Week 2: Van Auvers-Saint-Georges naar Manresa

 

Maandag 15 mei 2023
Maar uiteindelijk willen we toch wel weer naar het volgende mooie plekje. Dus, maandagmorgen is het inmiddels, de reis weer verdergezet. Voor de zekerheid, de tank was nog halfvol, toch maar getankt. Je weet nooit. De afstanden  hier zijn langer dan we gewoon zijn en de tankstations kunnen dus ver uit elkaar liggen als je het landelijke gebied op zoekt. € 1,68 en een beetje tikt de diesel teller. Dik 8 cent meer dan in België. Wanneer we ervan uitgaan dat (een deel van) de wegenbelasting in de brandstofprijs zit, wordt het Franse volk dus aardig opgelicht. Man, man, man wat een slechte wegen hier.

 

Eén van de leuke dingen in Frankrijk is wel zijn vele kastelen. Welke route je ook neemt, je komt altijd wel een plaatje tegen. Zoals deze. Het Château à Sully-sur-Loire. 

Na een mooi, door Google geleid toertje, aangekomen bij een mooie camper spot. Ook hier weer in het wild en op aanraden van ParkForNight. 

Heerlijk weg van de bebouwing aan het Arnon riviertje. Mooier kan je het niet hebben. Ok… wel de muggen voor lief nemen.

Dinsdag 16 mei 2023
Rond 07:00 uur mijn bedje uit gekropen. Na de diverse schoonheidsbehandelingen, rond 09:30  uur, richting Limoges. Op Google zag ik dat het merendeel over  de Route National A20 zou gaan, dus dat wordt lekker doorrijden. Ik moet zeggen dat die A20 een genot was om overheen te rijden. Glad asfalt en met grote regelmaat een parking met alle denkbare voorzieningen. Na een uurtje een koffie break gedaan. Ik zag dat de diesel hier maar liefst €1,94 moest kosten. 26 centjes meer dan wanneer je wat landelijk gaat tanken. Daar kan je wel een paar kilometertjes voor omrijden.

Inmiddels, in het departement Indre, ontwaarde ik, net voorbij Châteauroux, in de verte een kasteel. Tijd om van mijn route af te wijken dus. Helaas bleek het een hotel. Dus niet iets om even lekker omheen te lopen.

Na wat rondrijden kwam ik terecht op de parking van de archeologische site van de Gallo-Romeinse stad Argentomagus in het stadje (of dorpje) Saint-Marcel. Het blijkt dat er van hieruit een leuke wandeling te maken is van om en bij de negen kilometer. Deze leidde onder andere door het Théâtre du Virou uit de eerste eeuw. Knap oude historie dus in dit plaatsje.  

Dat het hier nog ouder kan bewezen de grotten Blanchard la Garenne Op deze site zijn overblijfselen gevonden van tekeningen en gereedschappen die zijn gemaakt door prehistorische mensen.

Tijdens de wandeling viel het mij trouwens op hoeveel wagens er hier geparkeerd stonden waarvan de lak op het dak en motorkap nagenoeg volledig afgebladderd was. Voor het merendeel auto’s uit de PSA groep. Het zal wel aan de sterkte van de zon liggen. In Europa maken we geen Chinese brol. 

Al met al een schilderachtige omgeving. Het schijnt dat het schilders als Monet geïnspireerd heeft en het trekt momenteel nog steeds veel creatieve mensen, getuige deze toegangspoort.

Naast al dat moois, passeerde ik diverse locaties die perfect als mijn slaapplekje voor vannacht kunnen dienen. Uiteindelijk gekozen voor een rustige parking die het voordeel heeft dat ik mijn toilet, in de daarvoor bestemde put, kan dumpen. Jaja, je kan er maar vanaf zijn. Het mag gezegd worden…De Fransen maken het camper reizigers naar de zin.

