag 13 juni 2024

Dit overnachtingsplekje was een waar pareltje. En dan nog geeneens via Park4Night maar

gewoon een vondst in het voorbijrijden. Zelfs vuurvliegjes ontbraken niet. Die door de

duisternis net knipperende ledjes leken. Het is lang geleden dat ik ze voor het laatst gezien

heb.

Ik wil vandaag weer een beetje richting kust. Zodoende zig zag ik een beetje door Italië wat 

me uiteindelijk de gelegenheid geeft alles van het land te zien.

Een deel via de SS 256 en stukjes slingerend door de heuvels. Zodoende passeerde ik het

Meer van Polverini. Een kunstmatig meer dat ontstaan is door de bouw van een dam in de

rivier. 

Door de vele regen van de afgelopen tijd is de oever een mooi badder gebied geworden. Ik

heb dus even snel geprofiteerd van het zoete water. Het was te merken dat het geen water

uit de bergen is. De watertemperatuur was aangenaam.

Even buiten Porto Sant Elpidio kon ik mooi het strand op rijden en langs de zee gaan staan.

De recensies op Park4Night waren redelijk lovend. Dus m’n plek voor vannacht is geboekt.

Jammer dat het weer nog niet echt mee wil werken. Het is zwaar bewolkt met een redelijk

windje. Volgens mijn thermometer, waarvan de voeler onder de achterbumper zit, zou het 28

graden moeten zijn als buiten temperatuur. Maar voor mijn gevoel is het net aan 20. Ik moet

zeggen dat het zomerweer, tot op heden, er één is van tussen hangen en wurgen. Het is nog

niet wat je verwacht van zuid Europa.

En ik heb koud deze Blog afgesloten of er komt me toch een hagelbui naar beneden. Dat 

mocht enige naam hebben. Ik heb snel mijn wagen gedraaid met zijn voorruit uit de wind.

En dat was een juiste beslissing. De hagelstenen waren dan wel geen tennisballen maar

zeker zo groot als knikkers.

Vrijdag 14 juni 2024

Gistermiddag, toen de hagelbui overgetrokken was heb ik snel, met een buurman camper

reiziger, de wagen op het verharde gedeelte bij een restaurantje gezet. De onverharde weg

aan zee, waar we op stonden, was inmiddels niet meer te zien door water en hagelstenen.

En als het water de grond in trekt is het dus één blubberzooi en kan je wegrijden vergeten.

Na regen komt zonneschijn. Weliswaar heb ik er een nachtje op moeten wachten, maar zo

trof ik de wereld aan toen ik wakker werd. Wat een weelde. Daarom wil ik voor geen goud 

ergens weggestopt worden in een hotel.

Na hiervan even lekker genoten te hebben met een ontbijtje van gebakken eieren, ben ik

richting Lidl gereden. Helaas was die gesloten. Het bleek dat het halve dak door de

overvloedige hagel van gisteren is ingezakt. Ik bleek dus alle mazzel van de wereld gehad

te hebben want de straten van het stadje, hooguit 500 meter verderop, lagen nog bezaaid

met bergen hagel. En dat ligt er dus al meer dan twaalf uur. Bizar wat een halve kilometer

voor verschil kan uitmaken.

Toen ik terugkwam op de spot bleek mijn buurman zich te hebben vastgereden toen hij weer

aan de zee wilde gaan staan. Ik heb hem er gelukkig uit kunnen trekken met mijn sleepkabel.

Dus aan zee staan zal nog even op zich laten wachten. De grond moet weer even harden.

Maar zo tegen enen zag ik al wat volkswagenbusjes positie innemen dus heb ik het ook maar

geprobeerd. En dat ging met wat beleid best goed. 

 

Dus dit is mijn uitzicht voor een paar dagen. Het schijnt voorlopig een dag of vier de dertig graden aan

te gaan tikken. Dus ik denk dat ik hier maar even blijf staan.

Zaterdag 15 juni 2024

Ik heb heerlijk uitgeslapen. Rond achten werd ik wakker. Het is bijna windstil en de zee is zo kalm dat

het een genot is om, direct vanuit je bedje, een duik te nemen. Ik heb na het ontbijt nog even heerlijk

wat uurtjes kunnen zonnekloppen voordat, rond twaalven zal het zijn geweest, er een behoorlijk harde

wind op kwam. 

Persoonlijk vond ik het windje onaangenaam. Iets te hard voor het mooie, maar alras werd het strand

omgebouwd tot een waar kitesurf paradijs.

Ik zat meteen op de eerste rang. Mijn RV als een skybox inclusief lunch, koffie etc.

Met om de zoveel tijd wat strandverkopers die je van alles aan willen smeren.

Al met al leverde het leuke plaatjes op.

Volgens de weersvoorspellingen gaat het de hele volgende week boven de dertig graden zijn. Dus

ik blijf nog maar even hangen hier. Alhoewel ik nog niet halverwege de oostelijke kust ben van Italië.

Dus uiteindelijk zal ik ook weer verder moeten. Of mogen. Het is maar hoe je het noemt. Weer een luxe

probleempje dus. ;-)

Vorige Home Volgende