2025-08-27 Letland: Richting Noorden - Karosta
Woensdag 27 augustus 2025
Alvorens ik wat voor deze blog ga betekenen, wil ik eerst de Duc wassen.
Het mocht weer tijd worden na al die regenbuien en tripjes over landelijke
wegen. Het is voor het eerst tijdens deze vakantie dat ik voor een normaal
bedrag klaar was. Acht euro, een compleet programma met alle toeters en
bellen.
Vandaag wil ik Karosta, een stadsdeel van Liepãja, bekijken. Het stadsdeel
beslaat ongeveer een derde van de complete stad. Karosta werd in 1890
als ijsvrije marinehaven gebouwd in opdracht van tsaar Alexander III en diens
zoon Nicolaas II. Tijdens de Sovjetperiode was het een belangrijke basis van
de Baltische vloot en bood plaats aan 140 oorlogsschepen en 30 atoomonderzeeërs.
Het vormde een Russische enclave op Lets grondgebied en de bewoners van Liepãja
hadden er geen toegang toe. Nog sterker… Karosta bestond niet en kwam niet op
kaarten voor.
Het stadsdeel beschikte over een eigen infrastructuur, scholen, energie
en watervoorziening en eigen kerken. Zoals de Sint Nicolaaskathedraal.
Een indrukwekkend bouwwerk met vijf gouden koepels, dat gewijd is aan
Sint Nicolaas, de beschermheilige van de zeelieden.
Na de val van de Sovjet-Unie verlieten de Russische militairen Letland
en verloor Karosta ongeveer 20.000 van haar 26.000 inwoners en raakte
het stadsdeel in verval. Slechts een derde is nog bewoond. De rest is
vervallen tot een spookstad.
Vele hangars doen, door hun aanwezigheid, nog verslag van de militaire geschiedenis.
Evenals de vele bunkers. In het verleden zijn de ingangen waarschijnlijk door
de overheid dichtgestort met zand, maar door nieuwsgierigen weer begaanbaar
gemaakt. Met wat kruipen krijg je toegang tot een uitzonderlijk groot ondergronds
complex.
Ook hier, tussen de begroeiingen rond de bunkers, zijn veel huisdieren graven.
Het leuke van zo’n verlaten stadsdeel is dat veel details nog als vanouds
zijn. Zoals deze, gevaarlijk schommelende, autobrug.
Met nostalgische straatverlichting.
De havenhoofden waar vroeger, zelfs de op Karosta werkende militairen,
speciale pasjes voor moesten hebben om ze te mogen betreden, is nu het
domein van vissers en graffiti jeugd.
Aangezien het zowaar een droge en zelfs behaaglijk warme dag is, ben ik
teruggereden naar het Liepãja strand. Mijn kleurtje van de warme Nederlandse
Meijendel dagen was nog niet helemaal verdwenen maar konden toch nog wel
een boost gebruiken.
Hier, bijna op het strand, vond ik een mooi plekje dat als overnachting
gaat dienen.
Reacties
Een reactie posten