Woensdag 17 mei 2023
Het plan voor vandaag, woensdag de 17e alweer, was om de A20 verder af te zakken richting Angoulême. In Argenton-sur-Creuse nog even snel een garage binnen gelopen om naar de rubberen stofhoes te laten kijken. Repareren zou voor de monteur een fluitje van een cent zijn, maar zijn planning was bomvol. Pas de 26 had hij tijd. Voor mij was dat wat te lang. Nadat hij de rubber hoes vakkundig van nog wat tape had voorzien, ben ik mijn weg gaan vervolgen. Voor de zekerheid ben ik nog maar even een Brico in gevlogen om een rol tape te kopen. Natuurlijk heb ik wel duct tape bij me, maar dat vind ik door zijn breedte, wat lastig te verwerken in dit geval.

Door toedoen van vriend Google, die me alle kanten van wat goed en slecht berijdbaar was liet zien en voelen, kruiste ik het leuk stromende riviertje L’Issoire. 

Naast het Duivels bruggetje, herbouwd op de plek waar voorheen een Romeins bruggetje bleek te bestaan, bevond zich een alleraardigste parking. Aangezien het inmiddels al tegen vieren begon te lopen en ik nog wat wilde wandelen, leek me dit een leuke overnachtingsplek.

Het bleek dat er pal naast een Gallisch dorpje is nagebouwd uit de Asterix- en Obelix tijd. Momenteel echter gesloten. Iets wat mij wel kon bekoren omdat het de rust op de parking ten goede zou komen. En aangezien het hier (wederom) in the middle of nowhere was… zeer welkom!

Tijdens de wandeling kwam ik een aantal van die travel steentjes tegen. Om dat chagrijnige steentje, dat ik bij me had, wat op te vrolijken heb ik een smiley versie meegenomen. Die kan mooi ergens in Oostende gedropt worden.

Zo stroomafwaarts  lopende langs de L’Issoire is het puur genieten van de geluiden van de vogels en het stromende water. Dat moet een heerlijke rustgevend nachtje worden straks.

Donderdag 18 mei 2023
Om zes uur gewekt door de vogeltjes. Ik heb een choco koffietje gemaakt, een broodje gesmeerd en ben met dat ontbijtje nog even mijn bedje in gekropen. Na nog wat soezen om negen uur opgestaan en een echte percolator koffie gedronken. Het weer is nog steeds niet alles. Ok, er is zon, maar de temperatuur was vanmorgen maar zes graden. Er staat, zeker voor de streek hier, een nogal koude wind. Dit in tegenstelling tot mijn vakantie vorig jaar. Toen vielen de mussen zodanig van de daken dat ik, zowaar, een camping opgezocht heb om in een zwembad te kunnen liggen.

Vandaag staat het Bloedbad van Oradour sur Glane op mijn programma.

In de Tweede Wereldoorlog besloot de Duitse SS, in al zijn onwijsheid, de complete bevolking van dit plaatsje uit te moorden en alles met de grond gelijk te maken. 

Alle 642 inwoners werden vermoord als vergelding voor een actie van het Franse verzet.

Als eerbetoon en herdenking aan deze catastrofe heeft de Franse overheid het plaatsje niet herbouwd, maar als herdenking laten staan.

 

Onaangeroerd zoals het toen, door de Duitsers, is achtergelaten.

Met de bedden en naaimachines, nog zichtbaar, in de voormalige huizen. Knap indrukwekkend.

Na een heerlijk rit door bossen en landerijen aangekomen bij de Grotten de Villars.Ik ben inmiddels in de Dordogne. De temperatuur is 21 graden. En, mits uit de nog wat koude wind, goed toeven. Onder het mom van; “het mag wel niet maar het kan”, dit wildkampeerplekje gekozen. Als ik weggestuurd wordt, ben ik niet de enige. Er stond al een Fransman.

Vrijdag 19 mei 2023.
Om 06:00 uur zal ik me daar toch al klaar wakker zijn. Resultaat… om 07.30uur reed ik al richting Rocamadour.

Google had een alleraardigste route uitgestippeld over slingerweggetjes en langs mooie oude boerderijen. Door de Dordogne naar het departement Lot.

De parkings bij Rocamadour stonden afgeladen vol en door de stadspoort kon ik een mensenmassa ontwaren dat mij deed denken aan Le Mont Saint-Michel. Het kostte me alleen al vijfenveertig minuten om het circuit af te rijden dat mij langs deze pelgrimsplaats voert. Van een afstand is deze plaats ook heel fotogeniek. Daar heb ik het dus maar bij gelaten.

Het rijden door de omgeving was adembenemend. Heerlijke kronkelweggetjes met magnifieke doorkijkjes. Al moet ik zeggen dat na een uurtje, ik het wel zat was. Te meer ook omdat de dieseltank toch al aardig leeg begon te raken. En deze omgeving is niet zo dichtbevolkt, dus ik zat hem toch wel te knijpen of ik op tijd een pompstation zou tegenkomen. Maar gelukkig had ik het juiste Engeltje op mijn schouder zitten.

Dankzij ParkForNight, rond 17.00 uur, een plekje gevonden naast een begraafplaats. Wanneer de Franse buurman zijn gemak houdt, zal het een rustige nacht worden. De andere buren zijn niet meer zo luidruchtig.

De afwas is gedaan. Nu wat aan de Blog doen met wat zoutjes en een Grimbergen achter de hand, voor als de inspiratie ontbreekt. Wel in een Leffe glas. Toch zoiets als vloeken in een kerk. Maar ok... kamperen is gebruikmaken van de middelen die je hebt.

Zaterdag 20 mei 2023
Dankzij het biertje van gisteren als een roosje geslapen. Desalniettemin stond ik me om zeven uur al te scheren en waren we rond negen uur compleet reisvaardig. Vandaag was er geen goesting om de te kleine landweggetjes te nemen. De route national 20, D820 voor de kenners, leek me wel aardig. Niet zo klinisch als een péage, maar je kan toch wat kilometers maken. Het plan is om Toulouse te passeren en in de verte de Pyreneeën een beetje te kunnen aanschouwen. Temeer ook, omdat de zon nog steeds niet echt wil doorbreken. Het was weliswaar, bij het opstaan, veertien graden, maar zo voelt het nog niet echt. Via de satellietbeelden zag ik dat voorbij de Pyreneeën de volle bak zon was. Iets dat me de afgelopen week al eerder was opgevallen. 

Even voorbij Saverdun, met “héél” in de verte de Pyreneeën zichtbaar, de Aire de Pères op gereden. In eerste instantie om gewoon een koffietje te maken maar het zag er wel lekker relaxed uit, zo met zijn picknickbankjes. Ik vind het rijden wel welletjes voor vandaag en besluit er mijn bivak op te slaan. Ik zit inmiddels in het departement Haute-Garonne.

Zondag 21 mei 2023

Ondanks een slechte nachtrust, om half zes al wakker. Op deze camperplaats annex picknick aire, eerst, tot 22:00 uur, een picknickende Tokkie familie in de buurt gehad. Ongelooflijk dat dit soort mensen niet gewoon met elkaar kunnen praten. Chatten zullen ze ook wel in hoofdletters doen. Toen zij vertrokken bleek de regionale homo scene, deze parking, als favoriete cruise zone te hebben. Normaal heb je nooit zo’n last van die vogels. Maar aankomst en vertrek gaat met deurtje open, (knal) deurtje dicht. En als je dan je autootje tussen de campers zet… dan dendert dat wel door.

Zo vroeg de baan op heeft wel zijn voordeel dat het lekker rustig rijden is. Om kwart over zeven reed ik al de tunnel de Foix binnen. In principe ben ik niet zo’n péage mens maar ik zag dat de route door de Pyreneeën over diverse cols zou gaan. En de Eix Pirinenc, met zijn collada de Toses, vond ik eigenlijk meer dan genoeg. Dus de €15,50 maar voor lief genomen.

Het weer is nog steeds niet wat het zijn moet. Bewolkt, regenachtig en benauwd. Warm, dat dan weer wel. De temperatuur heeft een sprong boven de twintig graden gemaakt. De besneeuwde toppen in de verte waren dan ook moeilijk te zien.

Daarentegen, wanneer je alles wat lager bij de grond bekijkt, dan valt de schoonheid op van een kristal helder beekje dat de sneeuw, van de toppen, omlaag laat vloeien.

Uiteindelijk, na meer uurtjes sturen dan eigenlijk gepland, een prachtige plek gevonden op een wandelaars parking in een bos ergens onder de rook van Manresa.

Vorige   Home   Volgende